RY COODER - I, Flathead (Nonesuch)
Ολοκληρώθηκε φέτος η «Καλιφορνέζικη τριλογία» του Ry Cooder, που ξεκίνησε το 2005 με το “Chavez Ravine”, συνεχίστηκε το 2007 με το “My Name Is Buddy”, ενώ πριν από λίγους μήνες είχαμε το “I, Flathead”. Την εποχή που οι δίσκοι είναι του ενός τραγουδιού, που βασιλεύουν τα σουξέ της μιας βδομάδας και τα ringtones, ο σπουδαίος αυτός κιθαρίστας και μουσικός φτάνει στα άκρα την έννοια του concept album. Κάθε δίσκος (που συνοδεύεται και από το αντίστοιχο βιβλίο) είναι ένα σύνολο από τραγούδια που ολοκληρώνουν μια βασική ιδέα, μικρές ιστορίες του δρόμου συγκινητικές όσο και η ζωή, με μουσικές αναφορές που πατάνε στο ροκ, το μπλουζ, την κάντρι, στα μαριάτσι. Ολόκληρο το μουσικό σύμπαν της Αμερικής στα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο. Ο Ry Cooder ολοκληρώνει ένα επικό έργο με την απλότητα ενός σινγκλ και μας δίνει τη δυνατότητα (και κυρίως την ευκαιρία) να βυθιστούμε σε ένα μαγευτικό ταξίδι, όπου η ανάγνωση και η ακρόαση γίνονται ένα, απαραίτητος συνδυασμός για να εισπράξεις τη γοητεία που κρύβουν αυτοί οι τρεις δίσκοι και τα βιβλία που τους συνοδεύουν.
Στο “Chavez Ravine” ξανάφερε στην επιφάνεια μια ξεχασμένη ιστορία από τη δεκαετία του ’50. Μια ολόκληρη γειτονιά φτωχών Μεξικάνων και μεταναστών ισοπεδώθηκε (και οι κάτοικοί της εκδιώχθηκαν με το ζόρι), προκειμένου να ανεγερθεί εκεί το γήπεδο μπέιζμπολ των LA Dodgers. Τα τραγούδια αποτελούν κινηματογραφικές σκηνές αυτού του γεγονότος, κάτι σαν ηχητικό ντοκιμαντέρ για όσα συνέβησαν τότε.
Το “My Name Is Buddy” μας πάει ακόμη πιο πίσω, στις δεκαετίες του ’20 και του ’30, στην εποχή που η δουλειά δεν είχε ωράριο και οι εργάτες δικαιώματα, τότε που τα αφεντικά είχαν δικαίωμα «ζωής και θανάτου» και διατηρούσαν ιδιωτικούς στρατούς, τότε που η folk και ο Woody Guthrie έγιναν όχημα διαμαρτυρίας κι έδωσαν φωνή στους κατατρεγμένους εργάτες, στους ανθρώπους του μεροκάματου, την εποχή της Κου Κλουξ Κλαν, των συνδικάτων, της αντικομμουνιστικής υστερίας, της διεφθαρμένης αστυνομίας, του σκοτεινού ρόλου του FBI. Στο βιβλιαράκι που συνοδεύει το άλμπουμ μπορεί κανείς να διαβάσει τις περιπέτειες και τις περιπλανήσεις των τριών πρωταγωνιστών του δίσκου: του «κόκκινου» γάτου Buddy, του ποντικού Lefty Mouse με τις αριστερές απόψεις και του αιδεσιμότατου Tom Toad, που έρχονται αντιμέτωποι με όλα αυτά.
Με το “I, Flathead” αφηγείται την ιστορία του τραγουδιστή της country με το συμβολικό όνομα Kash Buk (που είναι και οδηγός αγώνων αυτοκινήτου) και του συγκροτήματός του, τους Klowns(!), τους οποίους είχαμε πρωτοσυναντήσει να τραγουδάνε σε ένα κλαμπ στο προηγούμενο άλμπουμ/βιβλίο. Η ιστορία μάς μεταφέρει στην αμερικάνικη επαρχία των περασμένων δεκαετιών, με λαμέ τραγουδιστές της κάντρι, σκονισμένες ιστορίες της ερήμου, επαρχιακούς αγώνες αυτοκινήτων, μπίρες και ξανθές γκόμενες, BBQ και αλητείες – το σάουντρακ φυσικά είναι κιθάρες της ερήμου, mariachi, country & western και πρώιμα rock’n’roll. Και αυτό το άλμπουμ συνοδεύεται (στην ειδική έκδοση) από το βιβλίο που αφηγείται την ιστορία του Kash Buk (και στην ουσία των νεότερων χρόνων της Καλιφόρνια και των φυλετικών αλληλεπιδράσεων).
Τρεις δίσκοι/βιβλία που περικλείουν έναν ολόκληρο κόσμο, το μουσικό σύμπαν του Ry Cooder και τις ιστορίες της περιοχής που τον γέννησε, την οποία, όπως έχει πει, ανακάλυψε ξανά όταν ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο.
CHRIS REA - The Return Of The Fabulous Hofner Bluenotes (Jazzee Blue)
Η ιστορία του Chris Rea ολοκληρώνεται μέσα από τρία cd, μερικά memorabilia βινυλιάκια και ένα βιβλίο 80 σελίδων (με κείμενα, φωτογραφίες και σκίτσα), που αφηγείται την ιστορία ενός πιτσιρικά που στα χρόνια του ’50 δημιουργεί το συγκρότημα Delmonts (θυμίζει τον ήχο των Shadows), το οποίο αργότερα θα διαλυθεί και από τις στάχτες του θα δημιουργηθούν οι Fabulous Hofner Bluenotes με διαφορετικό ήχο, που φλερτάρει (πια) με το blues και το κλασικό ροκ. Στην ουσία ο γνωστός Άγγλος κιθαρίστας θέλει να αφηγηθεί τη μετάλλαξη του «παιδικού» και «ξενέρωτου» ήχου των pop συγκροτημάτων της δεκαετίας του ’50 σε αυτό που ονομάστηκε rock τη δεκαετία του ’60 και βασίστηκε στο blues που και ο ίδιος το έζησε από πρώτο χέρι. Η μεγάλη αγγλική σχολή του blues, που δημιουργήθηκε από τον Alexis Corner και τον John Mayall –και από την οποία «αποφοίτησαν» οι Rolling Stones, οι Led Zeppelin, o Eric Clapton, o Peter Green–, άλλαξε άρδην τα μουσικά δεδομένα της εποχής και στα βήματα αυτών πάτησε και ο Chris Rea για το δικό του μπλουζίστικο ήχο. Το ένα cd της κασετίνας περιλαμβάνει συνθέσεις των Delmonts, ενώ τα άλλα δύο τραγούδια από τους Fabulous Hofner Bluenotes, κι έτσι είναι σαν η ιστορία του να έχει και μουσικά παραδείγματα.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΧΕΙΛΑΣ - Ερωτιδέας (Ιανός)
Η πρώτη απόπειρα του Ιανού στη δισκογραφία δεν θα μπορούσε παρά να έχει και κάτι από βιβλίο. Ο καινούργιος δίσκος του Περικλή Χειλά φιλοξενείται μέσα σε ένα βιβλιαράκι, στο οποίο υπάρχουν κάποια κείμενα του συνθέτη(;) που ενισχύουν τον ποιητικό/ονειρικό χαρακτήρα του άλμπουμ με τα λόγια και τις λαϊκές νύξεις. Με ενορχηστρώσεις που βασίζονται στον ήχο του πιάνου και στα έγχορδα, με blues και jazz αναφορές, με λυρικές μελωδίες και ταξιδευτική διάθεση, είναι ένα cd που μπορείς να ακούσεις αλλά και να διαβάσεις.
ΝΙΚΟΣ ΖΟΥΔΙΑΡΗΣ - Για ποιο ταξίδι μου μιλάς; (Music Poster)
Η «ήρεμη» τραγουδοποιία του Νίκου Ζούδιαρη υπάρχει εδώ σε ένα συνδυασμό κειμένων και μουσικής, ένα βιβλιαράκι με κείμενα «ταξιδιάρικα» που προέκυψαν κατά τη δημιουργική διαδρομή του δίσκου. Με πολλούς καλούς μουσικούς να τον συνοδεύουν, με τον Στάθη Σταθόπουλο να εικονογραφεί τα κείμενα, τον Μανώλη Λιδάκη, τον Παύλο Παυλίδη και τη Nicky Mac Kinnon να συμμετέχουν και τον ίδιο τον Ζουδιάρη να γράφει μουσική και κείμενα: «...Η ικανότητα είναι πάντα σχετική με τη δυνατότητα. Η επιδεξιότητα εξαρτάται από την πιθανότητα και το ενδεχόμενο. Τα άστρα, η γη, τα δελφίνια, το πλοίο, η μύγα, εγώ, τα πάντα ταξιδεύουμε πετώντας ή κολυμπώντας το ένα πάνω στο άλλο, το ένα μέσα στο άλλο, το ένα με το άλλο, χωρίς ποτέ, χωρίς μετά».
* Οσον αφορά τον Ry Cooder και τον Chris Rea, στα δισκοπωλεία κυκλοφόρησαν κυρίως οι «απλές» εκδόσεις που περιλαμβάνουν μόνο τα cd. Αν θέλετε τις εκδόσεις με το βιβλίο θα πρέπει να τις αναζητήσετε ειδικά.
22°
