Ο Σπύρος Ευαγγελάτος πέθανε σήμερα, 24 Ιανουαρίου 2017, σε ηλικία 77 ετών, μετά από μακρά ασθένεια. Το Ερωτας στα Κύθηρα έμελλε να είναι η τελευταία σκηνοθεσία του μεγάλου ανθρώπου του θεάτρου.
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, ο Σπύρος Ευαγγελάτος ανεβάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα την κωμωδία «Αμύντας», έναν ύμνο από τον 18ο αιώνα για τον έρωτα και τη φύση.
Εκτός από το να μας ενθουσιάζει, δεν πρέπει να μας παραξενεύει το γεγονός πως ο Σπύρος Ευαγγελάτος έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με ένα έργο του 1θου αιώνα, τον «Αμύντα», που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Γιατί; Διότι από την πρώτη σκηνοθεσία που υπέγραψε στα 21 του για τον «Φορτουνάτο» του 1665, βάλθηκε να αναδείξει και να σώσει από την αφάνεια σπουδαία ελληνικά κείμενα, ενώ πολλές φορές ήταν αυτός που έκανε και όλη την επιστημονική δουλειά. Στην περίπτωση του «Αμύντα» ο Ευαγγελάτος ανακάλυψε στα 28 του πως πίσω από τον ανώνυμο συγγραφέα της ελεύθερης ανάπλασης στα ελληνικά της ομώνυμης κωμωδίας του Τορκουάτο Τάσσο «κρυβόταν ο επτανήσιος, σπουδαγμένος στην Πάδοβα, ιατροφιλόσοφος, αλλά και ποιητής Γεώργιος Μόρμορης, που γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1720 και πέθανε το 1790. Μάλιστα πήγα στα Κύθηρα και βρήκα στο σπίτι των απογόνων του ένα ωραίο έγχρωμο πορτρέτο του» θα πει.
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια μέχρι να κυκλοφορήσει ο «Αμύντας» σε βιβλίο (2012) από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης με εισαγωγή, σχόλια και γλωσσάριο του Ευαγγελάτου. «Το γλωσσάριο ήταν γιατί το κείμενο έχει και κυθηραϊκή ντοπιολαλιά. Ανήκει στο είδος της ποιμενικής κωμωδίας –μεγάλη μόδα στα μέσα του 18ου αιώνα στην Ευρώπη–, και δεν πρέπει να τη συγχέουμε με τα δικά μας βουκολικά δράματα τύπου “Αγαπητικός της βοσκοπούλας”, “Γκόλφω” κ.λπ. Πρόκειται για έναν ύμνο στην ποιμενική ζωή και θέμα του είναι ο έρωτας. Περιέχει πολλά φαρσικά στοιχεία και ένα από τα χαρακτηριστικά του είναι ότι οι ήρωές του, όπως οι νυμφάδες που είναι γυναίκες κυνηγοί, έχουν συμπεριφορές ευγενών» εξηγεί και συνεχίζει. «Η σκηνοθεσία μου θα είναι ένα ταξίδι στο χρόνο. Η παράσταση ξεκινάει σε ύφος μπαρόκ, συνεχίζει με στοιχεία ροκοκό, περνάει από το ρομαντισμό του 19ου αιώνα και καταλήγει στον 20ό και τον 21ο αιώνα, κυρίως μέσω των μουσικών επιλογών. Εξάλλου η μουσική, του Γιάννη Αναστασόπουλου, θα παίζει σημαντικό ρόλο στην παράσταση».
12°
