Μιλάμε γινόντουσαν θαύματα τότε! Όλοι μας ζαλισμένοι από ευτυχία!
Λες και τελειώσανε οι μάχες που είχαμε να δώσουμε...”
Ένας αφοπλιστικά επίκαιρος μονόλογος για τους νικητές και τους χαμένους της κάθε κανονικής μέρας, για την άνιση αναμέτρηση του ανθρώπου με το οικονομικό αδιέξοδο αλλά και το απρόσμενο σθένος της ψυχής που ξαναγεννιέται από τις στάχτες της.
Μια γυναίκα. Ελληνίδα. Νοικοκυρά. Μητέρα δύο κοριτσιών.
Στο Euro 2004 δακρύζει από συγκίνηση στο μπαλκόνι της ακούγοντας τα κορναρίσματα στη Μεσογείων. Ούτε δέκα χρόνια μετά, μια κανονική μέρα η δική της κανονική ζωη διακόπτεται βίαια. Εκείνος, ο Σύζυγος, ο Πατέρας, ο Άντρας αυτοκτονεί λόγω χρεών. Κι Εκείνη μένει πίσω, μόνη με τα κορίτσια της να αντιμετωπίσει το γιατί, το θυμό, την ενοχή, το στίγμα, τα χρέη. Και κάπως έτσι, έστω και αργά, μαθαίνει να παλεύει για την κάθε μέρα, ζώντας όχι με εκείνα που έχασε αλλά με εκείνα που κάθε μέρα βρίσκει.
Η Ράνια Σχίζα θα πορευτεί το δύσκολο δρόμο προς την επόμενη μέρα, ερμηνεύοντας αυτό τον οδυνηρά επίκαιρο αλλά και αναπάντεχα λυτρωτικό μονόλογο για τη μάχη του σύγχρονου ανθρώπου με τα σημεία και τα τέρατα των καιρών.
Μια Κανονική Μέρα. Της Κατερίνας Γιαννάκου. Σκην.: Μαριάννα Κάλμπαρη. Παίζει: Ράνια Σχίζα.
14°
