Βρέχει πρεμιέρες. Την Τρίτη το βράδυ ο ΑΝΤ1 έριξε στην αρένα το «Έγκλημα και Πάθος», οι συντελεστές του οποίου πήραν ως αφορμή την τραγική εξέλιξη μιας σχέσης και δημιούργησαν ένα αξεπέραστο πρωτοποριακό θρίλερ, διαβρώνοντας με το αξεπέραστο χιούμορ τους τα αιματοβαμμένα θεμέλια του είδους. Πρωτεργάτες της συνειδητά υπονομευτικής επιχείρησης οι ηθοποιοί, οι οποίοι εκτελούσαν τις δραματικές σκηνές με εξωπραγματικά πειθαρχημένη αποστασιοποίηση. Ενώ η μουσική προσπαθούσε ματαίως να δημιουργήσει κλίμα έντασης, αυτοί αντιστέκονταν και απήγγειλαν ένα ρόλο που πρέπει να πρωτοδιάβασαν λίγο πριν ανάψουν οι προβολείς, πιθανώς συμμετέχοντας σε κάποιο πείραμα που σκοπό είχε να ανιχνεύσει τους δεκάδες τρόπους με τους οποίους μπορεί να καταστραφεί μία σειρά. Δίπλα στους ηθοποιούς στάθηκαν ως ίσοι μεταξύ ίσων, τα δεκάδες σκηνοθετικά και σεναριακά ευρήματα που, για να μη μας κρατούν σε αγωνία, ξεκίνησαν μόλις έπεσαν οι τίτλοι. Ο δολοφόνος αποφυλακίζεται και αμέσως τρέχει σε μία αίθουσα δικαστηρίου. Είναι άδεια όχι μόνο απο ταλέντο αλλά και ανθρώπους. Η αίθουσα παραμένει άδεια και στο flash back της πολύκροτης δίκης (έμμεση καταγγελία της κρίσης που αφήνει τις σειρές χωρίς κομπάρσους), με τους μάρτυρες ηθοποιούς να παίζουν τόσο μηχανικά που αυτομάτως θέτουν υποψηφιότητα για να πρωταγωνιστήσουν στο επόμενο επεισόδιο. Μετά από αυτά (και πολλά άλλα) το «Έγκλημα και Πάθος» κερδίζει με άνεση τον τίτλο του μέχρι τώρα καλύτερου χιουμοριστικού σίριαλ.
Ο πολύ καλός και συμπαθής σκηνοθέτης του «Έγκλημα και Πάθος», Δημήτρης Αρβανίτης, την παραμονή της πρεμιέρας εκδήλωσε την αντίθεσή του με τις σειρές που χρησιμοποιούν πρόσωπα τα οποία δεν έχουν σπουδάσει υποκριτική. Συγκρίνοντας τους προηγούμενους με τους σπουδαγμένους ηθοποιούς της δικής του σειράς, υποχρεωτικά αποτίνουμε φόρο τιμής στον Όσκαρ Γουάιλντ ο οποίος υποστηρίζει ότι «όλοι οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν ηθοποιοί εκτός από κάποιους ηθοποιούς».
Ζούμε στην εποχή της εναλλακτικής τηλεόρασης. Ως εκ τούτου ήταν υποχρεωτικό να ξεκινήσει και η εκπομπή του εναλλακτικού Γιώργου Μαυρίδη, η οποία τιτλοφορείται «Beat Buzzer». Είδαμε και ακούσαμε πράγματα τα οποία δεν έχουν ματαγίνει στις μέχρι τώρα αραχνιασμένες τηλε-συχνότητες. Άκου τι σκέφτηκε το θηρίο: να φοράει ξανθιά γυναικεία περούκα! Όχι σαν αυτές που φορούσαν οι ΑΜΑΝ πριν από 20 χρόνια, ούτε καν σαν αυτές του Αρναούτογλου όταν ήθελε να γίνει σαν τους ΑΜΑΝ! Η περούκα του Μαυρίδη αντί για ξανθιά ήταν πλατινέ! Αυτός ήταν ο πρώτος εναλλακτικός ρούμπος. Ο δεύτερος ήρθε όταν έκανε το σήμα της καρδιάς και ανακοίνωσε ότι η εκπομπή θα γυρίζεται στην αγαπημένη του Θεσσαλονίκη. Αμέσως έπεσε το τραγούδι «Θεσσαλονίκη μου, μεγάλη φτωχομάνα», που προηγουμένως κανείς παραδοσιακός δεν είχε σκεφτεί να συνδυάσει με πλάνα της συμπρωτεύουσας. Βέβαια κάτι τέτοιες ιδέες προκαλούν κόπωση, οπότε στη συνέχεια είδαμε τους συμμετέχοντες παίκτες να δοκιμάσουν γίγαντες (φυσικά της μαμάς, όπως το Αρναούτογλου), ενώ ακουγόταν το όχι και τόσο σχετικό τραγούδι «Κουλούρι, κουλούρι, φρέσκα κουλούρια». Όμως ο εναλλακτικός λίγο καιρό ξαποσταίνει και με το που έσκασε μύτη το τάπερ με τη φασολάδα, ο Μαυρίδης συνδύασε το όσπριο με τους οργανικούς εξαερισμούς, επαναφέροντας στην επικαιρότητα ένα αστείο που είχαμε να χαρούμε από τις ταινίες όπου Φραγκίσκος Μανέλλης κυκλοφορούσε με τα σώβρακα.
Το εναλλακτικό «Beat Buzzer» το έχει εμπνευστεί, σχεδιάσει και σκηνοθετήσει αυτοπροσώπως ο εναλλακτικός Γιώργος Μαυρίδης. Αυτό δεν τον βοήθησε να γνωρίζει τους κανόνες και να κατευθύνει υποτυπωδώς τους παίκτες, με αποτέλεσμα να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, όπως λένε και οι εναλλακτικοί. Ο παρουσιαστής δεν θυμόταν ποιος κέρδισε, δεν ήξερε τις σωστές απαντήσεις, γενικώς επικρατούσε τέτοιο (δημιουργικό) χάος που καθιστούσε δύσκολη την παρακολούθηση του παιχνιδιού. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι τηλεθεατές τού γύρισαν την πλάτη. Τα ποσοστά 13,4% στο σύνολο του κοινού και το 15% στο δυναμικό, μπορεί να μην αποτελούν θρίαμβο, αλλά προσφέρουν την απαραίτητη ανάσα που χρειάζονται ο AΝΤ1 για να ξαναμπεί στον ανταγωνισμό της βραδινής ζώνης.
18°
