Θεωρείται από τα 100 αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. To βιβλίο του Ρόμπερτ Μούζιλ θεωρείται προφητικό γιατί περιγράφει με ακρίβεια τις δικτατορίες του 20ου αιώνα, αλλά και μια θαυμάσια ανάλυση της εφηβείας, αφού βασίζεται σε αληθινά αυτοβιογραφικά γεγονότα. Σ’ ένα στρατιωτικό οικοτροφείο της Αυστροουγγαρίας οι νεαροί οικότροφοι θα «συλλάβουν» τον συμμαθητή τους να κλέβει. Δεν θα τον παραδώσουν όμως για να τιμωρηθεί αλλά αντίθετα θα βρουν την ευκαιρία να τον «χρησιμοποιήσουν ως όργανο» ξεσπώντας πάνω του -σχεδόν-ασυνείδητα όλη τους την καταπιεσμένη ορμή και σεξουαλικότητα.
Η παράσταση έρχεται από πέρυσι (βραβείο σκηνοθεσίας και καλύτερης παράστασης της χρονιάς από τα Queer Theatre Awards), είναι ακατάλληλη για κάτω των 15 λόγω του γυμνού και ίσως κάποιων σκηνών που μπορούν να σοκάρουν. Η σκηνοθέτρια της παράστασης Γεωργία Μαυραγάνη μίλησε στην ATHENS VOICE.
«Είναι κάποια βιβλία που έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου. Έχουν αρθώσει δηλαδή με ακρίβεια κάποιο βίωμά μου, φέρνοντας στο φως όλες τις εκφάνσεις του ακόμη και εκείνες που συνειδητοασυνεινήδητα μπορεί και να επιχείρησα να κρύψω ακόμη και απο τον ίδιο μου τον εαυτό.
Αυτό ακριβώς μου συνέβη και με τις Αναστατώσεις του Οικότροφου Τέρλες. Όσο προχωρούσα την ανάγνωση τόσο βυθιζόμουν σε εκεινες τις αναμολόγητες πλευρές του εαυτού και της επιθυμίας. Τόσο και πιο πολύ συνδεόμουν και με τους τέσσερις ήρωες αναγνωρίζοντας, ότι στις δεδομένες συνθήκες κάλλιστα θα μπορούσα να διαπράξω και εγώ τις πράξεις τους.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή. Ποια ακριβώς είναι η ιστορία που αφηγείται ο Μούζιλ σε αυτο το αυτοβιογραφικό του μυθιστόρημα;
Στις αρχές του 20ου αιώνα, σε ενα στρατιωτικό οικοτροφείο της Αυστρίας τέσσερα νέα αγόρια με αφορμή την παραβατική πράξη ενός απο αυτούς ,θα φτάσουν να δοκιμάσουν πάνω του όλες τις φαντασιώσεις τους αλλα και τις πνιγηρές πρακτικές που έχουν τα ίδια υποστεί απο το ασφικτικό περιβάλλον της σχολής, της κοινωνίας και της οικογένειάς τους.
Το “θύμα” θα τους αποκαλύψει πράγματα και ανάγκες που δεν θα ήθελαν να έχουν. Το ασυνείδητό τους θα ορθωθεί μπροστα στα μάτια τους με όλη την ορμή και το θράσος του. Κι όταν οι αποκαλυψεις πια θα γίνουν “αφόρητες” τα γεγονότα και τα αισθήματα θα κουκουλωθούν, οι αναστατώσεις θα τακτοποιηθούν και όλα θα επιστρέψουν στην καθησυχαστική κανονικότητα.
Μια κανονικότητα που, όπως πια ξέρουμε, το μονο που κατάφερε ήταν να γεννήσει το φασισμό, δύο παγκοσμίους πολέμους και μια μεγάλη σειρά εγκλημάτων της ανθρωπότητας πανω στον ίδιο της τον εαυτό.
Στην παράσταση επιλέξαμε να κρατήσουμε το στοιχείο της αφήγησης. Οι τέσσερις αφηγητές γίνονται σιγά σιγά οι ρόλοι και καθώς προχωρούν την αφήγησή τους έμπλέκονται όλο και περισσότερο για να περάσουν στην αναπαράσταση και τέλος στην εκ των υστέρων ειρωνική αποστασιοποίησή τους. ΚΙ όταν το έργο έχει πια τελειώσει ξέρουν πια πολύ καλά πως κανείς τους δεν ειναι ίδιος με πριν».
11°
