Πώς τα Late Night Shows έγιναν πιο «περίεργα» μέσα στην πανδημία
Μεταξύ των συγγραφικών ομάδων των εκπομπών αυτών υπάρχει η αίσθηση ότι ορισμένες από τις καινούργιες πτυχές θα παραμείνουν μέρος τους και θα γίνουν το new normal
Πώς η πανδημία του κορωνοϊού επηρέασε τον τρόπο που γίνονται τα Late Night Shows στην Αμερική - Οι εκπομπές χωρίς κοινό, τα ρίσκα και οι καινούργιες πτυχές
Εδώ και λίγα χρόνια η πρωινή μου ρουτίνα έχει ως εξής: ξυπνάω (πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι παλιότερα), φτιάχνω τον πρώτο καφέ της ημέρας (ο οποίος συνήθως είναι φίλτρου), κάθομαι στο γραφείο μου (όπου περνάω το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μου), ανοίγω υπολογιστή και βλέπω κάποια επιλεγμένα αμερικάνικα late night shows. Ομολογώ δεν μου αρέσουν όλα. Τα αγαπημένα μου είναι: «Late Night with Seth Meyers», «The Late Show with Stephen Colbert», «The Daily Show with Trevor Noah», «Real Time with Bill Maher», «Last Week Tonight» με John Oliver, και καμιά φορά το «Late Late Show with James Corden».
Τον τελευταίο χρόνο αυτά αλλά και τα υπόλοιπα shows έχουν υποστεί αρκετές αλλαγές λόγω της πανδημίας και κυρίως λόγω του γεγονότος ότι δεν γίνονται πια μπροστά σε ζωντανό κοινό. H αλλαγή ήρθε ξαφνικά. Όπως όλοι μας, στην αρχή δεν γνώριζαν τι εκτάσεις θα πάρει όλο αυτό και για πόσο καιρό θα επηρεάσει τόσο τη δουλειά τους όσο και την καθημερινότητά τους. Στα μέσα Μαρτίου του 2020 τα στούντιο έκλεισαν και όλοι πήγαν σπίτια τους. Μετά τις πρώτες έντρομες μέρες, με ελάχιστη γνώση του «αύριο», τόσο οι παρουσιαστές όσο και οι συντακτικές ομάδες τους ξεκίνησαν να σκέφτονται πώς (ή εάν) αυτό το «αύριο» μπορεί να διαμορφωθεί και να λειτουργήσει.
Τις πρώτες μέρες της πανδημίας, το «The Late Late Show» πραγματοποιήθηκε από το γκαράζ του Corden, και μετά ακολούθησαν το «Late Show» του Colbert, το «Late Night» του Meyers, το «Daily Show» του Noah, και το «Real Time» του Maher, από τα ίδια τους τα σπίτια, και αυτό ήταν μια από τις πρώτες ενδείξεις και αυτού που βιώναμε αλλά και της προσπάθειας των ομάδων παραγωγής να προσαρμοστούν στην καινούργια πραγματικότητα χωρίς να χάσουν τη δουλειά τους.
Ένα χρόνο αργότερα, το «The Late Late Show» και το «Full Frontal» της Samantha Bee (και τα δύο στο CBS), το «The Tonight Show» με τον Jimmy Fallon, στο NBC, και το «Late Night with Seth Meyers» και «Jimmy Kimmel Live!» του ABC επέστρεψαν στα αντίστοιχα στούντιό τους. Ο Stephen Colbert βρίσκεται σε ένα ενδιάμεσου τύπου στούντιο που προσομοιάζει το γραφείο του στο κτίριο του καναλιού, ενώ ο Bill Maher επέστρεψε με ένα μικρό κοινό το οποίο είναι διατεθειμένο να κάνει τεστ Covid πριν προσέλθει.
Εν τω μεταξύ, το «The Daily Show with Trevor Noah» του Comedy Central (δεν θα ξεχάσω ποτέ το «αυθεντικό» για εμένα Daily Show με τον Jon Stewart που μου κράτησε παρέα σε όλο το πέρας των σπουδών μου και από το οποίο ξεκίνησαν πολλοί από τους τωρινούς οικοδεσπότες αυτών των εκπομπών) και το «Desus & Mero» του Showtime έχουν παραμείνει στο σπίτι τους. Ο Noah δε, άλλαξε την περασμένη άνοιξη τον τίτλο της εκπομπής για να ενστερνιστεί τη συλλογική μας αυτή κατάσταση σε «The Daily Social Distancing Show».
Κάθε εκπομπή έχει μπει σε ρυθμούς με τους οποίους εμείς οι θεατές έχουμε πια εξοικειωθεί. Οι περισσότεροι έχουν παραμείνει στην «παλιά» τους μορφή: το καλωσόρισμα, ο μονόλογος, συνεντεύξεις επισκεπτών (ως επί τω πλείστον διαδικτυακά αλλά μερικές φορές αυτοπροσώπως με δύο μέτρα απόσταση). Η αίσθηση, ωστόσο, ότι μιλάνε μπροστά σε ένα άδειο θέατρο είναι προφανής. Πριν την πανδημία όλοι θεωρούσαμε δεδομένο το ζωντανό κοινό του στούντιο. Τώρα που έχουν φύγει, ίσως έχουμε μια νέα εκτίμηση του ρόλου του ζωντανού κοινού ως χαρακτήρα σε αυτές τις εκπομπές. Οι περιστάσεις ανάγκασαν αυτόν τον χαρακτήρα να συνεχίσει να βρίσκεται σε παύση, αλλάζοντας το νόημα των εκπομπών αυτών. «Είναι πολύ διαφορετικό να πεις ένα αστείο σε ένα ζωντανό κοινό από το να πεις ένα αστείο χωρίς ακροατήριο», δήλωσε ο παραγωγός του «Daily Show», Zhubin Parang. «Η αφήγηση αστείων σε ένα κοινό απαιτεί έναν διαφορετικό ρυθμό γιατί πρέπει να περιμένεις το γέλιο. Είναι πιο αργός ρυθμός. Είναι η διαφορά μεταξύ του θεάτρου και μιας ταινίας».
Η διαδραστικότητα μεταξύ παρουσιαστών και ζωντανών ακροατηρίων είναι το «καύσιμο» της κωμωδίας, το οποίο οδηγεί και τους παρουσιαστές και τη συγγραφική ομάδα τους. Το γέλιο ενός ζωντανού πλήθους γεφυρώνει την απόσταση μεταξύ της παραγωγής του στούντιο και των θεατών στο σπίτι. Χωρίς αυτό, σχεδόν κάθε εκπομπή μετατρέπεται σε ένα νέο δημιούργημα, το οποίο δεν είναι ουσιαστικά διαφορετικό από αυτό που ήταν αλλά σίγουρα αλλαγμένο.
Η συγγραφική ομάδα του Noah αντιμετώπισε την πρόκληση μιας κοινωνικά απομακρυσμένης παραγωγής, παίρνοντας περισσότερα ρίσκα απ' ό,τι θα μπορούσαν με ένα ζωντανό κοινό, εξηγεί η παραγωγός και showrunner του Daily Show, Jen Flanz. «Ο Trevor θα δοκιμάσει πολλά περισσότερα πράγματα, γιατί μόνο εμείς τον βλέπουμε στο Zoom όταν μαγνητοσκοπούμε, και μετά πάλι όταν γίνεται το editing. Είναι ένα τόσο ελεγχόμενο περιβάλλον, ενώ αντιθέτως όταν είσαι μπροστά στο κοινό του στούντιο πρέπει να ξέρεις ποια αστεία θα δουλέψουν και ποια όχι».
Ο συν-επικεφαλής συγγραφέας του «Full Frontal», Mike Drucker, πιστεύει το ίδιο επισημαίνοντας ότι η έλλειψη κοινού έχει δώσει στους συγγραφείς την ευκαιρία να γίνουν λίγο πιο παράξενοι. «Έχουμε δοκιμάσει πράγματα που δεν είμαστε σίγουροι ότι θα αρέσουν στο κοινό, αλλά για εμάς είναι αστεία», είπε, «και αφαιρέσαμε επίσης πράγματα που μπορεί το κοινό να χειροκροτούσε».
Άλλοι παρουσιαστές και συγγραφείς κλείνουν το κενό που άφησε η απουσία του κοινού με τη σάτιρα. Στο «Late Night» ο Meyers μιλάει στο διαδικτυακό κοινό όπως πάντα, αλλά όταν ρωτάει πώς είμαστε, δεν κάνει παύση για το χειροκρότημα που πια δεν υπάρχει, παρά λέει μονοκόμματα «How is Everyone doing tonight? That is great to listen. Let’s get to the news». Ο Stephen Colbert και ο John Oliver, οι οικοδεσπότες του «The Late Show» και του «Last Week Tonight» αντίστοιχα, δεν προσποιούνται καν ότι έχουν μπροστά τους ένα άδειο στούντιο. Κοιτάζουν και μιλάνε κατευθείαν στον τέταρτο τοίχο και μέσα στα σαλόνια μας.
Αντίθετα, οι επώνυμοι οικοδεσπότες του «Desus & Mero» μιλούσαν κυρίως μεταξύ τους, ακόμη και όταν ήταν στο στούντιο. Αυτό έκανε τον επικεφαλής συγγραφέα και τον εκτελεστικό παραγωγό Mike Pielocik να ανησυχεί περισσότερο ότι η μετάβαση αυτή θα επηρεάσει τη χημεία μεταξύ τους, από ό,τι ανησυχούσε για την απώλεια του κοινού. «Εκπλαγήκαμε όλοι ευχάριστα όταν είδαμε ότι αυτό δεν συνέβη. Τη δυναμική μεταξύ των τους δεν την αισθανθήκαμε καθόλου διαφορετική» είπε, αναγνωρίζοντας εν μέρει το γεγονός ότι το κοινό τους στο στούντιο ήταν πάντα μικρότερο σε σχέση με άλλες εκπομπές. Ο Pielocik πρόσθεσε γρήγορα πως όταν το «Desus & Mero» μπορεί να έχει ζωντανό κοινό, θα το κάνει. «Δεν είναι ότι έχουν φύγει για πάντα. Αλλά ήταν πραγματικά αστείο να βλέπουμε ότι ένα μεγάλο μέρος της εκπομπής μας λειτουργεί σχεδόν εξίσου καλά χωρίς ζωντανό κοινό στο στούντιο».
Από την οπτική γωνία του θεατή, το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για το «The Daily Social Distancing Show» και το «Full Frontal». Ο καθένας αντέδρασε στην απώλεια του κοινού τους αλλάζοντας το ρυθμό των εκπομπών τους, πειραματίστηκαν με τη μορφή της ή πήραν περισσότερα ρίσκα με το χιούμορ τους.
Δεδομένου ότι το «The Late Late Show» επέστρεψε στο στούντιο τον Αύγουστο –αλλά το κοινό δεν έχει επιστρέψει ακόμα– ο Rob Crabbe, παραγωγός της εκπομπής, είπε ότι η γραφή έπρεπε να γίνει πολύ πιο συνομιλητική. «Η εκπομπή μας ήταν πάντα μια εκπομπή 360 μοιρών όπου χρησιμοποιούσαμε πάντα το κοινό» είπε. «Αλλά τώρα τόσο η ομάδα όσο και η μπάντα της εκπομπής είναι το κοινό μας. Είναι εκεί με τον Τζέιμς και προσφέρουν αυτοί τις αντιδράσεις».
Με τους ρυθμούς εμβολιασμού να αυξάνονται σε ολόκληρη τη χώρα, ενδέχεται να κατευθυνόμαστε προς μια εποχή στο όχι τόσο μακρινό μέλλον, όπου το κοινό θα μπει ξανά στο θέατρο κάθε τέτοιας εκπομπής. Όλοι συμφωνούν ότι τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ικανοποίηση που προσφέρει ένα ζωντανό κοινό. Μεταξύ των συγγραφικών ομάδων των εκπομπών αυτών όμως υπάρχει η αίσθηση ότι ορισμένες από αυτές τις καινούργιες πτυχές θα παραμείνουν μέρος τους και θα γίνουν το new normal, του νέου δηλαδή φυσιολογικού.
12°
