Η αναγνώστρια Νίκη Αποστόλου μας έστειλε το παρακάτω γράμμα:
Μένω στο Πολύδροσο Χαλανδρίου εδώ και 30 χρόνια περίπου, και μέχρι πριν μερικά χρόνια ο χώρος της Ρεματιάς κοντά στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία, ήταν περιοχή άκρως κακόφημη και απροσπέλαστη για τους περισσότερους κατοίκους. Φήμες και περιστατικά εμπορίας και χρήσης ναρκωτικών και κλοπών απέτρεπαν όχι μόνο στη χρήση του συγκεκριμένου χώρου, αλλά ακόμα και στο να περάσει κανείς από εκεί. Μια περιοχή αληθινή όαση μέσα στην πόλη, απίστευτης ομορφιάς, μια «μαχαιριά» πράσινου και φύσης μέσα στην τσιμεντούπολη, ανεκμετάλλευτη και παρατημένη.
Πριν λίγα χρόνια άρχισαν να μαζεύονται ιδιοκτήτες μικρών και μεγάλων σκυλιών ώστε τα ζώα τους να έχουν την ευκαιρία να τρέξουν και να κοινωνικοποιηθούν. Παρότι «κακόφημη» περιοχή, έδινε την ευκαιρία στα ζώα και στους ιδιοκτήτες τους να χαρούν τη φύση και να παίξουν χωρίς να ενοχλούν και να ενοχλούνται. Τα οργανωμένα πάρκα του Δήμου είναι λίγα και παρατημένα στην τύχη τους, ενώ πλέον όλα σχεδόν μετατρέπονται σε παιδικές χαρές όπου η πρόσβαση των σκύλων απαγορεύεται. Σεβόμενοι τον νόμο αλλά και τα παιδιά και τους γονείς που μπορεί να φοβούνται τα σκυλιά, όλοι οι ιδιοκτήτες σκύλων άρχισαν να κατευθύνονται στην ρεματιά ώστε να παίξουν ανενόχλητοι. Μάλιστα, αρχίσαμε να οργανωνόμαστε ώστε να καθαρίζουμε και να μεριμνούμε για την περιοχή αυτή. Σιγά σιγά η ρεματιά άρχισε να ξαναγεμίζει ζωή, να απομακρύνονται όποια κακόφημα στοιχεία και να ξαναγίνεται ένας χώρος που απολάμβαναν οι κάτοικοι και όχι μόνο. Τα Σαββατοκύριακα ειδικά, ο χώρος είναι γεμάτος πλέον από οικογένειες και παρέες που κάνουν πικ νικ, βόλτες και συμβιώνουν με τα χαρούμενα σκυλιά που απολαμβάνουν τη βόλτα τους.
Ένα χρόνο περίπου αφού πέθανε ο Έκτορας, με βρήκε στο δρόμο η μικρή Μάγια, ένα υπέροχο μικρό σκυλάκι ενός έτους που ξαναέφερε το χαμόγελο στα χείλη μου και με βοήθησε απίστευτα σε δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Στη Ρεματιά πλέον απολαμβάνουμε τη βόλτα μας με τη μικρή Μάγια. Την Κυριακή που μας πέρασε, περάσαμε κανα δίωρο εξερευνώντας και περπατώντας, γνωρίζοντας και παίζοντας με άλλα σκυλιά.
Με μεγάλη μου θλίψη και απογοήτευση είδα σήμερα στο γκρουπ που έχουμε στο facebook, ότι έβαλαν πινακίδες που απαγορεύουν τον περίπατο των σκυλιών χωρίς λουρί. Επικοινώνησα με τον Δήμο Χαλανδρίου και με ενημέρωσαν ότι είχε γίνει σχετικό αίτημα από δημότες, και πλέον όντως απαγορεύεται να κυκλοφορούν σκυλιά ελεύθερα (αφού νομικά δεν έχουν το δικαίωμα να απαγορέψουν γενικά την είσοδο των σκυλιών). Μάλιστα βρέθηκε και ένα χειρόγραφο χαρτί που κάποιος δημότης είχε κάνει μέχρι και το σχεδιάγραμμα για τις δημοτικές υπηρεσίες για την τοποθέτηση των πινακίδων!
Ένας χώρος που ήταν ο μόνος που μπορούσαμε να αφήνουμε τα σκυλιά μας να παίζουν ελεύθερα, ένας χώρος που ουσιαστικά χάριν στις προσπάθειες όσων είχαν σκύλους, έγινε ξανά προσπελάσιμος για όλους τους περίοικους.
Γνωρίζω ότι ο νόμος απαγορεύει τη βόλτα ζώων συντροφιάς χωρίς λουρί, αλλά στο ρέμα δεν ενοχλούσαν κανέναν. Όλα τα σκυλιά είναι φιλικά προς τους ανθρώπους, υπάρχει συνεχής επιτήρηση και τα μόνα γαβγίσματα που ακούγονται είναι είτε χαράς είτε επικοινωνίας με άλλους σκύλους. Τα παιδιά που μαζεύονται εκεί, χαίρονται να παίζουν μαζί τους και να γνωρίζουν τον χώρο. Φοβάμαι ότι ή για ψηφοθηρικούς λόγους ή λόγω μεμονωμένου δημότη έγινε αυτή η άδικη ενέργεια, και χωρίς κάποια αντίδραση είτε δημοσιοποίηση θα συνεχιστούν τέτοιες ενέργειες. Ενημερωθήκαμε μάλιστα ότι από αύριο η δημοτική αστυνομία θα βρίσκεται στην περιοχή και έχει εντολή να κόβει πρόστιμα.
Θα ήθελα, λοιπόν, να σας παρακαλέσω αν είναι δυνατόν να δημοσιοποιήσετε το θέμα, ή ακόμα και να επισκεφτείτε τον χώρο ώστε να διαπιστώσετε τα παραπάνω. Να μιλήσετε με όσους «χρησιμοποιούν» την Ρεματιά και να δείτε πόσο άδικη είναι αυτή η απόφαση. Δυστυχώς νομίζω ότι μόνο η δημοσιότητα πλέον μπορεί να κάνει τον Δήμο Χαλανδρίου να αναθεωρήσει την απόφαση.
16°
