Είναι κοσμοπολίτες αλλά και... AIRτίστες, καθώς η τέχνη τους ίπταται και σαρώνει τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Η φωτογραφική τους τέχνη. Και ένα πέπλο ευγενούς μυστηρίου καλύπτει το κονκλάβιο του κόκπιτ αλλά και τα ορκισμένα-μέλη πιλότους τούτης της σέχτας. Μιας και πέρα από την ετικέτα The Blind Pilots Project, υπό την οποία οργανώνουν εκθέσεις εικόνων που ευλαβικά περισυλλέγουν μέσα από την πλατφόρμα τους, οι τύποι είναι άφαντοι και αόρατοι. Υπόγειοι και εσωστρεφείς, ως προς τους κανόνες της « δημοσιοσχεσίας». Ταυτοχρόνως όμως και απόλυτα ορατοί, μιας και στις 26 Νοεμβρίου, η έκθεση The Blind Project # 2 με τίτλο «The way EYE see it», είναι η ηρωική τους «εμφάνιση», για να χρησιμοποιήσω εκτυπωτικούς όρους από τις παλιές εποχές. Τότε που οι φωτογραφίες τυπώνονταν! Αυτά αλλά κι άλλα τόσα, από όσα θα φιλοξενηθούν στην Αποθήκη Γ’ μας τα σετάρει και τα κωδικοποιεί εκ μέρους των «Πιλότων στα Τυφλά» ή των «Τυφλών Πιλότων» ο Αλέξανδρος Κοντόπουλος.
Να η πρώτη ερώτηση: Τυφλοί Πιλότοι ή Πιλότοι στα Τυφλά; Και πώς μεταφράζεται πέρα από το κυριολεκτικό και το υπόλοιπο The Blind Pilots Project; Ιδεολογικώς, μεταφυσικώς, καλλιτεχνικώς, τα πάντα όλα, κοινώς συστηθείτε μας, κύριοι! Και να και η πρώτη απάντηση που έχουμε δώσει. Σε ένα ερώτημα που ομολογουμένως το ακούμε συνέχεια, εδώ και χρόνια, και ποτέ ειλικρινά δεν κάτσαμε να απαντήσουμε μετρημένα και να το βάλουμε κάτω. Ας το κάνουμε τώρα λοιπόν. Είμαστε άνθρωποι της τέχνης, της δημιουργίας, δεν μας αρέσει να καθόμαστε, αλλά να δραστηριοποιούμαστε. Ακούγεται λίγο ρομαντικό και κλισέ... και αντιθέτως εδώ είναι η μεγάλη αλήθεια. Γι’ αυτό και έχουμε πλάσει αυτό το μυστήριο... Ακόμα και αυτό είναι μια δημιουργία... Απολαμβάνουμε πολύ τα λογοπαίγνια, ακόμα και αυτά είναι μια δημιουργία… Έχουμε ένα πάθος, μια δίψα, μας αρέσει η τέχνη, μας αρέσει να την βλέπουμε, να την δημιουργούμε, και να την συλλέγουμε. Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που σε εμπνέει να κάνεις κάτι, να μη μένεις με σταυρωμένα χέρια. Time flies... but so do the Blind Pilots :-p Τυφλοί ναι... ίσως... Πάντως προσπαθούν να κοιτάξουν παραπέρα, να δουν, να μάθουν, ίσως να σου δείξουν και κάτι, να καθοδηγήσουν, να παρουσιάσουν, αλλά ίσως και όχι.. :-p Και επειδή είμαστε λάτρες του μυστηρίου, και κάθε φορά θα ψάχνουμε να κάνουμε και κάτι νέο, κάτι διαφορετικό, ας μοιραστούμε και κάτι άλλο μαζί σου. Beauty Lies In New Destinations, έτσι βγήκε το όνομα, κρύβει μια σημασία, προκαλεί με την αντίθεσή του, δείχνει ακριβώς το ανάποδο από αυτό που είμαστε.
Πόσοι είστε; Τι σας ενώνει; Πώς αποφασίσατε να δράσετε; Υπάρχει μανιφέστο και κοινή αισθητική γραμμή; Και για ποιο λόγο κρατάτε μια τόσο διακριτική παρουσία, μιας και αν δεν σας ξέρει κάποιος ή σας γνώρισε μόνο μέσω δικτύου, μπορεί να υποθέσει πως οι αεροδιάδρομοι πορείας σας θα μπορούσαν να βρίσκονται οπουδήποτε εκτός Θεσσαλονίκης; Είμαστε και δεν είμαστε. Υπάρχει ένας όμορφος μικρός και δυνατός φιλικός πυρήνας. Από κει και πέρα, μέσα από συζητήσεις, μέσα από τριβές, δραστηριότητες, μέσα από τη ζωή δηλαδή, αυξανόμαστε, δυναμώνουμε, προχωράμε, γινόμαστε καλύτεροι, μαθαίνουμε... Εκτός Θεσσαλονίκης, εκτός Ελλάδας ή και τελικά εντός - έχει αλήθεια διαφορά; Προσπαθούμε να είμαστε πιο διεθνείς, το internet από το οποίο ξεκινήσαμε, δεν έχει όρια και σύνορα, όμως νιώσαμε την ανάγκη να κάνουμε και κάτι... «πραγματικό», αυτό που συμβαίνει στο internet, κοιτάω, σχολιάζω, i like, ας γίνει επιτέλους ζωντανό, with music & cocktails, να μην είναι πια ψηφιακό και άπιαστο. Κάτι που θα στολιστεί με όρους από τις παλιές εποχές - και πού αλλού πέρα από την πόλη μας; Εδώ άλλωστε γεννήθηκε η ιδέα, εδώ πετάμε τις καθημερινές μας πτήσεις...
The way Eye see it! Υπέροχο, παιχνιδιάρικο, μα και τόσο to the point, πέρα από το εύληπτο του μηνύματος. Τι θα πάρουσιάσετε; Ποιο το πλαίσιο και πώς επιλέχθηκαν οι συμμετέχοντες, μιας και υποθέτω θα έγινε ένα κάποιο φιλτράρισμα; Και όταν λέτε «πάρτι», τι άλλο εννοείτε εκτός από φωτογραφίες και μουσική; The way EYE see it. Καθαρόαιμο και βγαλμένο 100% από τη λογοπαιγνιακή φύση των Blind Pilots, ένα θέμα φωτογράφησης αρκετά ανοιχτό, για να αφήσει τον καλλιτέχνη να εκφραστεί, όμως και αρκετά κλειστό, μιας και θα πρέπει να μας εξηγήσει αυτή την έκφραση, αυτή την ιδέα, την εικόνα. Πώς την είδε, να μας περιγράψει the way he saw it. Προσεγγίσαμε πολλούς φωτογράφους χωρίς υπερβολές από όλο τον πλανήτη, φτάνοντας πάλι χωρίς υπερβολές τα 1500 emails. Είναι εθιστικό και πορωτικό και απίθανο το συναίσθημα να ανταλλάσσεις απόψεις και ιδέες με ανθρώπους από τόσο διαφορετικούς κόσμους σε καθημερινή βάση! Βλέπεις και ακούς και μαθαίνεις και «ανοίγει το μάτι σου». Καταλαβαίνεις ότι εμείς το χρειαζόμαστε αυτό πολύ... Και όλα αυτά σε ένα πολύ φιλικό επίπεδο. Όλα αυτά τα θηρία της παγκόσμια φωτογραφίας χαιρετούν πλέον με emails: respect, you rock, thanx, hope you visit κτλ κτλ... Απίστευτα συναισθήματα χαράς!
Και τι άλλο λοιπόν στην Αποθήκη Γ’; Μουσική: την λατρεύουμε όλοι μας! Αλλά όχι πιάνο music και βιολιά, που συνηθίζονται σε εκθέσεις. Θα ξεκινήσει με jazz black rythms, μετά chill jazzy trip hop, λίγο live beatmaking trip hop, μετάβαση σε deep melancholic house και τέλος σε deep tech beats. Απίστευτα συναισθήματα χαράς! Και τι άλλο λοιπόν στην Αποθήκη Γ’; Αrt installations γνωστών καλλιτεχνών της Θεσσαλονίκης: Θέο Φράστανλης, Οδυσσέας Τοσουνίδης, Γιώργος Ευσταθουλίδης, Τάσος Κελεμίδης, Μαρία Στάμογλου, Μαρία Θουκιδίδου, Δημήτρης Κρίστιτς, ένα live art performance από τον Χρήστο Αλαβέρα και τον Κώστα Τεμέλογλου, καθώς και ένα τμήμα της έκθεσης Contemporary Urban Culture Festival από τον Θεοχάρη Καζαντζίδη. Βλέπεις, τελικά, απόψεις, συζητήσεις και ιδέες δεν ανταλλάζουμε μόνο με emails σε άλλες άκρες του πλανήτη αλλά και μέσα στη Θεσσαλονίκη με καφέδες και ουζάκι σε ταβερνάκια και συνοικιακά καφέ... Ώρες ατελείωτες για το πώς μπορεί μια ιδέα να πάρει σάρκα και οστά, για το πώς μπορούν να συνεργαστούν για ένα όμορφο αποτέλεσμα άγνωστοι μέχρι πρότινος άνθρωποι. Απίστευτα συναισθήματα χαράς!
Και τι άλλο λοιπόν στην Αποθήκη Γ’; Ένα χορογραφικό show από τους Rough Cut. Πήγαμε, τους είδαμε, τους αγαπήσαμε, τους καλέσαμε, μας αγαπήσανε και κάπως έτσι γίνονται όμορφα πράγματα σε αυτή την πόλη. Δεν θέλει και πολύ... Είναι μια τρέλα, αν θέλεις την προσωπική μου απάντηση, που πετάχτηκε κάποτε σαν ιδέα, σαν όνειρο, και που τελικά, λόγο καθαρού πάθους για το ωραίο και το ουσιαστικό και το προσεγμένο, και προσωπικής εξόντωσης του ελεύθερου χρόνου του καθενός μας, έγινε τελικά πραγματικότητα.
The Blind Pilots Project #2. 26 Νοεμβρίου, Λιμάνι Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Γ’
21°
