Γιατί να έχουν μόνο οι ηθοποιοί τη χαρά να βγάζουν τα ρούχα τους on camera; Και οι συγγραφείς έχουν ψυχή – ή, εν προκειμένω, κορμί. Μπορεί να είναι πρωτίστως άνθρωποι του πνεύματος, αλλά έχουν κι αυτοί δικαίωμα να ξεγυμνώνονται μπροστά στο φακό. Ίσα-ίσα που σε πιάνει μεγαλύτερη περιέργεια: όταν έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο που το δυνατό του σημείο είναι, κατά γενική ομολογία, το μυαλό του, πώς να μοιάζει άραγε το σώμα του;
Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ (1899-1961) διαβάζει τσίτσιδος, στο κρεβάτι του, τους «New York Times».
Θρυλική φωτογραφία της Πατρίτσια Χάισμιθ (1921-1995) σε ηλικία 21 ετών.
Η φεμινίστρια Ζερμέν Γκριρ (1939-) φωτογραφήθηκε γυμνή για τα περιοδικά «Oz» το 1970 και «Suck» το 1971, μετά την κυκλοφορία του βιβλίου της «The Female Eunuch». Για το «Oz», στο οποίο ήταν μάλιστα συντάκτρια, δέχτηκε να φωτογραφηθεί γυμνή με την προϋπόθεση να πράξουν το ίδιο οι άνδρες συνάδελφοί της (κάτι που δεν έγινε).
Η Σιμόν ντε Μποβουάρ (1908-1986) εν έτει 1952. Τη φωτογράφισε ο Αρτ Σέι, όταν εκείνη επισκέφθηκε τον εραστή της Νέλσον Άλγκρεν στο Σικάγο. Σύμφωνα με το θρύλο, το διαμέρισμα του Άλγκρεν δεν είχε μπανιέρα και η Μποβουάρ ζήτησε από τον Σέι να της βρει ένα μέρος που να έχει. Η συγγραφέας δεν έκλεισε την πόρτα του μπάνιου, ο Σέι τράβηξε μερικές γρήγορες φωτό με τη Λάικά του, η Μποβουάρ δεν φάνηκε να σκοτίζεται και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ο ποιητής Άλεν Γκίνσμπεργκ (1926-1997) πρέπει να έχει φωτογραφηθεί γυμνός περισσότερο από κάθε άλλο λογοτέχνη. Κάτω, με το σύντροφό του, επίσης ποιητή, Πίτερ Ορλόφσκι, με τον οποίο φωτογραφήθηκαν γυμνοί πολλές φορές ανά τα χρόνια.
Η Ντόρα Κάρινγκτον (1893-1932), τα χρόνια που σύχναζε με τον «απελευθερωμένο» κύκλο του Μπλούμσμπερι.
Ο Τένεσι Γουίλιαμς (1911-1983).
Ο Τρούμαν Καπότε (1924-1984) έτοιμος για χαλαρωτικό μασάζ μετά από γυμναστική (1978).
Φωτογραφίες που τράβηξε ο Τόμας Ίκινς με τίτλο «Γυμνός ηλικιωμένος». Ο εικονιζόμενος φέρεται να είναι ο ποιητής Γουόλτ Γουίτμαν (1819-1892).
19°
