Μπορεί ο Κοεμτζής του στην «Παραγγελιά» να τον «επέβαλε» στους σινεφίλ ως ηθοποιό, οι τηλεοπτικές του εμφανίσεις να τον έκαναν γνωστό στο ευρύ τηλεοπτικό κοινό, έχει όμως μακριά θεατρική θητεία. Στη «Θεατρική Σκηνή», έχοντας πάντα στο πλευρό του τη σύζυγό του Νατάσσα Ασίκη, παίζει και σκηνοθετεί υποδειγματικά ρεαλιστικό θέατρο με πολιτικές αιχμές («Μαύρα αυγά» του Δ. Χαριτόπουλου), κερδίζοντας κριτικούς και κοινό.
Νίκος Καραθάνος
Ως ηθοποιός συνεργάστηκε με τους μεγάλους (Χουβαρδά, Μαυρίκιο, Παπαβασιλείου, Μόσχοπουλο, Μαρμαρινό, Γκότσιεφ, Langhof, Vassillief), ως σκηνοθέτης με τον «Ιούλιο Καίσαρα» για το Εθνικό και τις «Οκτώ γυναίκες» για το Φεστιβάλ Αθηνών, έγραψε στη συνείδησή μας ως ένας από τους σκηνοθέτες που θα παρακολουθούμε υποχρεωτικά. Μας δικαίωσε. Ο «Συρανό» του ήταν η μεγάλη επιτυχία του Εθνικού, η «Γκόλφω» του έγινε talk-of -the-town, με το «Δεκαήμερο» απογειώθηκε. Τώρα ετοιμάζει τον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχοφ για τη Στέγη.
Ακύλας Καραζήσης
Ένας καλλιτέχνης πολυεργαλείο και πάντα με πολύ καλές επιδόσεις, ηθοποιός, δάσκαλος και εδώ και μερικά χρόνια και σκηνοθέτης. Με μεγάλη θητεία στη σκηνή του Αμόρε, όπου δοκίμασε και την πρώτη του σκηνοθεσία, έχει έκτοτε συνεργαστεί με τους πιο ενδιαφέροντες σκηνοθέτες, έχει ο ίδιος σκηνοθετήσει από το Bios ως το Εθνικό κι αποτελεί διαρκή εγγύηση για κάθε θεατρική παράσταση είτε ανεβάζει τη ζωή της Ουλρίκε Μάινχοφ (καθότι και γερμανοσπουδαγμένος) είτε στέκεται γυμνός μπροστά στο κοινό αναμετρώμενος με τον λόγο της Σάρα Κέιν. Φέτος σκηνοθετεί το «Συγχώρεσέ με» των Αντ. & Κων/νου Κούφαλη για το Εθνικό.
Βασίλης Μαυρογεωργίου
Η κατσαρίδα τους (έγιναν γνωστοί ως συγγραφικό/σκηνοθετικό δίδυμο με τον Κ. Γάκη) παιζόταν καιρό και μάλιστα με λίστα αναμονής. Γράφει, σκηνοθετεί, χορογραφεί (βοηθός χορογράφου στην Τελετή Λήξης της Ολυμπιάδας), παίζει και διδάσκει. Έχει συνεργασθεί με τα θέατρα του Νότου, Νέου Κόσμου, Πορεία, Εθνικό και Πόρτα. Έχει κάνει και σινεμά. Πέρυσι την άνοιξη δημιούργησε με την ομάδα του (Μαρία Φιλίνη, Κατερίνα Μαυρογεώργη, Σεραφήμ Ράδη και Νίκο Μαραμαθά) δικό του θέατρο, το Skrow Theater στην Αρχέλαου στο Παγκράτι, όπου παίζεται η «Μπετονένια παραλία» σε κείμενο και σκηνοθεσία δική του.
Σταμάτης Φασουλής
Από την ομάδα του «Ελεύθερου Θεάτρου» και της «Ελεύθερης Σκηνής» στη μονάδα του «Θεάτρου Δημήτρης Χορν». Η θητεία του στην επιθεώρηση τον προίκισε με τεράστια εμπειρία που την απέδειξε σκηνοθετώντας με μεγάλη επιτυχία απαιτητικά μιούζικαλ και πολυπρόσωπες παραστάσεις. Αν και φέτος δεν σκηνοθετεί, αλλά αφήνεται στις οδηγίες ενός άλλου ηθοποιού (Ν. Χατζόπουλος) για να ερμηνεύσει μονόλογο («Ο δικηγόρος Ντάροου»), οι δικές του σκηνοθεσίες για τα έργα που επιλέγει να πρωταγωνιστεί δείχνει κάποιον που γνωρίζει πολύ καλά το κοινό του, το σέβεται και φροντίζει να φεύγει πάντα ευχαριστημένο.
Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης
Με σπουδές μουσικής, κινηματογράφου και θεάτρου εδώ και στις ΗΠΑ και με πολλές παραστάσεις (και μεταφράσεις) στο ενεργητικό του, φέρνοντας κάτι από το πνεύμα των σχολών υποκριτικής της Αμερικής, ως διευθυντής της Σχολής του Ωδείου έχει κατορθώσει να τη μετατρέψει σε ένα αξιολογότατο φυτώριο νέων ηθοποιών με καθηγητές όπως η Άντζελα Μπρούσκου, ο Ακύλλας Καραζήσης, η Αμαλία Μουτούση, η Άννα Μάσχα και πολλοί άλλοι. Φέτος σκηνοθετεί τη «Βροχή» της Μ.Λ. Μάλκολμ στο 104.
Λίλλυ Μελεμέ
«Καλλιτεχνικό παιδί» του Στάθη Λιβαθινού και ηθοποιός η ίδια, με το ένα πόδι να πατάει στο κλασικό και το άλλο στον αυτοσχεδιασμό, οι παραστάσεις της αποπνέουν τη σιγουριά του ενδιαφέροντος. Οι επιλογές της στα έργα που σκηνοθετεί δείχνουν πως κινείται από ένστικτο, παρά στη λογική δημιουργίας βιογραφικού. Η φετινή της έξοδο σε κεντρικό θέατρο («Δημήτρης Χορν»), προκειμένου να διαχειριστεί τον ογκόλιθο «Θείο Βάνια» με ηθοποιούς παλιάς και νέας γενιάς, τη σπρώχνει να περπατήσει στο σκοινί που η μία άκρη του είναι δεμένη στο καλλιτεχνικό έργο και η άλλη στην εμπορική επιτυχία.
18°
