Η rock ιστορία είναι γεμάτη από υπέροχα πλάσματα, βασανισμένες ψυχές, ποιητικά ρεμάλια, χαμένες ιδιοφυΐες, μελαγχολικούς δανδήδες, αιωνίως νεανίες...
Οι Midlake έκαναν μια καλή πράξη... Περιμάζεψαν τον John Grant που τον συνάντησαν –ηττημένο από ποτό και ναρκωτικά– να ανοίγει μια συναυλία τους με τους Flaming Lips. Νοστάλγησαν τις υπέροχες στιγμές που μας είχε χαρίσει με τους Czars και του πρόσφεραν το studio τους για να ηχογραφήσει, συνοδεύοντάς τον. Στα 5 χρόνια που μεσολάβησαν από τότε που τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ τον παράτησαν (επειδή δεν τον άντεχαν πια), έζησε πολλά και βυθίστηκε στην απαξίωση, όμως βίωσε όσα μπορούν και τροφοδοτούν την τέχνη του. Κι αυτό αποτυπώνεται συγκλονιστικά στον πρώτο σόλο δίσκο του “Queen of Denmark” (****) γεμάτο υπέροχες, μελαγχολικές, μελοδραματικές μελωδίες κι αυτή τη φωνή που σε σφάζει με το βαμβάκι.
Ένας πιτσιρικάς κάνει τη διαδρομή: Seattle/New York/Washington κι ακόμη... μαθαίνει. Το “Learning” (*****) είναι το ντεμπούτο του Mike Hadreas (που κρύβεται πίσω από το όνομα “Perfume Genius”) που μας αποκαλύπτει ένα ακόμη βασανισμένο και ποιητικό πλάσμα: “He made me a tape of Joy Division/ He told me there was part of him missing/ When I was 16/ He jumped off a building”. Ιδιότυπη ερμηνεία (που φέρνει στο νου το στιλ του Antony), ένα πιάνο, σκληρές ιστορίες, αλλόκοτες/γλυκές μελωδίες και σπαραξικάρδια τραγούδια. Ένα ακόμη ενδιαφέρον creature...
Κυκλοφορούν ακόμη cd;
The Chemical Brothers - Further (***)
Όποιος πει πως δεν «το ’χουνε» -ακόμη και μετά από 7 άλμπουμ- είναι κακός άνθρωπος... Ο Rowlands και ο Simons κεντάνε ψιλοβελονιά με μινιμαλιστική διάθεση, rock attitude, progressive αναφορές και δεκάδες μικρές λεπτομέριες στην ανάπτυξη και την ενορχήστρωση, που κάνουν τη διαφορά.
Swing Shoes - Ladies & Gents, Here’s The Swing Shoes (***)
Έγιναν γρήγορα talk of the town, όσοι τους είχαμε δει/ακούσει στον «Πρώτο Ήχο» ξέραμε τι να περιμένουμε και να που ο πρώτος δίσκος επιβεβαιώνει την αξία τους. Το αθηναϊκό κουαρτέτο πατάει γερά στην παράδοση του gypsy swing (ή jazz manouche, όπως το λένε οι Γάλλοι), δέχεται επιδράσεις από τον Django Reinhardt και διασκευάζει απολαυστικά απ’ την «Καραγκούνα» ως το “20th Century Boy” κι απ’ το «Δεν σε θέλω πια» ως το “Rollin’ & Tumblin’”.
Tango With Lions - Verba Time (****)
Ένα ενθαρρυντικό ντεμπούτο. Η Κατερίνα Παπαχρήστου έχει το χάρισμα να γράφει στέρεες μελωδίες και να τις ερμηνεύει πειστικά, κάνοντας τη νέα folk σκηνή ακόμη πιο δυνατή. Ήχοι από τσέλο, ακουστική κιθάρα, μαντολίνο, πιάνο, μελαγχολική διάθεση και απλά αλλά όχι απλοϊκά λόγια. Υπάρχει μέλλον εδώ...
Mystery Jets - Serotonin (**)
Ο συνδυασμός πατέρας-γιος δεν είναι και τόσο συνηθισμένος, ο pop/rock ήχος (που εδώ συμπληρώνεται και με πλήκτρα) δεν εξαντλείται εύκολα, η συνύπαρξη του παλιού με το καινούργιο ακούγεται ισσοροπημένη, δικαίως οι Άγγλοι τούς συμπαθούν, αλλά... μέχρις εκεί.
* Αδιάφορος ** Μέτριος *** Καλός **** Πολύ καλός***** Εξαιρετικός
