Εικόνες πλήθους, χαράς, κίνησης και διασκέδασης από μουσικά φεστιβάλ προηγούμενων ετών που το καλοκαίρι του 2020 θα μας λείψουν, αλλά θα ξανάρθουν σύντομα
Με τις τελευταίες ανακοινώσεις να επιβεβαιώνουν αυτό που δεν θέλαμε να πιστέψουμε αλλά ήταν πολύ πιθανό, δηλαδή την ακύρωση των θερινών μας μουσικών φεστιβάλ που τόσο αγαπάμε όλοι μας και έχουν κάθε καλοκαίρι την τιμητικής τους στην Αθήνα, φέτος θα κάνουμε υπομονή. Θα ξεσηκώσουμε τις παλιές μας φωτογραφίες και όλα τα βίντεο που τραβάμε. Θα αναπολήσουμε και θα θυμηθούμε τις φάσεις που ζήσαμε και θα ξαναζήσουμε ακόμη πιο έντονα σύντομα. Γιατί αυτό ακριβώς θα γίνει, θα τα δώσουμε ξανά όλα μέχρι τελικής πτώσης.
Για την ώρα θα θυμηθώ διάφορες φάσεις που όλοι έχουμε ζήσει εκεί μαζί. «Φίλε, μήπως μπορείς να πάρεις το χέρι σου από πάνω μου και να μην τραγουδάς μέσα στο αυτί μου γιατί ζορίζομαι;» «Συγνώμη, θα μπορούσατε να καθίσετε μισό κώλο πιο κει, γιατί νιώθω σαν σαρδέλα σε ηλιέλαιο;» «Κυρία μου, με το να κολλάτε πάνω μου σε κάθε ελάχιστο βήμα δεν θα πάει πιο γρήγορα η σειρά για το ταμείο». «Είναι καλοκαίρι, έχει καύσωνα, στο μετρό γίνεται της Ιαπωνίας και πλύσιμο, αποσμητικό τίποτα ρε !@#$%». «Μαν, η φάση είναι πίτα, νομίζεις ότι χορεύεις με την κοπέλα σου τώρα, αλλά πιο πολύ χορεύεις με την ιδρωμένη πλάτη μου». «Μωρό μου, μήπως έχεις πάρει ομπρέλα, γιατί έρχεται μπουρίνι;»
Μπορώ να θυμηθώ και άπειρες τέτοιες καταστάσεις. Είχε πολύ κόσμο, γινόταν της τρελής, ο ένας πάνω στον άλλο ήμασταν. Συνωστισμός δεν λέγαμε πάντως. Έχει μια αρνητική χροιά αυτή η λέξη.
Αν και άνθρωπος τις ελάχιστης επαφής, μου λείπει η άνεση αυτή μεταξύ μας. Είναι απελευθερωτική. Θα ξανάρθει. Υπομονή και σύνεση.
20°
