Μια ανθολογία εικόνων για μάτια που δεν ντρέπονται και μυαλά που είναι ανοιχτά. Γεννήθηκε στη Σιβηρία, άφησε την οικογένειά του για να μετακομίσει στη Μόσχα σε ηλικία 14 ετών και ενηλικιώθηκε ως μια από τις πιο απειλητικές φωνές στη συντηρητική Ρωσία μετά την περίοδο της περεστρόικα. Συγγραφέας και αυτοδίδακτος δημοσιογράφος, η πρώτη ανοιχτή γκέι πένα στα μίντια της χώρας του, ένας αμφισβητίας των ταμπού που στοχοποιήθηκε έχοντας μεγαλώσει στη Σοβιετική Ένωση της λογοκρισίας και των ψυχροπολεμικών ιδεοληψιών. Το 1994 υπήρξε ο πρώτος πολίτης της Ρωσίας που επιχείρησε να παντρευτεί το σύντροφό του, τον Αμερικάνο εικαστικό Robert Filippini, με αποτέλεσμα να διωχθεί από τις αρχές και να δει το όνομά του σε πρωτοσέλιδους τίτλους του διεθνούς Τύπου. Ένα χρόνο αργότερα, σε ηλικία 21 ετών, έγινε ο πρώτος Ρώσος που ζήτησε πολιτικό άσυλο στις ΗΠΑ για λόγους ομοφοβικής διώξης.
Η έλευση του Slava Mogutin στη Νέα Υόρκη, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του και έστρεψε τη δράση του στη φωτογραφία. Εξερευνώντας τα μάτσο στερεότυπα και θολώνοντας τα όρια ανάμεσα στο σεξ και το στιλ, οι εικόνες του νετάρουν στο φετίχ, την πορνογραφία, τη μόδα, τις υποκουλτούρες και την τέχνη.
Το νέο του, τρίτο, φωτογραφικό λεύκωμα «Bros & Brosephines» από τον εκδοτικό οίκο powerhouse Books, μετά τα «Lost Boys» και «NYC Go-Go», κυκλοφορεί την 1η Αυγούστου και φέρνει 240 μοναδικές φωτογραφίες του στα χέρια κάθε φιλοπερίεργου. Στις 192 σελίδες του, λήψεις από 17 διαφορετικές επαγγελματικές και προσωπικές σειρές που σούταρε από το 2000 έως το 2015, μεταξύ των οποίων και πολλές αδημοσίευτες, εγείρουν ερωτήσεις. Γιατί βρίσκουμε ακόμα το γυμνό τόσο προκλητικό; Γιατί συμβιβαζόμαστε και γιατί επαναστατούμε; Γιατί θέλουμε να ακολουθούμε τη μόδα και γιατί να δείχνουμε διαφορετικοί; Τι είναι αυτό που μας κάνει τόσο διαφορετικούς; Είναι καλό ή άσχημο πράγμα να διαφέρεις; Οι φωτογραφίες ρωτούν και οι θεατές αποφασίζουν για τις απαντήσεις.
20°
