Η σύγχρονη Αθήνα είναι ο ορισμός του ασχημόμορφου. Δεν θα την δεις και θα πέσεις κάτω ξερός. Ούτε θα σκεφτείς πως είναι άνετη και φιλική με την πρώτη ματιά. Είναι μια σαλάτα μεσογειακή, με ανατολίτικα αρώματα και δυτικές τεχνικές. Ενσωματώνει το προσωπικό γούστο του κάθε Αθηναίου σχεδόν ξεχωριστά, με τη χαλαρότητα των νόμων στη δόμηση και όχι μόνο. Είναι μια πόλη χαμαιλέων. Μπορεί μια γειτονιά που χτες ήταν υποβαθμισμένη και χάλια να τη δεις σε 10 χρόνια να πετάει και φυσικά το αντίθετο. Αυτή η ρευστότητα είναι που μου αρέσει πιο πολύ από όλα.
Αν την περπατήσεις με αργό ρυθμό και παρατηρητικότητα, θα δεις ότι είναι μία πόλη τελείως σουρεαλιστική. Σαν να την έφτιαξε το πειραγμένο μυαλό του Νταλί. Κούκλες πλαστικές και τρομακτικές κοσμούν μπαλκόνια, πεζοδρόμια διαμορφωμένα σε μπαρ-καφέ, τέντες και τεντάκια σε όλα τα χρώματα, ρούχα που κρέμονται σε σύρματα –είναι εκεί που τσεκάρεις ότι ακόμη υπάρχουν λευκές αντρικές φανέλες αμάνικες–, σακούλες τζάμπο σε ρόλο ελβετικού σουγιά, για όλες τις χρήσεις και γενικά, μπορείς σε μια βόλτα να δεις τα πάντα. Αν η διάθεσή σου είναι καλή, ρίχνεις πολύ γέλιο. Αν είσαι κακοδιάθετος ή άνθρωπος της καλαισθησίας θα πρέπει να οπλιστείς με υπομονή, κατανόηση και να δεις το σκηνικό με άλλο μάτι.
22°
