Οι πνευματικοί της γονείς ακούν στο όνομα Φαμπρ και Καστελούτσι, κι αν κάποτε η μισή της καρδιά βρισκόταν στη Γαλλία τώρα είναι ολόκληρη εδώ. Ως καλλιτεχνική διευθύντρια Θεάτρου και Χορού της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών ζει και ανασαίνει, ζώντας με μια βαλίτσα στο χέρι, για να μπορούμε να βλέπουμε ό,τι πιο ενδιαφέρον κυκλοφορεί (κυριολεκτικά) σε όλο τον πλανήτη. Από την άλλη αναζητάει ό,τι πιο δυναμικό διαθέτει η ελληνική θεατρική και χορευτική πραγματικότητα, με μοναδικό γνώμονα το ταλέντο και όχι την ηλικία, υλοποιώντας τους στόχους της Στέγης για μια παρεμβατική πολιτιστική πολιτική του... μέλλοντος.
Γιάννης Βούρος
Ένας ηθοποιός στο τιμόνι του ΚΘΒΕ. Αγαπητός λόγω τηλεοπτικών εμφανίσεων, με σταθερή πορεία στο θέατρο –συνιδρυτής του Θεάτρου της Άνοιξης και μετά θιασάρχης–, πέρασε και από τα βουλευτικά έδρανα ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, συνδυασμός που θα τον χρειαστεί ως καλλιτεχνικός διευθυντής στο ΚΘΒΕ. Τελείως αναίμακτη δεν ήταν η ανάληψη καθηκόντων, που συμπεριλαμβάνει από απειλές για παραίτηση μέχρι «σύλληψη». Η κατάσταση δείχνει να έχει εξομαλυνθεί και προχωράει σε πρόγραμμα που το χαρακτηρίζει «κλασικό, αλλά και πυρήνα καλλιτεχνικής αναρχίας».
Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας
Πώς πρέπει ένα Ινστιτούτο Ξένης Γλώσσας να κάνει σωστά τη δουλειά του. Στα πλαίσια διάδοσης της γαλλικής γλώσσας, αρχικά σε συνδιοργάνωση με το Low Budget Festival και στη συνέχεια με το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, μας συστήνει το γαλλικό σύγχρονο θέατρο μέσω του Φεστιβάλ Σύγχρονου θεάτρου («Το Γαλλικό Θέατρο à la Grecque»), εκδίδοντας ταυτόχρονα και τα κείμενα των έργων που μεταφράζονται ειδικά για το Φεστιβάλ (εκδ. Άγρα).
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Σίγουρα δεν έχει να επιδείξει μια συγκεκριμένη θεατρική καλλιτεχνική ταυτότητα ή θέση στο θεατρικό γίγνεσθαι με τον προγραμματισμό του. Ωστόσο, προσφέρει στέγη σε ανέστιες ομάδες και σκηνοθέτες, με αποτέλεσμα πολλές φορές εδώ να βλέπουμε μικρά διαμαντάκια. Εδώ φιλοξενείται κάθε χρόνο το Φεστιβάλ Σύγχρονου Θεάτρου, που διοργανώνει το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας, αλλά και μέχρι πρόπερσι το Low Budget Festival.
Μαριάννα Κάλμπαρη
Επέστρεψε στη σχολή απ’ όπου αποφοίτησε ως καλλιτεχνική διευθύντρια πια – αν και στη μετά Κουν ιστορία του Θεάτρου Τέχνης το όνομά της καταγράφηκε και στο διδακτικό προσωπικό της σχολής του θεάτρου. Με σπουδές στη Σορβώνη κινήθηκε εκτός της υποκριτικής και στο χώρο της μετάφρασης, της συγγραφής έργων και της σκηνοθεσίας. Αφήνοντας στην άκρη τα βαρύγδουπα «βαριά κληρονομιά» κ.λπ., που συνήθως λέγονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, περιμένουμε να δούμε αν της βγει το στοίχημα του προγράμματος, που στηρίζεται σε ισχυρές ανανεωτικές θεατρικές δυνάμεις – δες ομάδες και πρόσωπα (όπως Blizt, Λένα Κιτσοπούλου κ.ά.).
Δημήτρης Λιγνάδης
Μεγάλωσε και διαμορφώθηκε θεατρικά στο Εθνικό Θέατρο. Αριστούχος μαθητής και στη συνέχεια καθηγητής του. Με ισχυρά γονίδια από τον πατέρα του. Το έργο «Πέτρες στις τσέπες του» στο Υπόγειο του Ιλίσια, στη σκηνή Βολανάκη, σηματοδότησε τη στροφή του σε μια πιο πειραματική προσέγγιση. Στηρίζει διαρκώς τους νέους και δεν είναι τυχαίο ότι οι μαθητές του τον αγαπάνε πολύ. Φέτος ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Πάνθεον και σκηνοθετεί το «Κρίμα που είναι πόρνη» στο Εθνικό.
Γιώργος Λούκος
Αναλαμβάνοντας το Φεστιβάλ Αθηνών το έβαλε στην ατζέντα των πιο μεγάλων ονομάτων της διεθνούς θεατρικής, χορογραφικής και μουσικής σκηνής. Είδαμε επιτέλους από κοντά ό,τι ενδιαφέρον κυκλοφορούσε στα μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού. Αυτό τα πρώτα χρόνια. Μετά, όταν ήρθε η κρίση, απέδειξε πως παραμένει εξαιρετικός καραβοκύρης και έσκυψε σε ό,τι καλύτερο διαθέτει η ελληνική σκηνή, δείχνοντας αμέριστη εμπιστοσύνη στο νέο αίμα, παραδίδοντάς τους ακόμα και την Επίδαυρο. Το στοίχημα του βγήκε και περιμένουμε και για φέτος τα καλύτερα.
Πέρης ΜΙχαηλίδης
Τράβηξε την προσοχή μας με το ρόλο του καλλιτεχνικού διευθυντή του Beton7. Κάθε χρόνο κάτω από τον τίτλο «Θεατρικές Συνθέσεις» φιλοξενούνται παραστάσεις αφιερωμένες σε συγκεκριμένους δραματουργούς (φέτος στον Ρακίνα και τον Μολιέρο), σκηνοθετημένες από νεανικές κυρίως ομάδες ή μεμονωμένα άτομα που έχουν υποβάλει από πριν πρόταση και έχουν επιλεγεί. Σκηνοθετεί το «Ξενύχτι» του Wallace Shawn, που παίζεται αυτή την περίοδο.
Σωτήρης Χατζάκης
Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που ουσιαστικά δείχνει τις προθέσεις του από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού, προσθέτοντας στις σκηνές του (Κτίριο Τσίλερ, Σκηνή Κοτοπούλη-Rex) και το Χώρα, Το Σχολείον της Αθήνας - Ειρήνη Παπά, ανοίγματα σε σχολεία και επαρχία. Στο πρόγραμμά του επαναφέρει και τη, μέχρι πρότινος, εξορισμένη ακαδημαϊκή παράσταση, όπως και ένα ελληνικό ρεπερτόριο («Μυστικοί αρραβώνες» του Γρ. Ξενόπουλου, την οποία σκηνοθετεί), αγαπητό στο πλατύ κοινό που δεν αντέχει τους πολλούς πειραματισμούς.
18°
