Καθώς μεγαλώνω και μαζί και οι φόβοι (γενικώς), προσπαθώ να ξαναγίνω βρέφος και να επιστρέψω εκεί απ’ όπου βγήκα αλλά η μάνα μου δεν ζει για να με δεχτεί (άσε που αμφιβάλλω αν θα με δεχόταν πίσω ούτως ή άλλως) και να μου αφηγηθεί μια όμορφη χαλαρή ιστορία. Χρειάζομαι καθησυχαστικές φωνές, παραμύθια να με κάνουν να ξεχαστώ, ποιητικές ιστορίες που μου διασφαλίζουν την αίσθηση πως είμαι ακόμη άνθρωπος σε μια ζούγκλα μίσους, οργής, υπεροψίας, ημιμάθειας, αγένειας και κακού γούστου. Καθώς η παιδεία μου βασίστηκε κυρίως στους δίσκους και τη μουσική που σταδιακά έγιναν η οικογένειά μου, αναζήτησα σε αυτή όχι μόνο φιλοσοφικές σκέψεις, ιδεολογικές βάσεις, ποιητικό λόγο και ριζοσπαστικές απόψεις αλλά και οικογενειακή θαλπωρή, απλές καθημερινές συζητήσεις, φιλική παρέα, άσκοπο ξόδεμα χρόνου, μικρές καθημερινές χαρές ή λύπες απ’ αυτές που γίνονται και μετά από λίγο ξεχνιούνται.
Όπως και οι φίλοι μου έτσι και οι δίσκοι είναι πάντα δίπλα μου, μου μιλάνε, με κάνουν και χαίρομαι, μου κάνουν παρατηρήσεις, με επαναφέρουν, συμπάσχουν, με ανακουφίζουν όταν είμαι λυπημένος και είναι πολύ διακριτικοί σεβόμενοι τη μοναχικότητα μου. Και με τα καλά και με τα δύσκολα, πρώτα αρχίζει να παίζει ένας δίσκος και μετά ακολουθεί ένα τηλεφώνημα για παρέα ή βοήθεια. Ο Leonard Cohen μπορεί πάντα να μου προσφέρει ηρεμία και ανακούφιση. Κάθε φορά που τον ακούω είναι σαν μια απολαυστική κουβέντα μ’ ένα γέρο θυμόσοφο που συναντάς τυχαία σ’ ένα καφενείο, «Η ομορφιά του τραπεζιού μου / Το ραγισμένο του μάρμαρο…», και σου αφηγείται υπέροχες ιστορίες με μοναδικό τρόπο. Όταν χωρίσετε πάντα αισθάνεσαι μια αγαλλίαση.
Διαβάζω πως σε λίγες βδομάδες θα κυκλοφορήσει ένα ακόμη άλμπουμ με υλικό από τη μεγάλη του περιοδεία του 2013 και συγκεκριμένα με τραγούδια που συνήθως δεν εμφανίζονται συχνά, άλλα από soundcheck κι άλλα που τραγουδήθηκαν εκτάκτως σε κάποια από τις συναυλίες και θα έχει τίτλο «Can’t Forget» (A Souvenir of the Grand Tour). Επιστρέφω στο βασικό live άλμπουμ αυτής της περιοδείας που είναι το «Live In Dublin». Δεν είναι καινούργιο, καθώς κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες, αλλά πάντα ήθελα να γράψω κάτι γι’ αυτό, καθώς πιστεύω πως είναι από τα πιο ωραία live άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια. Όσο μεγαλώνει, η ερμηνεία του γίνεται όλο και πιο ανθρώπινη, πιο ζεστή, πιο καθησυχαστική και ανακουφιστική για την ψυχή. Το άλμπουμ αποτελείται από 3 cd κι ένα dvd και υπάρχουν εδώ όλα τα κλασικά του τραγούδια καθώς και η εικόνα μεγάλου μέρους αυτής της συναυλίας που έγινε στις 12/9/2013 στο Ο2 του Δουβλίνου. Όσοι δεν τον είδαν στη Μαλακάσα, όσοι δεν έχουν ακούσει το (επίσης εξαιρετικό) «Live In London» που είχε κυκλοφορήσει πριν από μερικά χρόνια, αυτός ο δίσκος είναι ένα υπέροχο, καλαίσθητο, ανακουφιστικό, λυτρωτικό παραμύθι, ένα ακόμη εξαιρετικό δώρο από τον Leonard Cohen, το καλύτερό του μετά από τη σιωπή του, γιατί όπως λέει και ο ίδιος στο ποίημα του The Gift: «Μου λες πως η σιωπή/είναι πιο κοντά στην ειρήνη απ’ ό,τι το ποίημα/όμως, εάν για δώρο μου σου έφερνα τη σιωπή/(επειδή ξέρω από σιωπή)/θα έλεγες: Αυτό δεν είναι σιωπή/αυτό είναι ένα άλλο ποίημα/και θα μου το επέστρεφες».
20°
