Next Generation: Ντάννη Γιαννακοπούλου

Από το 2020 θα θυμάμαι την ταχύτητα της αλλαγής, το σοκ της ανατροπής, την υγεία ως πολυτιμότερο αγαθό, την αξία της αγκαλιάς και τον φόβο της επαφής. Θα θυμάμαι επίσης το Πάσχα της καραντίνας στο μπαλκόνι μου στα Εξάρχεια, τα Χρόνια Πολλά που αντάλλαξα με τον άγνωστο γείτονα του απέναντι σπιτιού, την αξία της γυμναστικής, κάποια συνταγή για σοκολατένιο κέικ χωρίς γλουτένη. Αλλά και την τελευταία παράσταση του «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» που δεν γνώριζα ότι θα ήταν η τελευταία και το πώς να καταλαβαίνω κάποιον όταν χαμογελά κάτω από τη μάσκα. 

Για το 2021 αποφάσισα να μην κάνω σχέδια παρά μόνο όνειρα, όπως να ξαναβρεθώ στη Θεατρική Σκηνή, να είμαι υγιής, να αγκαλιάσω σφιχτά και ξένοιαστα τους αγαπημένους μου, να ταξιδέψω στη νότια Γαλλία, τη νότια Ιταλία και την Ελβετία.

©Πηνελόπη Μασούρα