Η παράσταση “Fucking Games” του Grae Cleugh παίζεται σε κατάμεστη αίθουσα. Ο σκηνοθέτης της Δημήτρης Κομνηνός εξηγεί τους λόγους της επιτυχίας.
«Νομίζω ότι κερδίζουμε το στοίχημα γιατί το “φυσικό” κοινό του, οι gays, το πίστεψε. Το “Fucking Games” είναι πρωτίστως ένα θεατρικό έργο που επιχειρεί να συνομιλήσει απευθείας με τη σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων. Λειτουργεί ως καθρέφτης. Διαπιστώνει και καταθέτει σε πρώτο πρόσωπο πολλά για τον έρωτα στην εποχή του fast food...
Είναι 5 κρίσιμες ώρες τεσσάρων ανθρώπων που κανιβαλίζουν αυτό που επιθυμούν περισσότερο. Την αγάπη. Εν μέσω ναρκωτικών και αλκοόλ στροβιλίζονται στο ρυθμό του σεξ και μάχονται μέχρις εσχάτων για την εξουσία. Σε κατάσταση πλήρους σύγχυσης μπερδεύουν την έννοια του “παίρνω” με την έννοια του “κλέβω” . Είναι γεγονός ότι είναι πολλοί αυτοί που προτάσσουν το σεξ για να καλύψουν την αδυναμία για ουσιαστική σχέση. Όχι, δεν μιλάμε για ηθικολογία αλλά για πραγματικότητα. Ποια είναι η ερμηνεία της λέξης “συμβιβασμός”; Είτε είσαι σε δεσμό πνιγμένο σε υποχωρήσεις είτε σε διαρκή αναζήτηση διαφορετικών ερωτικών συντρόφων είσαι θύμα της ίδιας συναισθηματικής οκνηρίας. Είναι πολλοί που δεν δείχνουν διατεθειμένοι ν’ ακολουθήσουν την πεπατημένη μιας σχέσης που (χρονικά) περιλαμβάνει μια ωραία και δυνατή αρχή, υποχρεωτικά μια ίσως όχι τόσο ενδιαφέρουσα μέση και συνήθως ένα άδοξο τέλος – προτιμούν από την αρχή να περάσουν κατευθείαν στο τέλος. Έτσι συνήθως μένουν αγκυλωμένοι σε ευκαιριακές σχέσεις. Σ’ την παράσταση καταθέσαμε τελικά αυτό που μας πόναγε περισσότερο. Και εύχομαι αυτό που περιγράφτηκε φέτος ως τάση –η gay θεματολογία στο ελληνικό θέατρο– να μην αποδειχτεί ένα φαινόμενο μόδας αλλά να έχει και συνέχεια...»
17°
