Ο Δημήτρης Φιλιππής έζησε την απόλυτη φρίκη στην πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου στο Μάτι. Πάλεψε με τις φλόγες όταν εγκλωβίστηκε με τη μηχανή του στη φωτιά. Έμεινε επί 78 ημέρες στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, παλεύοντας για τη ζωή του. Κατάφερε να βγει νικητής.
Όταν ξύπνησε από το κώμα, το πρώτο πράγμα που ρώτησε ήταν αν είναι καλά ο 5χρονος γιος του, η σύζυγός του και οι συγγενείς του. Δεν ήξερε καν τι είχε συμβεί με τη φωτιά στο Μάτι.
Όταν έμαθε πως οι δικοί του ζουν είπε: «Τότε ησύχασα. Μόνο τότε ησύχασα, γιατί δεν ήξερα τι είχαν απογίνει ούτε το παιδί, ούτε η γυναίκα μου, ούτε οι συγγενείς. Κανένας».
«Μπήκα σε ένα στενό που ήξερα ότι καταλήγει στη θάλασσα, αλλά ο δρόμος είχε κουκουνάρια καμένα και γλίστρησα και έπεσα κάτω. Μετά βούτηξα στη θάλασσα, μετά ήρθαν κάποια στιγμή και μας πήραν οι βάρκες και μετά λεπτομέρειες δεν θυμάμαι, πρέπει να λιποθύμησα» δήλωσε για το πώς κατέληξε στην Εντατική. «Έφτασα σε σημείο που με το ζόρι κράταγα το κεφάλι μου έξω από το νερό και έλεγα ότι αν δεν έρθουν να μας πάρουν θα πνιγώ. Από το κάψιμο θα πνιγόμουν. Είχα τρομερή κούραση και δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Έβλεπα που έβαζαν πανιά στα πρόσωπά τους να καλυφθούν και εγώ μόλις έβαζα το πανί ήταν τόσο αδύνατη η αναπνοή μου που δεν μπορούσα να αναπνεύσω, πνιγόμουν» πρόσθεσε.
Σήμερα, έπειτα από όλους αυτούς τους μήνες στο κρεβάτι του Ευαγγελισμού η φωνή του σπάει και τα μάτια θολώνουν από τα δάκρυα, όταν αναφέρεται στους γιατρούς και τους νοσηλευτές που του έσωσαν τη ζωή: «Αυτοί οι άνθρωποι μου έσωσαν τη ζωή, ήμουν πολύ χάλια. Όλο το προσωπικό του Ευαγγελισμού μου συμπεριφέρθηκε σαν να ήμουν παιδί τους. Τους ευχαριστώ για όλα».
«Παλεύω κάθε μέρα και δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου πως κάηκαν 100 άνθρωποι χωρίς λόγο. Δεν υπήρχε κράτος, δεν υπήρχε τίποτα. Όλοι ήταν απόντες» κατέληξε.
14°
