Γυμνά, σμιλεμένα σώματα που μοιάζουν σα να τα έχει φιλοτεχνήσει γλύπτης. Χρώματα που παραπέμπουν σε αναγεννησιακούς πίνακες, θρησκευτικά στοιχεία, μπαρόκ και γοτθικές λεπτομέρειες. Το σύμπαν των φωτογραφιών του Γεώργιου Γεώργα είναι ένα συνονθύλευμα ρευμάτων της κλασικής τέχνης , μυστικισμού και queer και gender fluid απεικονίσεων.
Ο νεαρός φωτογράφος και conceptual καλλιτέχνης δεν τραβά απλώς μία φωτογραφία, αλλά αναζητά τα κατάλληλα props, στήνει το σκηνικό και έπειτα επεξεργάζεται τις φωτογραφίες ζωντανεύοντας γύρω από τα υποκείμενά του ολόκληρους κόσμους, βγαλμένους σχεδόν από όνειρο. Την ιδιαίτερη και σύγχρονη αισθητική του εμπιστεύτηκε ο νέος Διευθυντής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, χορογράφος, σκηνοθέτης μουσικών, θεατρικών παραστάσεων και εικαστικός καλλιτέχνης Κωνσταντίνος Ρήγος αναθέτοντάς του την φωτογράφηση για το promo της παράστασης «Η λίμνη των Κύκνων» που παρουσιάστηκε την περασμένη χρονιά στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ο φωτογράφος και conceptual καλλιτέχνης Γεώργιος Γεώργας
Η επιρροή της Αναγέννησης στα έργα σου είναι προφανής. Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σου ζωγράφοι;
Η εποχή της Αναγέννησης και η αισθητική της ανέκαθεν με γοήτευε. Το ανθρώπινο γυμνό - μυώδες σώμα, η έκφραση των μορφών, το έντονο συναίσθημα που προβάλλεται μέσα από θέματα θρησκευτικού περιεχομένου καθώς και η τεχνική των δραματικών φωτοσκιάσεων, η γραμμική προοπτική και το βαθύ χρώμα είναι τα στοιχεία εκείνα που με ώθησαν στο να απεικονίσω μέσα από τη δική μου ματιά εκείνη την σημαντική πολιτιστική περίοδο ελευθερίας και μεγάλων αλλαγών . Ο Caravaggio, o Michelangelo, o Rembrandt και ο El Greco είναι οι αγαπημένοι μου ζωγράφοι διότι τα έργα τους προβάλλουν το ανθρώπινο στοιχείο μέσα από έντονες συγκινησιακές καταστάσεις, όπως δραματικότητα και πάθος. Επιδιώκουν την αρμονία στη τελική σύνθεση χωρίς να ωραιοποιούν αλλά αντίθετα αποκαλύπτοντας / αγκαλιάζοντας και τις πιο σκοτεινές πλευρές, σκιές της ανθρώπινης ύπαρξης.
Πότε αποφάσισες ότι το σώμα θα είναι πρωταγωνιστής στη δουλειά σου; Τι αναζητάς σε αυτό;
«Αγαπώ το γυμνό περισσότερο από το πρόσωπο. Το πρόσωπο μπορεί να πει ψέματα, το γυμνό ποτέ» έλεγε ο Νίκος Εγγονόπουλος. Στην αρχαία Ελλάδα το γυμνό σώμα δεν ήταν ντροπή αλλά υπερηφάνεια, άλλωστε το καλά γυμνασμένο σώμα αποτελούσε δώρο θεού. Ειδικότερα η ιστορία τέχνης εμπλουτίζεται διαρκώς από παραστάσεις ημίγυμνων και ξεγυμνωμένων σωμάτων. Από, τους πίνακες ζωγραφικής, ως τις σύγχρονες κινηματογραφικές ταινίες και θεατρικές παραστάσεις. Το ανθρώπινο σώμα, είτε γυμνό είτε πλαισιωμένο με art fashion pieces με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει το πώς μπορεί να εκφραστεί και να λειτουργήσει σαν κεντρική φόρμα μέσα σε μια still life σύνθεση ενός creative reality. Νομίζω πως από την αρχή των πειραματισμών μου με τη δημιουργική φωτογραφία γνώριζα πως το σώμα θα ήταν μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για μένα και θα μου προσέφερε παράλληλα ένα πεδίο για να μπορέσω να φέρω μαζί όλα εκείνα που ιντριγκάρουν τη σκέψη μου: τέχνη, μόδα, design και αρχιτεκτονική. Ελπίζω αυτό το «νοητικό γαργαλητό» που μου συμβαίνει όταν στήνω κάθε εικόνα να μεταφέρεται και σε όποιον τις αντικρίζει. Βρίσκω πάντα το επόμενο θέμα και μετά αναζητώ το κατάλληλο πρόσωπο/σώμα που θα μπορέσει να το αναδείξει.
Νιώθεις πως ο αναγεννησιακός ρυθμός είναι μία τάση αυτή τη περίοδο στη pop κουλτούρα; Σε αφορά αυτό ή λειτουργείς ανεξαρτήτως τάσεων;
Παρακολουθώ τα πάντα, επισκέπτομαι σχεδόν κάθε χρόνο τη Biennale στη Βενετία και σίγουρα το internet είναι πολύ μέσα στην καθημερινότητά μου, αλλά πειραματίζομαι με καινούρια πράγματα συνέχεια, είναι για μένα μια υγιής πρόκληση και ανάγκη μαζί. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν πρόκειται για μια νέα μόδα ή όχι, λειτουργώ ανεξαρτήτως τάσεων χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η δουλειά μου δεν έχει αναφορές στην αναγέννηση, στο μπαρόκ, στον σουρεαλισμό ή στην avant-garde εποχή. Συνειδητά ή και ασυνείδητα φέρνω στοιχεία που εμένα μου κάνουν νόημα, ακόμα κι αν είναι ετερόκλητα μεταξύ τους, πάντα με κίνητρο να βγει ένα καλαίσθητο, σύγχρονο και μοναδικό αποτέλεσμα που δεν περιορίζεται σε καμία συγκεκριμένη χρονική περίοδο αλλά λειτουργεί όπως ακριβώς και ο κόσμος του φαντασιακού και των ονείρων: παρελθόν, παρόν και μέλλον γίνονται ένα.
Πριν περίπου ένα χρόνο ξεκίνησε στο internet ένα petition που ζητούσε από το μουσείο ΜΕΤ της Νέας Υόρκης να αποσύρει ένα πίνακα του Balthus γιατί ωραιοποιούσε τη σεξουαλικότητα ενός παιδιού, την ίδια ώρα το Facebook μπορεί να μπλοκάρει έναν απλό χρήστη του επειδή ανέβασε ένα έργο τέχνης που απεικονίζει γυναικείες θηλές. Σαν ένας καλλιτέχνης που ασχολείται με το γυμνό σώμα και τον ερωτισμό, που στέκεσαι ακριβώς σε αυτή τη συζήτηση για τη λογοκρισία στην τέχνη στο ευρύ πλαίσιο του political corect;
Προσωπικά είμαι ένας καλλιτέχνης που αναρωτιέται συχνά για τα όρια που πρέπει να κρατάει, όχι γιατί προσβάλλομαι ή νιώθω να απειλούμαι από ένα έργο τέχνης που περιλαμβάνει γυμνό, αλλά περισσότερο σε σχέση με το πως θα το αντιληφθεί ο θεατής ή αν θα απορριφτεί από τα social media. Βλέποντας τα πάντα υπό ένα καλλιτεχνικό πρίσμα, δεν θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος πίνακας ωραιοποιεί τη σεξουαλικότητα ενός παιδιού ή αποδέχεται και ενθαρρύνει την παιδεραστία. Έχει ενδιαφέρον πως η απέχθεια για κάτι μπορεί να ενώσει τόσους πολλούς ανθρώπους. Ίσως θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη για κάτι που θα κάνει πραγματικά καλό.
Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Ρήγο; Τι συναισθήματα σου προξένησε;
Θαυμάζω πολύ τη δουλειά του Γιώργου Σεγραδάκη με τον οποίο μοιραζόμαστε τις ίδιες απόψεις για την τέχνη και τη μόδα και ήταν εκείνος που επιμελήθηκε τα εξαιρετικά κουστούμια για την παράσταση της Λίμνης των Κύκνων του Κωνσταντίνου Ρήγου. Εκείνος μας έφερε σε επαφή και τον ευχαριστώ που με εμπιστεύτηκε γιατί θεώρησε πως η αισθητική των φωτογραφιών μου, ο τρόπος που σκέφτομαι τα concept σε συνδυασμό με τα props που βρίσκω, τα σκηνικά που στήνω και το editing που κάνω ταίριαζε πολύ με τον τρόπο που εργάζεται ο Κωνσταντίνος Ρήγος. Χαίρομαι πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστώ με την Εθνική Λυρική Σκηνή για ένα τόσο κλασσικό έργο.
Ποιά είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Περισσότερα δημιουργικά projects και φυσικά να δουλέψω με τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες – φωτογράφους, τους προσωπικούς μου real life ήρωες, Tim Walker, Steven Klein. Αλλά πριν από αυτό θα ήθελα να φωτογραφίσω την πιο όμορφη Ελληνίδα, τη Ζέτα Μακρυπούλια.
