Σίγουρα θα είναι η πιο απογειωμένη παράσταση του Φεστιβάλ, καθώς η φαντασία και η ευρηματικότητα ενός σπουδαίου σκηνοθέτη (Νίκος Καραθάνος) συναντιέται με το ταλέντο ενός μοναδικού θιάσου για την πρώτη παραγωγή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών στην Επίδαυρο με τους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη. Τα κορίτσια του θιάσου κούνησαν τα φτερά τους και απάντησαν στην A.V. ποιο πουλί θα ήθελαν να ήταν.
Φωτεινή Μπαξεβάνη
Χελιδόνι. Φέρνει την άνοιξη. Μικρή στο πατρικό μου είχαν φωλιά τα χελιδόνια και τα περίμενα κάθε άνοιξη, πότε θα έρθουν…
Θα ήθελα να ήμουν πολλά πουλιά μαζί. Αν όμως πρέπει να απαντήσω ένα, θα πω αυτό που είπε ο γιος της Γαλήνης Χατζηπασχάλη όταν μας είδε στη σκηνή… ότι μοιάζω με τσαλαπετεινό.
Αν και θα ’θελα να μπορώ να κελαηδώ (προφανώς τραύμα που δεν έχω καλή φωνή), θα διαλέξω ένα πουλί που δεν κελαηδάει αλλά το αγαπώ γιατί φέρνει την άνοιξη. Μόνο αυτό φτιάχνει «σπίτι» φωλιά για να ’ρθει την επόμενη άνοιξη και να το ξαναβρεί. Το χελιδόνι. Νομίζω πως είναι σύμβολο ελπίδας, της οικογένειας, ποιος δεν χαίρεται όταν τα βλέπει...
Φλαμίνγκο – γιατί είναι ροζ, ψηλό, όμορφο και στέκεται πολλή ώρα στο ένα του πόδι!
Αλεξάνδρα Αϊδίνη
Θα αντάλλασσα, ευχαρίστως, τρία φωνήεντα του επιθέτου μου, για να γινόμουν για λίγο αηδόνι και να ’χα τη φωνή του. Να νιώσω έστω μια φορά πώς είναι να πετάς και να τραγουδάς ωραία. Να κελαηδάς τις πιο πλούσιες αυτοσχέδιες μελωδίες της φύσης. Τις νύχτες, από έρωτα.
12°
