Αμφισβήτηση, ομαδικό πνεύμα, κινηματογραφική αισθητική, επίκαιρα πολιτικά σχόλια, ευρηματικές σκηνοθεσίες, devised θέατρο. Με σκηνική φόρμα που κινείται ανάμεσα σε θέατρο και κινηματογράφο, η αντισυμβατική (διεθνής πλέoν) θεατρική κολλεκτίβα που ιδρύθηκε το 2004 από τους Γιώργο Βαλαή, Αγγελική Παπούλια και Χρήστο Πασσαλή συνεχίζει να εξερευνά το θέατρο του 21ου αιώνα. Αυτή την εποχή βρίσκονται στο Παρίσι, στο Fondation Cartier pour l’ art contemporain, όπου παρουσιάζουν στις 17/11 τη γαλλική εκδοχή της περφόρμανς «Γαλαξίας», και μετά θα δώσουν μια εκδοχή του «Θείου Βάνια» στο θεάτρο Τέχνης.
Γιολάντα Μαρκοπούλου
ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ
Ένα συνεργείο αυτοκίνητων με αφορμή μια παράσταση. Αυτή ήταν η αρχή του Συνεργείου, ενός «πειράματος εν εξελίξει» που η σκηνοθέτρια ξεκίνησε το 2007. Στόχος συνεργασίες σκηνοθετών, συγγραφέων, ηθοποιών, συνύπαρξη παραστάσεων μέσα σε κάθε δωμάτιο του κτιρίου. Βασική αρχή του Συνεργείου και της ομάδα του είναι να διατηρεί «τις πόρτες του ανοιχτές» και να συνομιλεί με την περιοχή στην οποία βρίσκεται. Απόδειξη η παράσταση-ντοκουμέντο «Ε_φυγα», όπου πρωταγωνιστούν αληθινοί πρόσφυγες.
Γεωργία Μαυραγάνη
Happy end
Σκηνοθέτρια και δημιουργός της ομάδας Happy end. Έχει διατελέσει και βοηθός σκηνοθέτη των Γιάννη Χουβαρδά, Μιχαήλ Μαρμαρινού, Βίκυς Γεωργιάδου, Γιάννη Μόσχου κ.ά. ενώ διδάσκει στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή «Δήλος». Τις σπουδές της στο Θέατρο και στην παιδαγωγική τις συνδύασε σκηνοθετώντας θέατρο για εφήβους (στη Στέγη παρουσιάζει το «Όχι αθώος πια», ένα έργο-επιστολή στους γονείς, στον έρωτα, στην πλήξη, στο θυμό, στο φόβο).
Oper(O)
«Κάρμεν» και «Τραβιάτα» στα πιο απίθανα σημεία της χώρας: έξω από την Καπνικαρέα στην Ερμού, σε μονάδες απεξάρτησης, στο κάστρο της Μονεμβασίας, στα μπαλκόνια της Μιλτιάδου στο Μοναστηράκι, σε δρόμους, πλατείες και παραδοσιακά μνημεία. Ο χώρος είναι το πιο κομβικό στοιχείο στο όραμα της ομάδας Oper(O), το σημείο δηλαδή στο οποίο θα ξεπεραστούν οι προκαταλήψεις που παραδοσιακά περιχαρακώνουν την Όπερα. Το (Ο) στην επωνυμία τους δεν είναι καθόλου τυχαίο καθώς θυμίζει την ολότητα – μετάφρασέ το πως σε κάθε παράσταση βρίσκουν τον ειδικό καλλιτέχνη (μουσικό, εικαστικό κ.λπ.). Το τελευταίο «χτύπημα» της κολλεκτίβας ήταν «Η αναμονή για τη νύχτα» τον Σεπτέμβριο στο Θέατρο Τέχνης στη Φρυνίχου.
Έλλη Παπακωνσταντίνου
ODC Ensemble
Ταυτισμένη με αυτό που ονομάζουμε «ερευνητικό» θέατρο μετέτρεψε ένα Βυρσοδεψείο σε πολιτιστικό-θεατρικό χώρο, κρατώντας ατόφια πολλά από τα παλιά του στοιχεία. Μεταξύ άλλων έχει διδάξει σκηνοθεσία και υποκριτική στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και του Λονδίνου (Royal Holloway), έχει τιμηθεί με το 1st Prize -Edinburgh Festival 1997. Η παράσταση «Δέρμα» με την ομάδα της ODC Ensemble επαναλήφθηκε και συζητήθηκε, ενώ σε λίγο καιρό ανεβαίνει σε δική της σκηνοθεσία το έργο της Έλενας Πέγκα «Γυναίκα και λύκος» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Ελένη Σκότη
ΝΑΜΑ
Σκηνοθέτρια και συνιδρύτρια της ομάδας Νάμα, καθηγήτρια σε σχολές και με σπουδές και σκηνοθεσίες στην Αμερική, μπήκε με το σπαθί της στη λίστα των σκηνοθετών που-πρέπει-να-δούμε-την-καινούργια-δουλειά-τους. Καλή γνώστρια του ψυχολογικού ρεαλισμού, κάνει κέντημα πάνω στους χαρακτήρες, χαρίζοντας στους ηθοποιούς μεγάλους ρόλους. Δείτε φέτος την Αριέττα Μουτούση στο «Αγαπητή Ελένα» (Επί Κολωνώ, μόνιμη στέγη της Ομάδας ΝΑΜΑ) και τον Δ. Καταλειφό στην «Εκδοχή του Μπράουνινγκ» (Εμπορικόν) και θα καταλάβετε.
Γιάννης Σκουρλέτης
Bijoux de Kant
«Αχ!», από τον Γιάννη Σκουρλέτη και την ομάδα Bijoux de Kant, ΙΜΚ
Έχοντας εικαστικό παρελθόν που είναι διακριτό στις παραστάσεις του, με την ομάδα του Bijoux de Kant επιχειρεί μια ανανεωτική ματιά σε αυτό που λέμε ελληνικότητα. Εδώ βοηθάει και το συγγραφικό alter ego του, η Γλυκερία Μπασδέκη που μετά τα ταξίδια της με έμπνευση τη Στέλλα και την Μπλανς Ντιμπουά σκύβει στην «Κερένια κούκλα» του Χρηστομάνου και βγάζει ένα «αχ!» που θα παιχτεί στο υπόγειο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη – σχεδόν μόνιμη στέγη για της δουλειές του σκηνοθέτη.
15°
