«Σκαρφαλωμένη σε έναν λόφο στο ελληνικό νησί της Λέσβου, η σκηνή του Μοχάμεντ αλ-Μούσα είναι τόσο μικρή που τα πόδια του -ξυπόλητα, με φουσκάλες και σχεδόν μαύρα- εξέχουν κάθε βράδυ, εκτεθειμένα στο κρύο, τους αρουραίους και τα ζωύφια». Με αυτή τη φράση ξεκινά το ρεπορτάζ της η Ανθή Καρασάββα για τους Times του Λονδίνου.
Στο ρεπορτάζ που τιτλοφορείται «Απομονωμένοι μετανάστες στην “κόλαση” του καταυλισμού στη Λέσβο», αναφέρεται πως στον «άθλιο» καταυλισμό της Μόριας «έχουν παγιδευτεί» περί τις 6500 πρόσφυγες. «Απλά κοιτάξτε, είναι σκέτη κόλαση» λέει ο Μοχάμεντ στους δημοσιογράφους της βρετανικής εφημερίδας.
«Βρομερές σκηνές παντού. Νήπια περιπλανιούνται ανάμεσα σε ακαθαρσίες. Δυσοσμία από ούρα διαπερνά τον αέρα. Οι δουλέμποροι κυνηγούν τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα κι επιτίθενται στους άνδρες, παρενοχλούν και προσβάλλουν τις νέες γυναίκες και τα νεαρά αγόρια» συνεχίζει η αρθρογράφος η οποία χαρακτηρίζει τη Μόρια ως το «γκέτο της Ελλάδας».
«Καθώς ο χειμώνας “αγριεύει” στο Αιγαίο, σχεδόν 15.000 πρόσφυγες έχουν εκβραστεί σε πέντε ελληνικά νησιά σε συνθήκες απελπιστικής εξαθλίωσης. Τα παιδιά περπατούν ξυπόλητα δίπλα σε ανοικτούς υπονόμους. Ολόκληρες οικογένειες τρέμουν από τις καιρικές συνθήκες σε σκηνές που προορίζονταν για ποπ φεστιβάλ. Οι γυναίκες φορούν πάνες, προκειμένου να μην πέσουν θύματα βιασμού στον δρόμο τους τη νύχτα προς τις τουαλέτες του υπερκορεσμένου προσφυγικού καταυλισμού τους» αναφέρεται χαρακτηριστικά σε άλλο σημείο του άρθρου.
Ταυτόχρονα, τονίζεται ότι αυτή δεν είναι η λύση στην ευρωπαϊκή προσφυγική κρίση που υποτίθεται ότι θα αντιπροσώπευε η συμφωνία των Βρυξελλών πριν από δύο σχεδόν χρόνια με την Τουρκία ύψους 2,5 δισ. λιρών. «Αυτή η συμφωνία ανέκοψε τη ροή προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και πέραν αυτής, αλλά δεν την σταμάτησε. Η ανεπάρκεια της ευρύτερης αντίδρασης της ΕΕ την κάνει μόνο πιο οξεία. Η συμφωνία του 2016 με την Τουρκία αποτυγχάνει λόγω ανεπίλυτων διαφορών σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα» τονίζεται.
Όπως επισημαίνει η εφημερίδα, «μία από τις φτωχότερες χώρες της δυτικής Ευρώπης φέρει το κύριο βάρος της νέας ανθρωπιστικής κρίσης λόγω μιας φετιχιστικής γραφειοκρατικής ακαμψίας και της απόλυτης αποτυχίας να διατεθούν πόροι εκεί όπου χρειάζονται πιο επιτακτικά. Οι αξιωματούχοι της ΕΕ δεν μπορούν να καθορίσουν τη γεωγραφία της Ελλάδας, αλλά είναι μέσα στις δυνατότητές τους να ανακουφίσουν από αυτόν τον πόνο και είναι και μέσα στις δυνάμεις της Βρετανίας να βοηθήσει».
Τέλος, τονίζεται πως «η μακροπρόθεσμη λύση στην κρίση της μετανάστευσης είναι να αντιστραφεί η ροή των προσφύγων, επιτρέποντάς τους να επιστρέψουν στις πατρίδες τους. Η βραχυπρόθεσμη ανάγκη είναι για την άμεση απλοποίηση των αιτήσεων ασύλου, για τροφή και στέγη. Η Βρετανία θα πρέπει να αφιερώσει ένα μέρος του τεχνητά διογκωμένου και γενναιόδωρα ενισχυμένου προϋπολογισμού αρωγής της για τον τερματισμό του αίσχους, το οποίο ένας εθελοντής χαρακτήρισε ως γκέτο στην άκρη της Ευρώπης. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για την Λέσβο να είναι ένα σύγχρονο Αλκατράζ, αλλά αυτό είναι που αισθάνονται αυτοί που έχουν κολλήσει εκεί».
