Πέρυσι ο «Σωσίας» τους ήταν μία από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις και αγαπημένες παραστάσεις της χρονιάς. Φέτος η Έφη Μπίρμπα σκηνοθετεί τον Άρη Σερβετάλη και μια ομάδα ηθοποιών στο έργο του Ευθύμη Φιλίππου «Τα ωραία μας χέρια». «Ο τίτλος σχετίζεται με μια εικόνα που εμφανίζεται στο κείμενο και αναφέρεται στη δυσκολία να διαπεράσουν τα χέρια το στρώμα της λιθόσφαιρας» θα πει η Έφη Μπίρμπα.
Η εργασία επικεντρώνεται στη σύνθεση εικόνων που ανασύρονται από περιοχές μνήμης κατά τη μυσταγωγική και καθαρτήρια συνάντηση προσώπων γύρω από την τελετουργία ενός νεκρικού συμποσίου. «Αφετηρία αυτής της δουλειάς ήταν μια προσωπική εμπειρία από ένα αποχαιρετιστήριο συμπόσιο ενός πολύ δικού μου ανθρώπου. Δουλεύοντάς τη δραματουργικά στο μυαλό μου συναντήθηκα με τον Ευθύμη Φιλίππου. Μαζί αναλύαμε την εμπειρία και ο Ευθύμης ξεκίνησε να γράφει τα κείμενα, τα οποία εξελίσσονται μαζί με τις πρόβες. Το σώμα κειμένου στέκεται δίπλα, κοντά, μέσα στις εικόνες ― δεν λειτουργεί ως αφηγηματικό πλαίσιο, αλλά μαζί με τις εικόνες δημιουργούν τις σκηνές, που αυτές με τη σειρά τους άλλοτε συνθέτουν μια ενότητα και άλλοτε λειτουργούν αυτοτελώς».
Το πώς αντιλαμβάνεται (αντιλαμβανόμαστε) το θάνατο αναζητά η παράσταση και η τελετουργία γίνεται το μέσο. «Προσεγγίζω το γεγονός του θανάτου μέσα από τις εικόνες που σχετίζονται με την τελετουργία, όπως εγώ τη σκέφτομαι. Δεν είναι δύσκολο να ανακαλύψεις πως όλη η ελληνική ταφική τελετουργία είναι ένα θεατρικό δρώμενο. Η έξοδος, η διάβαση και η ένταξη σε μια άλλη κατάσταση είναι τα τρία μέρη μιας τέτοιας τελετουργίας. Δούλεψα πάρα πολύ σε όλο αυτό».
Και ποιος ο ρόλος των ηθοποιών στο εγχείρημα; «Δεν υπάρχουν ρόλοι-πρόσωπα. Ο καθένας μπαινοβγαίνει στην κατάσταση του άλλου ― όπως συμβαίνει στα όνειρα. Αναζητάω από τους συμμετέχοντες να φέρουν την πραγματικότητά τους, να αντιμετωπίσουν αυτό που κάνουμε πιο πυρηνικά. Όπως και από τους θεατές στοχεύω να το νιώσουν όλο αυτό ως εμπειρία και όχι ως εγκεφαλική άσκηση».
18°
