Όταν μια ομάδα νεαρών πρωτοετών οικοτρόφων της κρητικής Εστίας, ανήσυχων γύρω από το θέατρο, συνάντησαν τη Σοφία Φιλιππίδου, γεννήθηκε η ομάδα Ιδαίοι Δάκτυλοι. Τώρα όλοι μαζί ετοιμάζονται να ανεβάσουν την παράσταση «Παλιάτσων τραγωδία».
«Τα παιδιά αυτά είχαν μια ανησυχία, σε συνδυασμό με μια ωραία και μεγάλη άγνοια» λέει η Σοφία Φιλιππίδου. «Αυτά, όμως, επέλεξα για να φτιάξω τη δική μου μικρή ουτοπία. Προβληματισμένη καθώς ήμουν με το σκηνικό της εποχής, έψαχνα να στήσω τη δική μου μικρή “σκηνή” σε άλλους χώρους, περισσότερο ηθικούς, που δεν τους έβρισκα στην πραγματικότητα που ζούσα». Έτσι, το 2000 αρχίζει αυτή η περιπέτεια, ένα ταξίδι στο χρόνο και τα έργα, ένα ταξίδι στην εκπαίδευση και την παιδεία. «Κόπιασα πολύ για να εκπαιδεύσω τα παιδιά, επειδή κατά τη διάρκεια των δοκιμών και των θεατρικών σεμιναρίων ανακάλυπταν πως το θέατρο είναι μια επώδυνη και βαθιά διαδικασία. Όσοι έμειναν και συνεχίζουν γοητεύτηκαν από την ουσία της θεατρικής πράξης, από τη συλλογική δημιουργία, από το μήνυμα ηρωισμού και αυτοθυσίας που περιέχει το ομαδικό θέατρο».
Αυτή η αληθινά πειραματική ομάδα ανέβασε μέχρι σήμερα οκτώ παραστάσεις και φέτος επιχειρεί να συνδέσει τρία μεγάλα κωμικά έργα-σφραγίδες των ηθών και της εποχής τους, με τον τίτλο «Παλιάτσων τραγωδία».
«Διάλεξα τρία μονόπρακτα, τα “Μεγάλα βάσανα” του Ζορζ Κουρτελίν, τη “Βεγγέρα” του Ηλία Καπετανάκη και τον “Γάμο” του Άντον Τσέχοφ, για να καλύψω τις ανάγκες δεκαεπτά ηθοποιών που είχα φέτος. Συνέδεσα την ελληνική κωμωδία με τη γαλλική και τη ρώσικη της ίδιας εποχής γιατί, ως γνωστόν, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και σε όλες τις εποχές οι άνθρωποι έχουν τα ίδια μικρά μεγάλα βάσανα, κάνουν τις ίδιες ανούσιες βεγγέρες και πληκτικούς γάμους και τριγυρίζουν ανίκανοι να αντιδράσουν γύρω από το μικρό μεγάλο εαυτό τους, σαν θλιβεροί αλλά αξιολάτρευτοι παλιάτσοι».
16°
