Ο Δημήτρης Σκύλλας, συνθέτη σύγχρονης κλασικής μουσικής μιλάει στην Athens Voice με αφορμή το επιστημονικό - καλλιτεχνικό συνέδριο για τη Μεσόγειο στη Στέγη
Ο Δημήτρης Σκύλλας είναι ένας 27άχρονος συνθέτης σύγχρονης κλασικής μουσικής, που ζει μόνιμα στο Λονδίνο. Ο Δημήτρης βρέθηκε την προηγούμενη βδομάδα στην Αθήνα και παρουσίασε δουλειά του στη «Στέγη Γραμμάτων κα Τεχνών», στο πλαίσιο σημαντικού επιστημονικού - καλλιτεχνικού συνεδρίου για τη Μεσόγειο. Ο ίδιος αποθεώθηκε. Τον βρήκαμε, μας μίλησε. Να τι μας είπε...
Τι ήταν το συνέδριο για τη Μεσόγειο;
Το συνέδριο, το οποίο διοργάνωσε το πανεπιστήμιο «Paris VIII» σε συνεργασία με τη «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών», είχε ως στόχο να φέρει σε επαφή διαφορετικούς μουσικολόγους και συνθέτες από τις περισσότερες χώρες της Μεσογείου, και όλοι μαζί να συζητήσουμε πάνω στο θέμα του χρόνου, του χώρου και της μουσικής παράδοσης. Ήταν μια άψογη διοργάνωση στην οποία ο κάθε ένας ξεχωριστά είχε τη δυνατότητα να ακούσει, να μάθει και να συζητήσει πάνω στα θέματα και τους μουσικούς προβληματισμούς που τον αφορούν. Το ότι το συνέδριο έκλεισε με μία μεγάλη συναυλία, μας έδωσε τη δυνατότητα να κατανοήσουμε σε μεγαλύτερο βάθος τη δουλειά των συναδέλφων μας. Ήμουνα ο νεότερος τόσο στη συναυλία όσο και στο συνέδριο, πολύ τιμητικό για μένα.
Ποια ήταν η δική σου συμμετοχή;Τι παρουσίασες;
Από τη μία παίχτηκε ζωντανά το έργο μου «GriefGestures» για εννιά όργανα, από την άλλη μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω για αυτό. Το συναυλιακό μέρος ήταν μια καταπληκτική εμπειρία, που ήρθε σαν φυσιολογική συνέχεια από τη θετική ψυχολογική μου προετοιμασία στις πρόβες. Είναι υπέροχο το να έχεις στη διάθεσή σου όλους αυτούς τους εξαιρετικούς μουσικούς σε έναν τόσο σημαντικό χώρο συναυλιών, όπως αυτός της «Στέγης» Γραμμάτων και Τεχνών. Όταν έγραφα το έργο ένιωθα μια τεράστια ανάγκη για ψυχολογικό και σωματικό συγχρονισμό με το κοινό, και νιώθω πως αυτό συνέβη στην εκτέλεση. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι παραπάνω.
Είδα και την πρώτη κριτική. Πολύ καλή, θα έλεγα.
Ευχαριστώ. Τώρα, η ομιλία μου δεν ήταν παρά μερικές σκέψεις πάνω στις «GriefGestures». Αναφέρθηκα στα ηπειρώτικα μοιρολόγια επειδή το έργο μου βασίζεται σ’ αυτά, ώστε να μπορέσω ίσως έτσι να εξηγήσω καλύτερα τον τρόπο σκέψης μου όσον αφορά το δημιουργικό μέρος. Δεν θα κρύψω πως είχα αρκετό άγχος, κυρίως επειδή ήταν η πρώτη μου ομιλία σε συνέδριο. Μου είναι σίγουρα πιο εύκολο να επικοινωνήσω με τη μουσική, παρά με το λόγο. Ένιωσα όμως πολύ άνετα διότι συνειδητοποίησα πως εντέλει είχαμε βρεθεί όλοι μαζί εκεί για να ανταλλάξουμε ιδέες και υλικό.
Μίλησέ μας για τους συνεργάτες σου στη συναυλία.
Το «KyklosEnsemble» είναι ένας πυρήνας μουσικού οξυγόνου για τη χώρα μας. Λόγω του καλλιτεχνικού διευθυντή Γιώργου Κουμεντάκη –στον οποίον, όπως ανακοίνωσα και στο συνέδριο, αφιέρωσα την εκτέλεση του έργου μου– μπόρεσα να έρθω σε επαφή με το σύνολο και να γίνω αυτό που λέμε composerinresidence: έχουμε δηλαδή μια τακτική επαφή και όταν μας δίνεται η ευκαιρία συνεργαζόμαστε. Αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση, εκτός βέβαια από τη μουσική τους αρτιότητα, είναι το ήθος τους. Είναι πραγματικά ενθαρρυντικό, ιδιαίτερα όταν είσαι νέος δημιουργός, να συναναστρέφεσαι με μουσικούς οι οποίοι αντιμετωπίζουν τη δουλειά σου με απόλυτο σεβασμό.
Το έργο σου είναι προσιτό μέσω ίντερνετ;
Ναι, το «GriefGestures» βρίσκεται εύκολα στο youtube, στο όνομα Dimitrios Skyllas.
Έχεις επιλέξει να ζεις και να συνθέτεις στο εξωτερικό. Τι πλεονεκτήματα και τι μειονεκτήματα έχει αυτό για ένα νέο δημιουργό, όπως εσύ;
Δεν ξέρω αν η λέξη «επιλογή» είναι η πιο σωστή. Μετακόμισα στο Λονδίνο το 2005 και, τελειώνοντας τις σπουδές μου, συνέχισα να μένω εκεί. Το Λονδίνο μπορεί να θεωρηθεί η μητρόπολη της Ευρώπης. Αυτό κρύβει χαρές, εκπλήξεις αλλά και δυσκολίες. Βρίσκομαι στην αρχή της επαγγελματικής μου πορείας και θα ήταν άδικο να κρίνω αυτήν την πόλη χωρίς να έχω διανύσει μια ακόμα μακρότερη και πιο επαρκή χρονική περίοδο εκεί, ώστε να καταλάβω ουσιαστικά αν μου ταιριάζει καλλιτεχνικά. Όταν όμως ζεις σε μια ξένη χώρα πρέπει κατά κάποιον τρόπο να διχαστείς μεταξύ αυτής της χώρας και του τόπου σου, και αυτό είτε θα φέρει θετικά αποτελέσματα, είτε θα χάσεις τη δημιουργική σου ταυτότητα. Με άλλα λόγια, υπάρχεις σε (τουλάχιστον) δύο γεωγραφικές και πνευματικές διαστάσεις και δεν μπορείς να πεις πλέον με σιγουριά το τι σημαίνει «πραγματικότητα».
Πώς θα έκρινες την κατάσταση στο πεδίο της σοβαρής πρωτοποριακής μουσικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;
Είναι αλήθεια ότι με ενδιαφέρει αφάνταστα η καλλιτεχνική δράση στην Ελλάδα. Το να είσαι συνθέτης σύγχρονης κλασικής μουσικής είναι κάτι δύσκολο. Το κοινό επιλέγει πιο εύκολα να παρακολουθήσει μια σύγχρονη θεατρική παράσταση ή μια παράσταση σύγχρονου χορού, και αυτό έχει να κάνει κυρίως με την αίσθηση της όρασης, την κατανόηση και τις έννοιες. Η δικιά μας τέχνη είναι απόλυτα άμεση αλλά και ιδιαίτερα «κλειστή», γιατί πρέπει να καταλάβει κανείς τον τρόπο σκέψης μας μόνο μέσω του ήχου. Δεν θα αρνηθώ όμως πως κατά μια έννοια αυτό με γοητεύει και με κάνει να προσπαθώ ακόμα περισσότερο να επικοινωνήσω αυτό που κάνω. Έχουμε την εντύπωση πως στο εξωτερικό είναι πάντα όλα καλύτερα, αλλά θα ήθελα να πω το εξής: προτιμώ το ελληνικό κοινό λόγω της αμεσότητάς του.
Ποια είναι τα τρέχοντά σας σχέδια;
Το πιο άμεσο είναι ένα ρεσιτάλ πιάνου στο χώρο «Athenaeum» στο Θησείο, στις 2 Απριλίου. Εκεί θα παρουσιαστούν τρία έργα μου και η συναυλία είναι σε συνεργασία με τους Λίνα Τόνια (σύνθεση), Θοδωρή Ιωσηφίδη και Μαρία Μυλαράκη (πιάνο) με την ευγενική χορηγία επικοινωνίας από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο». Είμαι ενθουσιασμένος με αυτό το πρότζεκτ γιατί είναι κάτι μικρό και «οικογενειακό». Θυμίζει ίσως σαλόνι της παλιάς εποχής, όπου μαζεύεται κόσμος και παρουσιάζονται νέα έργα. Ένα από τα τρία αυτά έργα είναι μια συλλογή μικρών εμπειριών από το Μουσικό Χωριό στο Πήλιο, στο οποίο είναι και αφιερωμένο.
Το επόμενο είναι η συνέχιση της συνεργασίας μου με το «Kyklos Ensemble» για ένα τρίο που θα το εκτελέσουν οι Δημήτρη Δεσύλλας (σολίστ κρουστών και γενικός διευθυντής του συνόλου) και οι πιανίστες Στέφανος Θωμόπουλος και Γιώργος Λαζαρίδης. Νιώθω τεράστια ευθύνη γι αυτό το έργο και δεν το κρύβω, καθώς είναι μια ανάθεση για τρεις από τους καλύτερους μουσικούς της χώρας μας. Είναι σίγουρα μια δημιουργική πρόκληση.
13°
