Μια συλλογή φωτογραφιών που μοιάζει με ερωτική εξομολόγηση στη μπάλα. Ένα μπουκέτο εικόνων αφιερωμένο στην ηδονή του γκολ και την αποθέωση της εξέδρας. Όλοι έχουμε βρεθεί εκεί. Ενόσω οι παίκτες γδέρνουν τα πόδια τους στο χορτάρι, οι θεατές στήνουν τη δική τους ιεροτελεστία πάθους. Στο ψοφόκρυο και στη λάσπη, στη ζέστη ή στη βροχή, το κοινό έχει τον δικό του τρόπο να ματώνει για τη φανέλα και είναι αυτό που προσδίδει στο υπέροχο παιχνίδι όλο τον διαχρονικό ρομαντισμό του.
Στο κάτω – κάτω, τι είναι αυτό που μένει στο σφύριγμα της λήξης; Μήπως είναι οι παρέες που δημιουργούνται επιτόπου και τη δεδομένη στιγμή δε νοιάζονται για πολλά πράγματα, πέρα από το να είναι μαζί, να αλαλάζουν ρυθμικά και να δοξάζουν τον σύλλογο, ως καλύτερο αντίδοτο απέναντι στο καθημερινό άγχος; Η εξέδρα είναι η ίδια η ζωή. Σκοράρεις, άρα υπάρχεις. Γίνεσαι ένα με 10, 20, 30 χιλιάδες αγνώστους που βρίσκονται μαζί σου για τον ίδιο λόγο. Ξένοι πέφτουν επάνω σου να σε αγκαλιάσουν, ευπρεπείς τύποι εξαπολύουν τα χειρότερα βρισίδια, φαινομενικά καλοί άνθρωποι μετατρέπονται σε αρπακτικά με δηλητηριώδη γλώσσα, αντίπαλοι οπαδοί μένουν άφωνοι μπροστά στο ταλέντο που ξεδιπλώνεται στις τέσσερις γραμμές. Οι φίλαθλοι είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές του ματς, ήρωες σε μια ταινία που παίζεται από Κυριακή σε Κυριακή με χάπι εντ ή τραγικό φινάλε. Ποδόσφαιρο, ένα πάθος είναι κι αυτό.
Ο Stuart Clarke γνωρίζει καλά τους κωδικούς της μπάλας. Φωτογράφος ντοκουμέντου με καριέρα σε βρετανικές εφημερίδες και στο Time Out, ξεκίνησε τη σειρά «The Homes of Football» το 1990, εμπνευσμένος από την τραγωδία του Χίλσμπορο. Ο Clarke κατέγραψε το ραγδαία μεταλλασσόμενο προφίλ του αθλήματος μετατοπίζοντας την έμφαση στον απλό θεατή αντί για τα λαμπερά πρόσωπα του σταρ σίστεμ. Σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας, ταξίδεψε σε χιλιάδες γήπεδα, αποτυπώνοντας το κοινό, τα γήπεδα, τα τεκταινόμενα στο περιθώριο των αναμετρήσεων.
Οι τεχνικές προδιαγραφές που έθεσε στον εαυτό του, χάρισαν στο portfolio όλη του τη ντοκιμαντερίστικη αίγλη: Όλες οι εικόνες τραβήχτηκαν σε φιλμ μεσαίου φορμά, με κάμερα Bronica, χωρίς τη χρήση επιπλέον φακού ή φωτόμετρου. Από τη δουλειά του απουσιάζει επίσης οποιοδήποτε κροπάρισμα, ρετούς ή επεξεργασία στο photoshop. Το αποτέλεσμα ήταν αυστηρά ρεαλιστικό, όσο και γεμάτο ένταση. Στο τέλος συγκεντρώθηκαν περισσότερες από 100.000 εικόνες, που συνέθεσαν μια από τις μεγαλύτερες συλλογές ποδοσφαιρικών φωτογραφιών του πλανήτη, ένα πραγματικό μπαλαδόρικο έπος το οποίο φιλοξενήθηκε σε περισσότερα από 80 μουσεία και γκαλερί του κόσμου.
Σήμερα, οι αγαπημένες φωτογραφίες της τριαντακονταετούς σταδιοδρομίας του παρουσιάζονται στο National Football Museum της Βρετανίας, στην έκθεση «The Game», η οποία θα διαρκέσει από τον φετινό έως τον επόμενο Μάρτιο. Δείτε πόσο όμορφο είναι το ποδόσφαιρο!
18°
