Ο Μάκης Μηλάτος γράφει για τη φιλία του με τον Ζώρζ Πιλαλί.
Μια παλιά γνωριμία που κρατιέται ζωντανή εδώ και πολλά χρόνια. Mε τον Ζωρζ πηγαίναμε στο ίδιο γυμνάσιο και από τότε συναντιόμαστε σε συναυλίες, στη Σόλωνος, σε reunion του σχολείου, σε ταξί ή χοροεσπερίδες. Εσχάτως μου έστειλε κι ένα πολύ ωραίο μουσικό κομμάτι κι άκουσα, από ένα καινούργιο project που έχει στα σκαριά. Άλλωστε ο Ζωρζ όλο κάτι έχει στα σκαριά. Ομολογώ πως αυτή η «γεια σου» παραληρηματική τρέλα του με έχει κάνει πολλές φορές να γελάσω μέχρι δακρύων και η διαρκώς ανατρεπτική του διάθεση δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Μια μούρη της πόλης που κάνει το γενικό κάδρο να φαίνεται πιο ωραίο.
Μετά από κάμποσο καιρό ετοιμάζεται να ανέβει πάλι στη σκηνή με το καλλιτεχνικόν έργον «Οι Θεήλατοι» για το οποίο ο ίδιος σημειώνει: «Έργον αναρχοφωτόμυστον, υπό του ακαδημαϊκού Ζωρζ Πιλαλί και της λογιωτάτης Soufra Band. Εις την φιλολογική χοροεσπερίδα μας, θα αναγνωσθούν κείμενα της ημετέρας σκηνής, ιατροδικαστικά δοκίμια των επιφανεστέρων Ιατροφιλοσόφων, καθώς και θαυμασταί Historias, που δύνανται να εξάψουν την φαντασία και το ενδιαφέρον του φιλοθεάμονος κοινού». Με αφορμή αυτή τη συναυλία που θα γίνει στο Stage Vol.1 στις 30/5, σκέφτηκα να του ζητήσω να γράψει κάτι ειδικά για την Athens Voice ,που θα μπορούσε να είναι μέρος της παράστασης. Κι έτσι προέκυψε η περίπτωση του Κούλη... Ο Ζωρζ επί σκηνής –με την ηλεκτρική κιθάρα του Muddy Waters να κρέμεται μπροστά από το πουκάμισο με τους φραμπαλάδες– αφηγείται…
Κούλης ο Εστιγμένος
«Μετά των βασάνων της ζωής, συντροφευόμεθα μετά της τέχνης, εξού και το “τι επαγγέλλεσθε” με τα συναφή σχόλια.
Ο εν λόγω Κούλης επαγγέλετο αεριτζής, είχε όμως μιαν κλίσην έμφυτον εις την τέχνην του μπράβου, όπου και εβράβευε, από καιρού εις καιρόν, κανένα χωριατόμαγκα, όστις ενόμιζε ότι εβρίσκετο εις το καφενείον του χωρίου του και πως με το λάχανο το παραγεμισμένο με τας στερήσεις δύο και τριών εβδομάδων, θα μπορούσε να εξαγοράσει ψυχή τε και σώματι, την καλλιτέχνιδα του χαμαιτυπείου, με τας ανεπιτρέπτους οικειότητάς του. Όστις επαραφέρετο, αναλάμβανε ο Κούλης ο εστιγμένος ίνα τον σωφρονίσει, με την ίδια μέθοδον, καθώ και ο ίδιος εσωφρονίζετο από τα υποκείμενα των ασύλων του νόμου.
Ελέγετο δε εστιγμένος διότι εις την καυλίδα του δέρατός του, μελανόχρων είχε δερματοκέντητο, της αστυνομίας το στέμμα.
Τα εγκλήματά του ήτο ιδιαιτέρως ειδεχθή, πλην όμως τα εκ των περισσοτέρων θα επροκάλλουν κι αυτόν τον πρωτόγονον φαιδρόν και αδιόρατον γέλωτα των ζώων, όπως η αρπαγή των ιερών σκευών του οσίου Λουκά και η απρόσμενος κατάληξις αυτής, διότι εις τα τσίλιας ήτο ο Σάββας, ο επονομαζόμενος τραυλός, που άμα τη εμφανίσει του αποσπασματάρχου, εσσύριξεν πανικόβλητος “Σσσύρμα…” Η κοντόκανος καραμβίνα με σφυρηλατημένον εις την κάνην της το εύλογον αλλά και αναπάντητον ερώτημα διά μέσου των αιώνων, αλλά και υπό του ιδίου του συγγραφέως, Σακεσπήρου “to be or not to be” όπου ο Κούλης, παρερμηνεύοντάς το, το εψέλλιζεν, ως λέξιν μαγικήν, απόκρυφον…“να μπει ή να μη μπει”.
Κατά περιόδους, εξασκούσε κρυφίως την τέχνην του πραματευτή, κάτι σαν πλασιέ να πούμε. Επώλει ιοσκίαμον, κάνναβιν την γελασίνην, το περίφημο και πασίγνωστον διά τας ευεργετικάς του ιδιότητας, ψυχότροπον ή ψυχεδελικόν κατ’ εκείνον δισκίον εις ταμπλέτας, του ενός, με την ονομασίαν Χάπι Εντ ή Αρντάνα η ζωοδόχος.
Παρόλη την εμπορικήν του ενασχόλησιν, δεν κατάφερε να ζαμπλουτίσει και έτσι ο εν λόγω βιοπαλαιστής οικοκυρεύετο εις εν δώμα, ευρισκόμενον εις μιαν μικράν πάροδον της οδού Λιοσίων, όπου του το εδώρισεν ένας ψυχόπονος τραγουδιστής, όχι από ελεημοσύνη, αλλά από ευγνωμοσύνη, μιας και ποτέ δεν τον είχε ενοχλήσει το στομάχι του, ή τίποτις άλλο, από τον καιρό που τον σενιάριζε ο Κούλης ο Εστιγμένος».
* Ο Ζωρζ Πιλαλί και οι Sufra Band θα παρουσιάσουν το έργο «Οι Θεήλατοι» στο Stage Volume 1 την Παρασκευή 30 Μαΐου.
13°
