Οι μπίζνες είναι τόσο σημαντικές που σε πολλές περιπτώσεις απαιτούν την «προσοχή» του Μεγάρου Μαξίμου. Και στην περίπτωση αυτή οι ενδιαφερόμενοι δεν εισέρχονται από την πύλη της Ηρώδου του Αττικού, αλλά από την μικρή πλαϊνή πόρτα της Βασιλέως Γεωργίου του Β’. Το τελευταίο διάστημα μια σειρά από πολύ σημαντικές συναντήσεις έχουν ξεκινήσει από την είσοδο αυτή, για να «γράψουν» το μέλλον σε μια σειρά από μεγάλες επιχειρηματικές εξελίξεις που θα καθορίσουν την «εικόνα» της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα χρόνια.
Μπορεί αυτό να μην είναι «συνωμοσιολογικό», όπως θα άρεσε στους λάτρεις των αποκαλύψεων. Από την πλαϊνή είσοδο μπορεί κανείς να προσεγγίσει τους συνεργάτες του πρωθυπουργού, εφόσον έχει ραντεβού μαζί τους κι η αλήθεια είναι ότι και οι προηγούμενες κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν την «πόρτα» αυτή για παρόμοιους λόγους. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι το 2019, τα μπες-βγες από την πόρτα αυτή θα γράψουν επιχειρηματική ιστορία.
Από τις αρχές του φθινοπώρου, για παράδειγμα, δεκάδες (κυριολεκτικά) συναντήσεις έχουν πραγματοποιηθεί για τον συντονισμό της αποκρατικοποίησης των Ελληνικών Πετρελαίων. Το κυοφορούμενο deal είναι αρκετά περίπλοκο, αφού περιλαμβάνει την πώληση ενός πακέτου της κρατικής συμμετοχής και ενός τμήματος του μεριδίου της οικογένειας Λάτση στην εταιρεία, με στόχο να διαμορφωθεί το πλειοψηφικό πακέτο που στη συνέχεια θα μεταβιβαστεί μετά από πλειοδοτικό διαγωνισμό σε ξένο όμιλο. Διαδικασία αρκετά ευαίσθητη ώστε να απαιτεί συχνά την παρουσία κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών, όπως ο Αλέκος Φλαμπουράρης, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Γιώργος Σταθάκης, ο Στέργιος Πιτσιόρλας και ο Δημήτρης Λιάκος. Μαζί τους και οι σύμβουλοι του διαγωνισμού, που αν πάει καλά θα φέρει στα κρατικά ταμεία 1,5 δισ. ευρώ.
Μπορεί οι συναντήσεις να «έφαγαν» δεκάδες ώρες για τους παρευρισκόμενους, έφεραν όμως αποτέλεσμα, αφού τελικά στον διαγωνισμό εμφανίστηκαν «μεγάλα ονόματα» του πετρελαϊκού κλάδου, όπως η Gencore και η Vittol, κυρίως, όμως η αμερικανική Carlyle, ένας κολοσσός των κεφαλαίων που θα βάλει και τα χρήματα για την υποψηφιότητα της Glencore.
Οι αμερικανοί επενδυτές εμφανίζονται συχνά τελευταία ως το …ιππικό σε διάφορες διαδικασίες διάσωσης ή πώλησης ελληνικών επιχειρήσεων. Και για την περίπτωση της Carlyle, που μας έρχεται από το μακρινό παρελθόν (όταν δηλαδή είχε εξαγοράσει την διαβόητη Νεοχημική του Λαυρεντιάδη, για την γυρίσει… πίσω λίγο αργότερα), η προσδοκία είναι ότι θα φέρει τα κονδύλια που χρειάζονται και δεν θα καταλήξει «κενό γράμμα», όπως η περίπτωση των ελληνοαμερικανών του Τζον Κάλαμος, που ήρθαν για να αγοράσουν την Εθνική Ασφαλιστική χωρίς… σέντσι.
Για την κυβέρνηση το deal των ΕΛ.ΠΕ. είναι πολύ σημαντικό, όχι μόνο για να ικανοποιήσει τον μνημονιακής προέλευσης στόχο της αποκρατικοποίησης, αλλά και για να ξεκλειδώσει άλλο ένα project στο οποίο εμπλέκεται η οικογένεια Λάτση (μέσω της Lamda Development αυτή τη φορά): το Ελληνικό και τη δημιουργία του καζίνο στο πρώην αεροδρόμιο. Τα δύο deals που οι γνωρίζοντες θεωρούν «συγκοινωνούντα δοχεία» για τις σχέσεις κυβέρνησης - Λάτση, έχουν «αναλώσει» τις περισσότερες ώρες των συναντήσεων που ξεκίνησαν από την πλαϊνή πόρτα του Μαξίμου. Και όχι τυχαία. Άλλωστε, εκτός από τις πολιτικο-οικονομικές παραμέτρους και τις τεχνικές δυσκολίες που παρουσιάζουν, θα καθορίσουν το μέλλον της ελληνικής αγοράς σε δύο κρίσιμους και μεγάλους τομείς: το real estate και την ενέργεια, με «ίχνος» που για τις επόμενες δεκαετίες υπολογίζεται σε δεκάδες δισ. ευρώ.
Συναντήσεις βέβαια έχουν γίνει και για πιο …ταπεινές υποθέσεις, όπως για παράδειγμα με τον Πάνο Ξενοκώστα, τον ελληνοαμερικανό επενδυτή, που με σημαντικές στηρίξεις (είναι η αλήθεια) ανέλαβε την περασμένη χρονιά τα χρεωκοπημένα Ναυπηγεία Νεωρίου Σύρου. Ο ίδιος επενδυτής, παρότι είχε εκφράσει δημόσια το ενδιαφέρον του για την απόκτηση και των Ναυπηγείων Ελευσίνας (και φάνταζε ως το απόλυτο φαβορί για την απόκτησή τους), τελικά δεν υπέβαλε προσφορά, αφήνοντας την κυβέρνηση με μία μόνο υποψηφιότητα στον σχετικό διαγωνισμό. Στο παρασκήνιο λέγεται πως αν και ο Ξενοκώστας συνεχίζει να διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με την κυβέρνηση, είχε ενστάσεις για τον τρόπο με τον οποίο η KPMG προχώρησε τον διαγωνισμό για την Ελευσίνα. Και πως επιθυμούσε η επιλογή του αναδόχου - επενδυτή να γίνει μέσα από διυπουργική επιτροπή, όπως στην περίπτωση του Νεωρίου. Έτσι, εάν ο διαγωνισμός κηρυχτεί άγονος, πολλοί στοιχηματίζουν ότι ο Πάνος Ξενοκώστας θα περάσει και πάλι την πλαϊνή πόρτα του Μαξίμου, για να μεταφέρει τις προτάσεις του…
Από την προσοχή των επιτελών του Μεγάρου Μαξίμου δεν περνούν απαρατήρητες ούτε οι εξελίξεις του άλλοτε επιχειρηματικού κολοσσού που είχε στήσει ο Ανδρέας Βγενόπουλος, της MIG. Οι συνεργάτες του πρωθυπουργού παρακολούθησαν με ενδιαφέρον την πώληση του νοσοκομείου Υγεία στο αμερικανικών συμφερόντων fund CVC Capital, ενώ έχουν ενημερωθεί για τις προθέσεις (και προτάσεις) εξαγοράς τόσο της ακτοπλοϊκής Attica (Superfast, Blue Star, HSW), όσο και της Vivartia (ΔΕΛΤΑ κλπ) στον κλάδο των τροφίμων. Για την πρώτη, μια συμφωνία έφτασε στο «παρά πέντε» το περασμένο καλοκαίρι (με τους ενδιαφερόμενους μάλιστα να περνούν το κατώφλι του πρωθυπουργού για συνάντηση γνωριμίας) αλλά τελικά δεν ευοδώθηκε. Και πλέον οι εξελίξεις τοποθετούνται το νωρίτερο στο …βάθος της χρονιάς. Για τη δεύτερη, οι εξελίξεις επίσης θα καθυστερήσουν, αν και οι πιο «ζεστοί» εκ των ενδιαφερομένων, είναι «γνώριμοι» στα επιτελικά κλιμάκια της κυβέρνησης από παλαιότερες «δουλειές»….
Τα σκαλοπάτια και το club των υπερχρεωμένων
Λίγο πιο μακριά, το «κατώφλι» του υπουργείου Οικονομίας και του Στέργιου Πιτσιόρλα περνούν και άλλοι επενδυτές, που ενδιαφέρονται για τα πάλαι ποτέ φιλέτα της οικονομίας που σήμερα βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Ένας τέτοιος είναι και ο κρατικός επενδυτικός οργανισμός των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, Mubadala Investment Company, που φέρεται να κάνει διερευνητικές επαφές τόσο για την ΕΛΒΟ όσο και για την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης. Για την ΕΒΖ ενδιαφέρον υπάρχει και από το fund Kingsley Capital, ενώ τελευταία τα σκαλιά του υπουργείου έχουν περάσει ενδιαφερόμενοι και για τη ΛΑΡΚΟ.
Στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθούν στενά (πολύ περισσότερο απ’ όσο νομίζουν οι περισσότεροι) τις εξελίξεις
Η αλήθεια είναι ότι εάν κάποιος συναντήσει κοστουμαρισμένους τύπους να περπατούν με φακέλους υπό μάλης στο κέντρο της Αθήνας το πιθανότερο είναι να πηγαίνουν σε κάποιο ραντεβού για μπίζνες. Άλλωστε με τις τράπεζες να πιέζονται να κλείσουν τις υποθέσεις των κόκκινων δανείων μέσα στο χρόνο (άντε και το 2020) οι περιπτώσεις μεγάλων επιχειρήσεων που θα βγουν το σφυρί είναι δεκάδες. Και μόνο αν σκεφτεί κανείς το ήδη γνωστό …Club των υπερχρεωμένων (Forthnet, Σαρακάκης, Μάνεσης, Θεοχαράκης, Folli Follie κλπ), ένα μεγάλο μέρος του επιχειρείν αλλάζει χέρια την περίοδο αυτή. Και στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθούν στενά (πολύ περισσότερο απ’ όσο νομίζουν οι περισσότεροι) τις εξελίξεις. Μεταξύ πολλών άλλων και γιατί, όπως με νόημα σημειώνουν ορισμένοι… οι εργαζόμενοι τις επιχειρήσεις αυτές είναι και ψηφοφόροι…
21°
