Όταν είπαν στην τηλεκριτικό Sarah Hughes ότι έχει μη θεραπεύσιμο καρκίνο, μία από τις πρώτες ερωτήσεις που της ήρθαν στο μυαλό ήταν: κι αν δεν μάθω πώς τελειώνει το «Game of Thrones»; Η ίδια έγραψε στον Observer τον ρόλο που έπαιξε η σειρά στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής της. Κρατήσαμε μερικά αποσπάσματα.
«Το πιο παράξενο πράγμα με το να μαθαίνεις άσχημα νέα είναι ότι το μυαλό σου δεν αντιδρά με τον αναμενόμενο τρόπο. Όταν ο ογκολόγος με ενημέρωσε ότι ο τριπλός καρκίνος του μαστού που είχαν διαγνώσει το 2017, όταν ήμουν 44 ετών, έχει κάνει μετάσταση στο συκώτι και είναι τώρα στο στάδιο 4 και μη θεραπεύσιμος, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα μετά το "δεν θέλω να αφήσω τον Κρις και τα παιδιά" ήταν "κι αν δεν μάθω ποτέ πώς τελειώνει το Game of Thrones;".
» Ίσως γελάσετε - όπως έκανα κι εγώ καθισμένη στο αποστειρωμένο δωμάτιο του ιατρείο μαζί με τον ανήσυχο ογκολόγο και την γλυκύτατη νοσοκόμα που πλέον θα θυμάμαι ως προσωπικό μου άγγελο του θανάτου. Ήταν μια τόσο άτοπη σκέψη σε μια τόσο σοβαρή στιγμή. Κι όμως έμοιαζε με λογική ανησυχία.
» Για αρχή σκέφτηκα το Game of Thrones και έπειτα όλα τα υπόλοιπα πράγματα που μπορεί να μην τελειώσω. Σειρές που θα μείνουν στη μέση, μουσική που δεν θα ακούσω, παραστάσεις που δεν θα δω, συζητήσεις που δε θα κάνω για βιβλία που δεν θα διαβάσω. Ακόμα και την πιθανότητα να κερδίσει η αγαπημένη μου ομάδα Tottenham Hotspur κάποιο έπαθλο (είμαι αισιόδοξη κατά βάθος).
» Συζητάμε πολύ για τη μάχη με τον καρκίνο και για την επιβίωση από αυτόν. Λιγότερο συχνά όμως συζητάμε το να ζεις με αυτόν και έπειτα, σύμφωνα με όλες τις πιθανότητες, να πεθαίνεις από αυτόν. Από τον περασμένο Οκτώβριο που έμαθα ότι ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί, αυτή είναι η πραγματικότητά μου: μια καθημερινή τριβή με μια χρόνια ασθένεια - εξετάσεις αίματος, στεροειδή, χημειοθεραπεία κάθε 3 εβδομάδες, μαγνητική, ξανά και ξανά.
» Οι άνθρωποι σου λένε ότι όταν μαθαίνεις τόσο ολέθρια νέα, οι συζητήσεις αποκτούν άλλη ένταση, αγκαλιάζεις αυτούς που αγαπάς πιο δυνατά, ζεις τη στιγμή, αγαπάς ό,τι έχει μείνει από τη ζωή σου περισσότερο. Είναι αλήθεια, αλλά αυτό που δεν σου λένε είναι ότι κάποιες στιγμές, παρά τις θεραπείες, τις ώρες που δίνεις αίμα, που παίρνεις χάπια, που κάνεις χημειοθεραπεία, που πονάς μέχρι τα κόκκαλα... κάποιες στιγμές ξεχνάς τελείως ότι έχεις καρκίνο.
» Σε αυτές τις στιγμές είναι που η κουλτούρα καταλαμβάνει τη ζωή σου. Για μένα πάνω απ' όλα ήταν το Game of Thrones, το επικό παραμύθι του George R. R. Martin για τη ζωή, το θάνατο, το φόνο και την πολιτική στα Επτά Βασίλεια του Γουέστερος. Όχι απλά επειδή, μπαίνοντας στην τελευταία του σεζόν, παραμένει το μεγαλύτερο και πιο δυναμικό σόου όλων, αλλά γιατί αν μπορούσαμε να πούμε ότι ένα κομμάτι λαϊκής κουλτούρας κυριάρχησε στη ζωή μου τα τελευταία 15 χρόνια, είναι αυτό. Yπάρχουν κάποια κομμάτια λαϊκής κουλτούρας που λόγω κάποιας περίεργης αλχημείας, μπορούν να κυριαρχήσουν στη ζωή σου -και το Game of Thrones κυριάρχησε στη δική μου.
» Ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το "Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου" πριν 20 περίπου χρόνια. Έκανα μια μονότονη δουλειά κι αγόρασα αυτό το βιβλίο για να περνάει η ώρα μου στα διαλείμματα. Από την πρώτη σελίδα κόλλησα. Διάβασα τα επόμενα 2 σε χρόνο dt, αν και αν γνώριζα πόσο θα περίμενα για τα επόμενα ίσως έκοβα ταχύτητα. Στη συνέχεια ανακάλυψα , σε μια εποχή που τα social media δεν είχαν κυριαρχήσει ακόμη τα πάντα, ένα forum στο οποίο μιλούσα με ανθρώπους από όλο τον κόσμο ανταλλάσοντας απόψεις και συγκρίνοντας την πολιτική του Γουέστερος με την πραγματική ζωή.
» Η άφιξη της σειράς το 2011 υπήρξε καθοριστική. Κάλυψα την πρώτη σεζόν και μου ζητήθηκε να γράφω εβδομαδιαίες περιλήψεις της σειράς. Αυτό ήρθε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου, αφού τρεις μέρες μετά την έναρξη της σειράς το τρίτο μου παιδί γεννήθηκε νεκρό. Βρήκα όμως κάτι για να πιαστώ και άφησα τον εαυτό μου να χαθεί μέσα στα παιχνίδια εξουσίας των Επτά Βασιλείων. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά το να γράφω για το Game of Thrones με βοήθησε να αποκαταστήσω τη ζωή μέσα μου.
» Σκέφτομαι κάτι που είχε πει η συγγραφέας Andrea Levy, όταν βρέθηκε στην ίδια ακριβώς κατάσταση με μένα. Συνειδητοποίησε ότι δεν ήθελε να ξοδέψει όσο χρόνο της είχε μείνει σε ένα δωμάτιο γράφοντας αλλά να ζήσει. Το κατανοώ αλλά εγώ θα ήθελα και τα δύο. Να πιαστώ από την κάθε στιγμή αλλά και να διαβάσω και να παρακολουθήσω όσα μπορώ. Τελικά, ίσως δε μάθω πώς σκόπευε να τελειώσει ο ίδιος ο Martin την ιστορία (εκκρεμούν ακόμη 2 βιβλία), αλλά είμαι σχεδόν βέβαιη ότι θα δω την επιστροφή της σειράς Game of Thrones αυτό το μήνα και το βίαιο και αναμφίβολα αιματηρό φινάλε της».
19°
