Φανταστείτε έναν καλοντυμένο άντρα με κοστούμι, γραβάτα, καλά δερμάτινα παπούτσια και χαρτοφύλακα. Τώρα τοποθετήστε τον στη σκηνή που σας ταιριάζει καλύτερα. Θα υποθέσω ότι δεν τον φανταστήκατε μεθυσμένο και κοιμισμένο στη μέση του δρόμου μέσα στα άγρια μεσάνυχτα.
Κι όμως αυτή η εικόνα που μόλις περιέγραψα όχι απλώς συναντάται στην Ιαπωνία αλλά αποτελεί και σύνηθες φαινόμενο. Όπως φαίνεται, στη χώρα δεν είναι σπάνιο το να βγαίνουν για μερικά ποτά μετά τη δουλειά και αργότερα μεθυσμένοι, έχοντας χάσει τον τελευταίο συρμό και μην έχοντας λεφτά για ξενοδοχείο, να καταλήγουν να κοιμούνται στη μέση του δρόμου.
Αυτό κέντρισε το ενδιαφέρον του φωτογράφου Paweł Jaszczuk, ο οποίος δημιούργησε το βιβλίο - περιοδικό «Υψηλή Μόδα» (High Fashion) και σχολιάζει στη The Guardian: «Η αντίθεση ανάμεσα σε αυτούς τους καλοντυμένους άντρες και τον δρόμο μού τράβηξε την προσοχή αρχικά και το μήνυμα μου ήρθε αργότερα». Έτσι, από τις 11μ.μ. έως τις 3π.μ. ο πολωνός φωτογράφος άρχισε να κάνει βόλτες σε συνοικίες του Τόκιο, γύρω από σταθμούς τρένων και καραόκε μπαρ, ψάχνοντας παντού αυτή την «αντίθεση»: «Έπρεπε να είναι καλοντυμένοι, με μία ενδιαφέρουσα πόζα και κάτι το επιπλέον που να κάνει την φωτογραφία ξεχωριστή. Ήθελα μία εικόνα περιοδικού μόδας».
Όσο περνούσε ο καιρός και συναντούσε όλο και περισσότερους τέτοιους ανθρώπους, ο Jaszczuk άρχισε να βλέπει τον συμβολισμό πίσω από την όψη τους και ότι οι κουστουμαρισμένοι αυτοί άντρες, που κείτονται στο δρόμο, δεν διαφέρουν πολύ από εμάς: «Οι φωτογραφίες δείχνουν ανθρώπους που είναι χρησιμοποιημένοι, καταπονημένοι, γεμάτοι άγχος και εξαντλημένοι. Υπονοούν ότι βρισκόμαστε όλοι στο ίδιο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό - καταναλωτικό κρεβάτι και απλώς συνεχίζουμε να κοιμόμαστε, ενώ αλλάζουμε πλευρό. Θέλουμε πραγματικά να καταλήξουμε έτσι;».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Πολωνός προσπαθεί να προβληματίσει και να ταρακουνήσει με τις φωτογραφίες του, αφού έχουν προηγηθεί συλλογές, όπως η σειρά «Κοιμισμένο Τρένο» (Sleeping Train) –στο ίδιο μήκος κύματος με την «Υψηλή Μόδα» – και η «¥€$U$», στην οποία καταγγέλλει το πώς η θρησκεία και τα πρόσωπα - σύμβολά της έχουν καταλήξει να υπάρχουν μόνο ως μέσο κερδοσκοπίας.
«Οι φωτογραφίες μου ωριμάζουν μαζί μου, γίνονται πιο σοβαρές με τα χρόνια. Προσπαθώ να αναδείξω ερωτήματα, να ενθαρρύνω τους ανθρώπους να σκεφτούν σχετικά με τον εαυτό τους και σχετικά με την ανθρώπινη φύση».
23°
