Το post της ημέρας: Γεωργία Κανελλοπούλου

«[25 Νοεμβρίου: μια μέρα για τις mariposas του κόσμου όλου]
Kανείς δεν ξέρει τον αριθμό τους. Πολλές εξαφανίζονται και δεν βρίσκονται ποτέ. Πολλά πτώματα δεν αναγνωρίζονται ποτέ. Συχνά είναι μικρά κορίτσια, μπορεί και 13 χρονών. Όσες βρίσκονται, είναι συνήθως βιασμένες και άγρια βασανισμένες. Οι περισσότερες δούλευαν στις μακιλαδόρες, τα εργοστάσια συναρμολόγησης (πολλές μεγάλες εταιρείες έχουν εγκαταστήσει εργοστάσια στην περιοχή, που είναι ακριβώς δίπλα στις ΗΠΑ, για να αξιοποιήσουν τα φθηνά εργατικά χέρια), και πήγαιναν ή γύριζαν από τις βάρδιες τους. Αρκετές όμως είναι θύματα οικογενειακής βίας.
Η ιστορία αυτή ξεκίνησε το 1993. Εκείνη τη χρονιά ανακαλύφθηκαν τάφοι με πολλά γυναικεία σώματα θαμμένα σε βαμβακοφυτείες και ερήμους.
Το κράτος του Μεξικού (το πιο διεφθαρμένο κράτος του πλανήτη λέει ο Πάκο Ιγνάθιο Τάιμπο ΙΙ) δεν κάνει τίποτα για να σταματήσει τα εγκλήματα, τίποτα για να πολεμήσει την βαθιά ριζωμένη κουλτούρα της γυναικείας υποτίμησης και της βίας. Οι συγγενείς των κοριτσιών βάζουν συνεχώς αφίσες αναζήτησης στους δρόμους της Χουάρες αλλά οι αφίσες γίνονται αντικείμενο χλεύης και βανδαλισμού, ή τις κατεβάζουν τα συνεργεία του δήμου. Έτσι, τώρα πια, καλλιτέχνες φτιάχνουν τοιχογραφίες με τα πρόσωπα των εξαφανισμένων κοριτσιών. Η Χουάρες είναι πια μια πόλη γεμάτη τοιχογραφίες χαμένων κοριτσιών.
-- Κάποιοι λένε πως οι δολοφονίες στη Χουάρες τέλειωσαν τη δεκαετία του 90. Όμως, από τον Ιανουάριο ως τον Σεπτέμβριο του 2019 διαπράχθηκαν 726 δολοφονίες γυναικών. Οι εφιάλτες μερικές φορές δεν σταματούν ποτέ.
-- Στο ίδιο κράτος, μια γυναίκα τιμώντας την σαν σήμερα επέτειο της δολοφονίας των αδερφών Μιραμπάλ (γνωστές ως las mariposas) σήκωσε το πανό "Ούτε αγίες ούτε πουτάνες, μόνο γυναίκες". Από τότε αυτό είναι το σύνθημα που ενώνει όλες τις γυναίκες του κόσμου.
[Οι φωτογραφίες έχουν την ιστορία τους. Όποιος θέλει, με ένα κλικ τη μαθαίνει. Οι περισσότερες είναι από τη σειρά Lost Daughters of Juarez του φωτογράφου Gabriel Romero.]».