Πιθανή αλλά και επιθυμητή ήταν για τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε η έξοδος της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ σύμφωνα με τα όσα αποκαλύπτει στο νέο βιβλίο του ο τότε Αμερικανός ομόλογός του Τίμοθι Γκάιτνερ. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών των Ηνωμένων Πολιτειών στο βιβλίο του με τίτλο «Stress Test», το οποίο μόλις κυκλοφόρησε στην αμερικανική αγορά, υποστηρίζει ότι το σχέδιο Grexit βρισκόταν στο μυαλό του Σόιμπλε από το καλοκαίρι του 2012. Ο Γκάιτνερ διηγείται ότι στη διάρκεια γεύματος που είχε με τον Γερμανό ομόλογό του τον Ιούλιο του 2012, στο νησί Σιλτ της Βόρειας Θάλασσας ο Σόιμπλε του είπε ότι «υπήρχαν πολλοί στην Ευρώπη που ακόμη πίστευαν ότι το να διώξουν τους Έλληνες από την Ευρωζώνη ήταν μία πιθανή, ακόμη και επιθυμητή, στρατηγική».
Ο Γκάιτνερ αναφέρει ότι η ιδέα του Σόιμπλε ήταν ότι με την Ελλάδα εκτός ευρώ, η Γερμανία θα μπορούσε να διαθέσει την οικονομική στήριξη που χρειαζόταν η ευρωζώνη, διότι ο γερμανικός λαός δεν θα εκλάμβανε τη βοήθεια προς την Ευρώπη ως «ξελάσπωμα» των Ελλήνων. Επιπλέον, σύμφωνα με το σκεπτικό του κ. Σόιμπλε, μία ελληνική έξοδος θα τρόμαζε αρκετά την Ευρώπη για να προχωρήσει σε ένα ισχυρότερο τείχος προστασίας.
«Βρήκα το επιχείρημα τρομακτικό», λέει ο Γκάιτνερ στο βιβλίο του. «Το να αφεθεί η Ελλάδα να φύγει (από την ευρωζώνη) θα δημιουργήσει μία θεαματική κρίση εμπιστοσύνης, ανεξάρτητα από τι θα δεσμευθούν να πράξουν οι Ευρωπαίοι μετά. Δεν είχα ξεκάθαρη άποψη γιατί οι Γερμανοί ψηφοφόροι, που μισούσαν τη διάσωση της Ελλάδας, θα ένιωθαν καλύτερα σώζοντας την Ισπανία, την Πορτογαλία ή κάποια άλλη χώρα. Και η πτήση από την Ευρώπη, τη στιγμή που πήρε ώθηση, μπορεί να είναι αδύνατο να αντιστραφεί», γράφει ο Γκάιτνερ στο βιβλίο του.
Ο Τίμοθι Γκάιτνερ θυμάται επίσης ότι στη συνεδρίαση του G7, δύο χρόνια νωρίτερα, στις αρχές Φεβρουαρίου του 2010, στο καναδικό θέρετρο Ικαλουί, οι Ευρωπαίοι πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος του δείπνου παραπονούμενοι για την ελληνική ασυδοσία. Ο ίδιος τους είπε πως αν σχεδιάζουν «να κρατήσουν την μπότα τους στον λαιμό της Ελλάδας», θα πρέπει επίσης να διαβεβαιώσουν τις αγορές ότι δεν θα επιτρέψουν μια χρεοκοπία ή την κατάρρευση ολόκληρων τραπεζικών συστημάτων.
Υπογραμμίζει ότι οι Ευρωπαίοι δεν ήταν διατεθειμένοι να πάρουν συμβουλές από τους «παράτολμους Αμερικανούς», τους οποίους θεωρούσαν υπεύθυνους για τη χρηματοπιστωτική κρίση, σχετικά με το πώς να αντιμετωπίσουν τους «παράτολμους Έλληνες». Δύο εβδομάδες αργότερα, κυκλοφόρησε μία πρόταση για ένα «παράλογα τσιγκούνικο», όπως λέει, πακέτο διμερών δανείων μέχρι 25 δισ. ευρώ, σε συνδυασμό με σκληρά μέτρα. Σύμφωνα με τον κ. Γκάιτνερ, «ήταν ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα έπρεπε να ελέγξει το δημοσιονομικό έλλειμμα», αλλά εκτιμά πως η επιβολή αυστηρής λιτότητας υπερβολικά γρήγορα ήταν αντιπαραγωγική, «καθώς θα πίεζε την οικονομία και τα φορολογικά έσοδα, αυξάνοντας τελικά το έλλειμμα». Ο ίδιος θεωρεί πως οι «δρακόντειες περικοπές και η ρητορική της Παλαιάς Διαθήκης» υπονόμευσαν την ισχύ της βοήθειας.
20°
