Σtella: Η μουσική είναι σαν ένα ημερολόγιο για μένα

Ηχογραφημένο μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου μαζί με τον Άγγλο παραγωγό και βασικό μέλος των Swet Shop Boys, Redinho, το τέταρτο άλμπουμ της Σtella «Up And Away» ξεκίνησε το παγκόσμιο ταξίδι του εδώ και λίγες μέρες έχοντας 10 μουσικές ιστορίες – από αυτές που σε παρακινούν να τις ακούσεις ξανά. H Αθηναία μουσικός έκανε το επόμενο μεγάλο άλμα στην περιπετειώδη καλλιτεχνική πορεία της και μας εξηγεί πώς έφτασε στη δημιουργία των καινούργιων της τραγουδιών.

Πώς νιώθεις που ηχογραφείς για τη Sub Pop;
Χαίρομαι που βρίσκομαι σε μια εταιρεία σαν τη Sub Pop και που κυκλοφορώ τη μουσική μου σε ένα μεγάλο label.

Ποια είναι τα πιο σημαντικά στοιχεία που σου δίνει αυτή η συνεργασία και που δεν θα μπορούσες να έχεις αν ο δίσκος σου κυκλοφορούσε με κάποια εγχώρια εταιρεία;
Παγκόσμια διανομή, άνθρωποι που δουλεύουν για τη Sub Pop, και προωθούν τις κυκλοφορίες της –σχεδόν– σε όλες τις χώρες του κόσμου, σε ραδιόφωνα, τύπο, streaming services κτλ. Σημαντική στήριξη στους καλλιτέχνες της, σε όλα τα επίπεδα.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για τους Έλληνες ανεξάρτητους μουσικούς να κυκλοφορούν δίσκους σε labels του εξωτερικού;
Όλα είναι όσο εύκολα ή όσο δύσκολα θέλουμε να τα κάνουμε. Υπάρχει μια πραγματικότητα όμως, που πρέπει να αντιμετωπιστεί από έναν Έλληνα / Ελληνίδα μουσικό που επιθυμεί να κυκλοφορήσει τη μουσική του / της σε ένα label του εξωτερικού. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν είναι στον μουσικό χάρτη, όπως είναι χώρες όπως η Γαλλία, η Αγγλία, το Βέλγιο... Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αν κάποιος που έχει ένα label στο εξωτερικό και ακούσει κάτι που του αρέσει από Ελλάδα δεν θα το δεχτεί, όπως θα δεχόταν κάτι από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Τουλάχιστον, αυτό θέλω να πιστεύω και αυτή είναι η δική μου εμπειρία.

Πώς κατέληξες στον τίτλο «Up and Away»;
Μου άρεσε πολύ αυτό που σημαίνει. Είναι πολύ απλό.

Ποιος είναι ο τρόπος που δουλέψατε με τον Redinho;
Αρχικά από απόσταση μεταξύ Λονδίνου και Αθήνας, ο Redinho μου είχε στείλει κάποια instrumental σε αρχικό στάδιο που μου άρεσαν πολύ και ανταλλάσσαμε αρχεία για αρκετό καιρό, και μετά από 5 μήνες περίπου ήρθε για 2 εβδομάδες στην Ελλάδα και –σχεδόν– ολοκληρώσαμε τον δίσκο. 

Στον δίσκο υπάρχουν και κάποια στοιχεία από την ελληνική μουσική παράδοση. Πώς αποφάσισες να τα περάσεις;
Ήταν αρχικά πρόταση του Redinho να ηχογραφήσουμε το μπουζούκι, και έτσι προσέγγισα τον μοναδικό στο είδος, Χρήστο Σκόνδρα. Την ίδια περίοδο είχα γνωρίσει και τη Σοφία Λαμπροπούλου, την είχα δει να παίζει κανονάκι, ξετρελάθηκα με τον ήχο και της ζήτησα να παίξει και αυτή για τον δίσκο. Είμαι πολύ τυχερή που συνεργάστηκα και με τους δύο αυτούς σπουδαίους μουσικούς.

Πώς τα εξέλαβε ο Redinho και με ποιον τρόπο δούλεψε πάνω σ’ αυτά;
Ο Redinho ήθελε από την αρχή να μπουν στοιχεία σαν αυτά στον δίσκο, ώστε ο ήχος να μοιάζει στο τέλος σαν ένα παλιό βινύλιο που κάποιος βρήκε σε ένα ξεχασμένο δισκάδικο στην Αθήνα.

Τι σε ενέπνευσε την περίοδο των ηχογραφήσεων;
Αυτά που μου συνέβαιναν εκείνη την περίοδο. Ζούσα κάποιες έντονα συναισθηματικές καταστάσεις και αλλαγές, και με έναν τρόπο έπρεπε να επαναπροσδιορίσω τη ζωή μου.

Έχει αλλάξει σήμερα κάτι στον τρόπο που σκέφτεσαι για τη μουσική σε σχέση με την περίοδο που ξεκίνησες;
Ο τρόπος που σκέφτομαι τη μουσική δεν έχει αλλάξει ως προς το συναίσθημά μου ή τη γενικότερη σχέση που έχω με τη μουσική. Αυτό που έχει αλλάξει είναι οι γνώσεις και η πείρα που έχω αποκτήσει κάνοντας μουσική και κυκλοφορώντας μουσική όλα αυτά τα χρόνια.

Υπάρχει κάποια γραμμή που νιώθεις να συνδέει τις δισκογραφικές σου δουλειές;
Η μουσική είναι σαν ένα ημερολόγιο για μένα και μια πορεία που όλο και προχωρά. Οπότε σίγουρα νιώθω κάτι να συνδέει όλα αυτά που έχω κάνει έως τώρα.

Τι θέλεις να κάνεις στο μέλλον;
Να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω τώρα, και ελπίζω να μπορώ να το μοιράζομαι με περισσότερο κόσμο και να κάνω αρκετά live σε όλες τις ηπείρους.