Ό,τι και να πει κανείς για τον Ρίτσαρντ Κερν είναι λίγο: ως βιρτουόζος της ερωτικής εικόνας, έχει διαποτίσει το συλλογικό μας υποσυνείδητο εδώ και τριάντα περίπου χρόνια με εικόνες ανάκατα σκοτεινές και ερωτικές, αντιπαραβολές σεξουαλικότητας και βίας, και κυρίως πολλά, πολλά κορίτσια, εναλλάξ νυμφίδια και καθημερινές υπάρξεις σε πόζες καθηλωτικές.
Το τελευταίο του φωτογραφικό άλμπουμ, «Shot by Kern» (εκδ. Taschen) συνοψίζει όλες τις εμμονές του γύρω από το γυμνό και τις συμπαραδηλώσεις του. Καλύπτει τις περιπλανήσεις του 59χρονου Αμερικανού φωτογράφου/ σκηνοθέτη στην Αμερική και την Ευρώπη τα τελευταία τρία χρόνια, σε αναζήτηση νέων κοριτσιών, σε πόζες ερωτισμού, αψήφησης, πλήξης, κούρασης, χαλάρωσης, παραβατικότητας.
Το «Shot by Kern» αποτελεί το οπτικό συμπλήρωμα της ομώνυμης διαδικτυακής εκπομπής που παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια ο Κερν στο video site VSB, παρακλάδι του VICE. Το λεύκωμα περιλαμβάνει 300 φωτογραφίες κοριτσιών από χώρες όπως η Ιταλία, οι ΗΠΑ, η Βρετανία, το Μεξικό, η Σουηδία, η Βουλγαρία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Πολωνία, η Ρωσία, η Δανία, η Ελβετία, ο Καναδάς και η Τσεχία, τα οποία συνάντησε και βιντεοσκόπησε για λογαριασμό της εκπομπής του ο Κερν.
Η πολυτελής έκδοση περιλαμβάνει άλλωστε και οπτικό υλικό διάρκειας μίας ώρας από την εκπομπή, καθώς και πρωτότυπη μουσική από τον μέγιστο Θέρστον Μουρ των Sonic Youth, παλιόφιλο του Κερν από τη δεκαετία του ’80 (ο Κερν είχε γυρίσει το θρυλικό βιντεοκλίπ της μπάντας για το τραγούδι «Death Valley ‘69» το 1984).
Κορίτσια που πίνουν χόρτο («μου θυμίζει τα εφηβικά μου χρόνια, όταν κάθε κορίτσι που γνώριζα κάπνιζε χόρτο», εξομολογείται ο Κερν), κορίτσια που πίνουν αλκοόλ, που επιδεικνύουν συνταγογραφημένα χάπια, σε στιγμές ξυρίσματος στο μπάνιο, σε στιγμές χρήσης της τεχνολογίας, σε σαπφικές βουκολικές περιπτύξεις, τεχνηέντως αμήχανα στησίματα, άγουρα πρόσωπα, σώματα αχλαδόσχημα, σώματα μετεφηβικά. Είναι ηδονοβλεπτικός ο φακός του Κερν; Ερώτημα ίσως άστοχο, αφού η ίδια η τέχνη του είναι – και ανέκαθεν υπήρξε, από την εποχή που ήταν ένας από τους θεμελιωτές του Cinema of Transgression, του σινεμά της παραβατικότητας δηλαδή – ένα σχόλιο πάνω στην ηδονοβλεψία και ιδίως στην κατασκευή του σώματος, του ερωτισμού, της σεξουαλικότητας μέσω της πορνογραφίας και άλλων μέσων.
