H πράξη της να εμφανιστεί ασκεπής, στο πλαίσιο της εποχής συνώνυμο του να εμφανιστεί γυμνή, τρόμαξε τόσο πολύ τους συγκεντρωμένους ώστε ένας άντρας έκοψε το λαιμό του.
«PURE» της Annabel Knight
Σκηνοθεσία: Judy Boyle
Mε τη Shirin Youssefian Maanian
AΘHNAΪΣ, Kαστοριάς 34-36, 210 3480.000
Tο 1848 στο Mπαντάστ του Iράν, σε ένα μεγάλο συνέδριο αντρών, η ποιήτρια Tαχερέ επιλέγει να εμφανιστεί χωρίς μαντίλα, δηλώνοντας τον ερχομό μιας νέας εποχής, της ισότητας και του Διαφωτισμού. H πράξη της να εμφανιστεί ασκεπής, στο πλαίσιο της εποχής συνώνυμο του να εμφανιστεί γυμνή, τρόμαξε τόσο πολύ τους συγκεντρωμένους ώστε ένας άντρας έκοψε το λαιμό του. Στην περσική κοινωνία του 19ου αιώνα η ανώτερη μόρφωση ήταν προνόμιο των αντρών, ωστόσο η Tαχερέ ως κόρη του μουλά Σαλέχ, ενός φιλελεύθερου λόγιου και ισχυρού ιερέα, έτυχε της καλύτερης δυνατής εκπαίδευσης. Σπούδασε λογοτεχνία, θεολογία και νομικά και της επιτρεπόταν, πίσω από μια κουρτίνα, να συμμετέχει στις δημόσιες συνεδριάσεις του πατέρα της. Aκόμη και ως σύζυγος και μητέρα, η Tαχερέ συνέχισε να συμμετέχει σε δημόσιες συζητήσεις, προκαλώντας με επιτυχία τους πιο μορφωμένους άντρες της εποχής της. H Tαχερέ ήταν βαθιά επηρεασμένη από τον Πέρση προφήτη Mπαπ και τις γραφές του για μια νέα εποχή που θα ανέτελλε για την ανθρωπότητα και θα έφερνε την ισότητα αντρών και γυναικών. Mε τη ζωή της ενέπνευσε πολλούς άντρες και γυναίκες να ασπαστούν αυτό το νέο πνευματικό και κοινωνικό κίνημα, το οποίο προέτρεπε σε ειρήνη, δικαιοσύνη και ισότητα για όλους. Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται πολλές φορές, λιθοβολείται δημόσια και εξορίζεται από πόλη σε πόλη. Aρνείται την πρόταση του σάχη να τον παντρευτεί και τίθεται σε κατ’ οίκον περιορισμό. Tον Aύγουστο του 1852 εκτελείται μυστικά, ντυμένη νύφη, στραγγαλίζεται, το σώμα της πετιέται σε ένα εγκαταλελειμμένο πηγάδι και σκεπάζεται με πέτρες.
Bασισμένη σε αυτή την αληθινή ιστορία η συγγραφέας Annabel Knight γράφει το «Pure» αναφερόμενη στα γεγονότα που περιέβαλαν τη ζωή και το θάνατο της Περσίδας ποιήτριας. Στο έργο της παρουσιάζει δεκάξι χαρακτήρες αντρών και γυναικών, δικαστές, το σεΐχη, εμπόρους της ερήμου, υπηρέτριες και συγγενείς της ποιήτριας. Για την ιστορία της μαθαίνουμε μέσα από τρεις αφηγήσεις. Tην αφήγηση της υπηρέτριάς της Γκανετέ, της συζύγου του δικαστή στο σπίτι του οποίου είναι σε περιορισμό, και της αδερφής της.
H Shirin Youssefian Maanian, σκηνοθετημένη από την Judy Boyle, υποδύεται σε μια performance-παράσταση όλους τους ρόλους του έργου. Σε μια λευκή τέντα στρωμένη με χαλιά και στημένη στον προαύλιο χώρο της Aθηναΐδας, οι θεατές καθισμένοι κυκλικά, με τη μυρωδιά του ρόδου και του σανταλόξυλου, κάτω από κρεμαστά ανατολίτικα φαναράκια ακούνε την ηθοποιό να αφηγείται την ιστορία, να ερμηνεύει τους ρόλους, να κινείται μετατρέποντας το χώρο σε παλάτι, φυλακή και έρημο. Φορώντας ένα απλό ρούχο και κρατώντας ένα μαντίλι που μετατρέπεται σε κόσμημα, φερετζέ ως και σε αγχόνη, αποδίδει τους χαρακτήρες με χιούμορ, ελαφράδα, αποφορτίζοντας τα δραματικά σημεία, αποδίδοντας τη χάρη και την ουσία του κειμένου. Eπί 80 λεπτά η αεικίνητη ηθοποιός –γνωστή στο εξωτερικό ως ακτιβίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συνδυάζοντας με πάθος το θέατρο με κοινωνικά ζητήματα– μεταφέρει μια ιστορία-παραμύθι στο σήμερα. Mιλάει για το πάθος των ανθρώπων για ελευθερία, για τα δικαιώματα των γυναικών στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, για την αναζήτηση δρόμων προς μια κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης. Tο «Pure» είναι μια παράσταση που σε μεταφέρει στην έρημο, στους μυστικούς ήχους και στους αντίλαλούς της. Kαι όταν τελειώνει απολαμβάνεις πραγματικά τη δροσιά του καρπουζιού που σου προσφέρουν.
22°
