Συνέντευξη: H pop τραγουδίστρια Evangelia μιλάει για την υποψηφιότητα στη Eurovision, τη ζωή στο Λος Άντζελες και τη ζωή της.
Ήταν κάποια στιγμή τυχαία, όταν ακούσαμε το όνομα της Ευαγγελίας Ψαράκης, ανάμεσα σε αυτά των νέων καλλιτεχνών που κατέθεσαν υποψηφιότητα στην Eurovision για να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα. Λίγο αργότερα την απολαύσαμε στη σκηνή του MadWalk 2021 μαζί με την Ελένη Φουρέιρα και βαλθήκαμε να τη γνωρίσουμε καλύτερα. Η 26χρονη με καταγωγή από την Κρήτη, σπούδασε εκπαιδευτικός, και εργάστηκε τρία χρόνια σε σχολείο ώσπου πήρε την μεγάλη απόφαση να ακολουθήσει το όνειρο που είχε από παιδί. Να μετακομίσει στο Χόλιγουντ για να γίνει τραγουδίστρια. Στα βίντεό της, το κρητικό γλέντι παντρεύεται με την ποπ ενώ συγγενείς και συγχωριανοί της, εμφανίζονται στις σκηνές που γυρίστηκαν στο Ενετικό Λιμάνι και την Παλαιοχώρα Χανίων να διασκεδάζουν σε πανηγύρι. Η μουσική της κερδίζει τους ανθρώπους της Panic Records και Sony Music Europe και το συμβόλαιο δεν άργησε να έρθει. Μαζί της στο ταξίδι ο Jay Stolar, ο σύντροφος και παραγωγός της, που για τα μάτια της δεν δίστασε να μάθει να παίζει δεξιοτεχνικά μπουζούκι. Όταν δεν κάνουν πρόβες στο στούντιο, η Evangelia μαγειρεύει και παίζει ποδόσφαιρο. Αυτή τη την στιγμή πετυχαίνουμε στην Aθήνα και περιγράφει στην ATHENS VOICE την καθημερινότητα στη μουσική βιομηχανία του Λος Άντζελες. Μιλά για την ιδιαίτερη σχέση που έχει με την Κρήτη και δίνει το δικό της μήνυμα στις γυναίκες εκεί έξω, προκειμένου να κυνηγήσουν τα όνειρά τους.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πώς προέκυψε η σχέση σου με τη μουσική και το τραγούδι;
Η σχέση μου με τη μουσική δεν διαφέρει πολύ από αυτή που έχουμε οι περισσότεροι με τη μουσική. Από μικρή μου άρεσε να τραγουδάω και μέσα στο πλαίσιο της ολοκληρωμένης μου παιδείας έμαθα πιάνο και αργότερα κιθάρα. Οι πιο έντονες μου παιδικές αναμνήσεις είναι να τραγουδάμε όλοι μαζί καλοκαίρι πάνω στην καρότσα του αγροτικού πηγαίνοντας στην παραλία στα νότια του νομού Χανίων. (Είναι μάλιστα το ίδιο κόκκινο αγροτικό που είναι στο βίντεο κλιπ του «Πάμε πάμε».)
Τρία τραγούδια έχουν κυκλοφορήσει επισήμως ως τώρα αλλά αν έπρεπε να ξεχωρίσεις κάποιο ως αγαπημένο ποιο θα ήταν και γιατί;
Είναι δύσκολο να διαλέξω αγαπημένο γιατί και τα τρία έχουν δικό τους χαρακτήρα. Εάν έπρεπε όμως θα έλεγα το «Φωτιά» γιατί είμαι περήφανη για τον τρόπο που βάλαμε την ελληνική γλώσσα ανάμεσα αγγλικά με την φράση «φωτιά μες στα μάτια σου». Ταίριαξε χωρίς να «ξενίζει» στους μη-Έλληνες, και γενικά είναι μια πιασάρικη μελωδία με εύκολο στίχο που αγαπήθηκε αμέσως.
Ποιο είναι το συναίσθημα όταν βγαίνεις στην σκηνή;
Ένα συνονθύλευμα αγάπης, ευγνωμοσύνης και αδρεναλίνης. Αυτό το μείγμα είναι η κινητήριος δύναμη για να συνεχίζουμε οι καλλιτέχνες.
Κατέθεσες τραγούδι για την Eurovision 2022. Μπορείς να μας πεις μερικά πράγματα γι’ αυτό;
Ήταν ένα τραγούδι που το έγραψα με τους συνεργάτες μου για να είναι ένα από τα singles μου. Είναι ένα ποπ τραγούδι παντρεμένο με ελληνικά στοιχεία, όργανα και γλώσσα. Ήθελα να συμμετάσχω στην Eurovision ως ο εαυτός μου, να κάνω κάτι αυθεντικό και αληθινό από την καρδιά μου.
Δεν συναντούμε συχνά στην ποπ, στοιχεία όπως το μπουζούκι. Κι όμως εσύ το τόλμησες και δημιούργησες ακούσματα που κέρδισαν κοινό. Τι ρόλο παίζει για εσένα το ελληνικό στοιχείο στη μουσική σου;
Ο υπερταλαντούχος σύντροφος και παραγωγός μου Jay όταν άκουσε το μπουζούκι αμέσως αντιλήφθηκε ότι ήταν κομμάτι της μουσικής μου προσωπικότητας. Ήταν αυτός που με βοήθησε να καταλάβω ότι έπρεπε να το εντάξω στις δημιουργίες μου για να είμαι πιστή στον εαυτό μου. Αγόρασε το μπουζούκι στις πρώτες μας κοινές διακοπές στην Ελλάδα και αμέσως έμαθε να παίζει - αυτοδίδακτος! ‘Εχουμε δύο μπουζούκια, ένα τρίχορδο και ένα τετράχορδο. Σιγά σιγά θέλει να αποκτήσει μεγαλύτερη συλλογή. Πειραματιζόμαστε συνέχεια με τον ήχο του και έχουμε σκοπό να βάλουμε ακόμα περισσότερα ελληνικά στοιχεία στις μελλοντικές μας δημιουργίες. Όμως, δεν είναι καινοτομία. Για παράδειγμα, το τραγούδι «Μισιρλού» έχει γνωρίσει επιτυχία στις ΗΠΑ τουλάχιστον τρεις διαφορετικές χρονικές περιόδους. Πρώτα το 1946 στο πιάνο, αργότερα τη δεκαετία του 1960 με την surfer rock εκδοχή του που ξανα έγινε γνωστή από τον σκηνοθέτη Quentin Tarantino, και πιο πρόσφατα το 2006 με την πιο ποπ version των Black Eyed Peas στο τραγούδι τους Pump Ιt. Η αμερικανική μουσική αγορά είναι αρκετά μεγάλη και ώριμη για να δεχτεί καινούργιους, ξένους και «εξωτικούς» ήχους.
Έχεις αισθανθεί διαφορετική συμπεριφορά στη μουσική βιομηχανία εξαιτίας του φύλου σου ή γενικά σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση; Πόσο σημαντικό είναι οι γυναίκες να ενώνουν τις δυνάμεις τους για να εξαλειφθούν στερεότυπα;
Ναι, κάποια στιγμή ένας άντρας σε μια δισκογραφική εταιρία κοίταζε μόνο εάν είχα ωραίο σώμα και όχι εάν είχα ταλέντο (αυτό έγινε πριν γνωρίσω τον Jay). Ένιωσα πολύ άσχημα. Άλλη περίπτωση που ένιωσα διαφορετική συμπεριφορά πιο μικρή ήταν όταν έπαιζα ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Άπειρες φορές με ρωτούσαν τα αγόρια «είσαι σίγουρη ότι παίζεις μπάλα; Γιατί δεν κάνεις μπαλέτο;» Και μετά έπαιζα και βλέπουν ότι δεν έλεγα ψέματα. Μου την έδινε που πίστευαν ότι επειδή είμαι κορίτσι, δεν γινόταν να ξέρω να παίζω ποδόσφαιρο. Είναι πολύ σημαντικό σαν γυναίκες να ενώνουμε τις δυνάμεις μας. Μόνο έτσι μπορεί να αλλάξει ο κόσμος – όταν κάνουμε θόρυβο όλες μαζί.
Ποιες είναι οι μουσικές επιρροές σου και τι τραγούδια ακούς αυτό το διάστημα;
Ειλικρινά εξαρτάται από τη διάθεση, το mood. Ακούω διαφορά, από soul τραγουδιστές σαν τον Ray Charles και την Aretha Franklin μέχρι αμερικανική ποπ, r&b, latin, ακόμα και λίγο indie και folk. Και βεβαίως, μεγάλωσα με πολλή και καλή ελληνική μουσική!
Tί άλλα πράγματα κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο, πέρα από την μουσική;
Mου αρέσει πολύ να μαγειρεύω και να κάνω τραπέζι στους φίλους μου! Σπεσιαλιτέ μου είναι η σπανακόπιτα και έχω κάνει και live στο instagram με τη συνταγή μου. Είχε τεράστια απήχηση, δεν το περίμενα. Επίσης μου αρέσει να παίζω ποδόσφαιρο με την παρέα μου. Παλιά έπαιζα σε σοβαρή ομάδα, και μου λείπει αρκετά το παιχνίδι.
Περίγραψε μου μερικές από τις αγαπημένες σου εικόνες από την Κρήτη. Τι κρητικά στοιχεία πιστεύεις ότι φέρεις στην προσωπικότητά σου;
Όταν σκέφτομαι την Κρήτη πρώτα βλέπω το μπαλκόνι της γιαγιάς με τα κόκκινα κάγκελα, και θυμάμαι τις άπειρες συζητήσεις που κάναμε μαζί εκεί. Κάθε φορά που επιστρέφω, πηγαίνω σε υπαίθρια γλέντια και πανηγύρια. Λατρεύω τους παραδοσιακούς χορούς, χορεύω ως το πρωί με ζωντάνια και κέφι. Στην Κρήτη, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, τα πανηγύρια είναι η πιο απλοϊκή αλλά και αληθινή έκφραση της διασκέδασης του λαού. Ποιος Έλληνας δεν έχει βρεθεί σε μία τέτοια εκδήλωση κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού; Είτε στα νησιά μας με λύρες, βιολιά και λαούτα, είτε στα βουνά και στους κάμπους με τα κλαρίνα μας, τα πανηγύρια με τα σουβλάκια και τις μπύρες είναι συνώνυμα με το ελληνικό καλοκαίρι. Η επιρροή της Κρήτης στην προσωπικότητά μου είναι μεγάλη. Έχω αυτή την υπερηφάνεια και τον όμορφο εγωισμό που είχαν οι παλιές Κρητικές όπως η γιαγιά μου. Παράλληλα όμως είμαι πολύ δοτική και φιλόξενη. Μου αρέσει να περιποιούμαι τους ανθρώπους που αγαπώ, να τους φροντίζω και να τους μαγειρεύω.
Πως είναι η καθημερινότητα στο Λος Άντζελες; Πώς κυλά η ζωή σου και που θα έλεγες ότι διαφέρει σε σχέση με την Ελλάδα;
Η καθημερινότητα στο Λος Άντζελες είναι όμορφη αλλά αρκετά γεμάτη. Ο καιρός είναι τέλειος σχεδόν κάθε μέρα και μου φτιάχνει τη διάθεση και μου δίνει δύναμη. Παραπέμπει σε καλοκαιρινό μεσογειακό κλίμα – πολλές φορές βλέπω σπίτια, λουλούδια, δρόμους, και βουνά που μου θυμίζουν την Ελλάδα. Αλλά ο σημαντικότερος λόγος που μένουμε εκεί είναι γιατί είναι το κέντρο της μουσικής βιομηχανίας. Υπάρχουν πολλές ευκαιρίες να συνεργαστούμε με σπουδαίους μουσικούς και άλλους συντελεστές και η απόσταση -αν ζούσα κάπου αλλού- θα δυσχέραινε αυτή την επαφή.
Είχες ξεκινήσει να εργάζεσαι ως δασκάλα. Πώς ήταν η εμπειρία και πώς αντιλαμβάνεται την ευθύνη του εκπαιδευτικού που διαπαιδαγωγεί τους μικρούς μαθητές;
Έκανα το μεταπτυχιακό μου στην ειδική αγωγή στο Παιδαγωγικό και εργαζόμουν σαν δασκάλα για παιδιά με ειδικές ανάγκες για τρία χρόνια. Ήταν δύσκολο αλλά μου άρεσε πολύ, είχα πολύ καλή εμπειρία. Πιστεύω ότι οι εκπαιδευτικοί παίζουν έναν από τους πιο σημαντικούς ρόλους στην κοινωνία. Είναι τεράστια ευθύνη – στην ουσία προετοιμάζεις το μέλλον, γι’ αυτό κι όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να αφοσιωθώ σε αυτό το επάγγελμα 100% γιατί με είχε κερδίσει η μουσική, έπρεπε να κάνω τη δύσκολη επιλογή να κλείσω αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου.
Τι χρόνο καταναλώνεις καθημερινά στα social media και σε άλλες διαδικτυακές δραστηριότητες;
Καταναλώνω αρκετό χρόνο γενικά, γιατί θέλω να επικοινωνώ με τους φαν, και να φτιάχνω πράγματα που να τους αρέσουν. Ήταν και ο μόνος τρόπος επαφής με τον κόσμο λόγω πανδημίας. Μια φορά την εβδομάδα, όμως, βάζω στόχο να απέχω εντελώς από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι σαν μια μίνι αποτοξίνωση.
