Charlotte Jane: «Μου αρέσει να βρίσκω πάντα κάτι αισιόδοξο»

Πατώντας το play στο τραγούδι «Get It Right» μια αίσθηση «Adele» γεμίζει το δωμάτιο. Το νεαρό της ηλικίας που χαρακτηρίζει τη φωνή πίσω από το κορίτσι Charlotte Jane, χτυπά το δεύτερο καμπανάκι στο ραδιοφωνικό υποσυνείδητο και το γεγονός ότι η επιβλητική RCA και η Sony είναι οι ετικέτες που κυκλοφορούν τη μουσική της σε αφήνει να αναρωτιέσαι. Μήπως ο Lewis Capaldi έχει δίκιο; Μήπως όντως η φωνή της εικοσιδυάχρονης Αγγλίδας είναι ένα από τα επόμενα μεγάλα πράγματα που θα βιώσει ο μουσικός κόσμος;

Στην εποχή του Zoom και με τις κατάλληλες επαφές, ένα πρωινό Πέμπτης η Charlotte Jane διέκοψε τα online ψώνια για το καινούργιο της διαμέρισμα και συζητήσαμε για το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον της.

Όταν κάποιος τα καταφέρνει σε σχετικά μικρή ηλικία, θέλεις να μάθεις πώς ξεκίνησαν όλα. Σε ακούμε.
Μεγάλωσα σε μουσικό σπίτι. Οι γονείς μου δεν ήταν επαγγελματίες μουσικοί αλλά πολύ συχνά διοργάνωναν μαζώξεις φίλων και έπαιζαν μουσική ή είχαν ερασιτεχνικές μπάντες. Αυτές ήταν από τις αγαπημένες μου μέρες σαν παιδί. Αυθόρμητα θα ανέβαινα στη σκηνή, θα έπαιζα ντέφι ή θα έκανα δεύτερες φωνές.

Περίμενε, μήπως ήταν σε κάποιο γνωστό σχήμα και δεν μας λες;
Όχι. Το έκαναν απλώς για τη χαρά που δίνει η μουσική και από αυτό προέκυψε η πρώτη και βασική αρχή μου. Να αγαπώ τη μουσική και να γράφω ή να παίζω για να επικοινωνήσω με τον κόσμο. Όχι για τη δημοσιότητα, ούτε για να τραβήξω την προσοχή. Ειδικά αυτή την εποχή, ακόμη και αν έχει ξεκινήσει να υπάρχει ένα σχετικό ενδιαφέρον γύρω από το όνομά μου, εμένα μου λείπει να παίζω ζωντανά σε κόσμο και να συνδέομαι μαζί τους. Δεν μου λείπει επιπλέον δημοσιότητα.

Από τον τρόπο που τραγουδάς φαίνεται ότι είσαι δοσμένη σε αυτό. Δεν μας ανέφερες όμως την ιστορία πίσω από την αποκάλυψη του ταλέντου σου.
Είμαι από τα βόρεια της Βρετανίας. Δεν είχα καμία επαφή με τη μουσική βιομηχανία μέχρι που ένας φίλος του πατέρα μου, που ήταν μάνατζερ, με άκουσε να τραγουδάω και ξεκίνησε το networking αποφασισμένος να δημιουργήσει συνθήκες επιτυχίας για μένα. Για να τον βοηθήσω, ξεκίνησα μαθήματα σύνθεσης και φωνής και κάπως έτσι βρήκα τον τρόπο να γράφω τους στίχους μου και τη μουσική μου. O συνθέτης παραγωγός Toby Gad από το L.A. (σ.σ. έχει γράψει κομμάτια για ονόματα όπως Fergie, Beyonce, Alicia Keys, Demi Lovato, Jessie J. κ.ά.) είναι ο άνθρωπος κλειδί. Ο μάνατζέρ μου είχε μια μακρινή επαφή με κάποιον γνωστό της γυναίκας του Toby Gad στο L.A., αλλά κυρίως είχε την επιφοίτηση ότι πρέπει να συνεργαστώ μαζί του και να τον γνωρίσω. Στα 18 μου βρέθηκα στο L.A., τον πείσαμε να με ακούσει και υπέγραψα στην εταιρεία του. Ήταν κάτι σαν όνειρο. Βρέθηκα στο στούντιο με τους χρυσούς δίσκους από όλες τις σπουδαίες φωνές που με μεγάλωσαν, συνδεθήκαμε λόγω της κοινής γερμανικής καταγωγής μας και όταν ξεκίνησα να παίζω ένα κομμάτι μου στο πιάνο, πήρε τηλέφωνο όλους τους σπουδαίους παραγωγούς φίλους του για να με ακούσουν και να τους ανακοινώσει ότι υπογράψαμε. Απίστευτο, τώρα που το ξαναθυμάμαι. Είχα πάει στο Λος Άντζελες για μερικές μέρες και έμεινα έξι εβδομάδες όπου κυριολεκτικά άλλαξε η ζωή μου. 

Τι είναι αυτό που τροφοδοτεί τη δημιουργία σου; Εκτός προφανώς από ταξίδια όπως αυτό ή το μέρος που μεγάλωσες.
Είμαι σαν ένα σφουγγάρι. Μπορώ να σε ακούω να μιλάς για ώρες και να απορροφώ όσα με ενδιαφέρουν. Μετά θα τα φιλτράρω και ίσως τα περάσω στην τέχνη μου, με τον πιο ρεαλιστικό για μένα τρόπο. Δεν ξέρω αν στην εποχή των social media θεωρείται προσόν, αλλά είμαι ειλικρινής και αληθινή σε ό,τι κάνω, ό,τι γράφω και ό,τι τραγουδάω. Ακόμα και στα social, υπάρχουν φορές που είμαι στριφνή (moody) ή ιδιαίτερα ενθουσιώδης, αλλά δεν με ενδιαφέρουν οι αντιδράσεις, γιατί απλώς μου αρέσει να είμαι αληθινή.

Και αυτό μεταφέρεται στους στίχους σου; Είσαι επιλεκτική στις λέξεις που διαλέγεις για να εκφραστείς ή και εκεί εκφράζεσαι ελεύθερα.
Θα μπω στη διαδικασία να διαλέξω τις λέξεις των στίχων μου. Και αυτό γιατί θέλω όλες οι ηλικίες να μπορούν να ακούσουν τη μουσική μου. Αλλά σε επίπεδο θεματολογίας, ακόμα και όταν ψάχνω τις λέξεις για να εκφράσω θυμό, αγωνία ή λύπη, θα προσπαθήσω να διατηρήσω μια δόση ελπίδας σε αυτά που θα τραγουδήσω. Και το κάνω περισσότερο γιατί και εγώ το έχω ανάγκη. Μου αρέσει να βρίσκω πάντα κάτι αισιόδοξο για να κρατηθώ, ακόμα και αν περνάω δύσκολα. Αλλά ναι, σχεδόν πάντα αναζητώ την ελπίδα.

Και με όλα τα σπουδαία που γράφονται για σένα στα media (σ.σ. είναι στη λίστα με τα μεγάλα ονόματα του BBC για το μέλλον) ή που ετοιμάζονται στα πλάνα των δισκογραφικών, νιώθεις καθόλου πίεση; Αγχώνεσαι για το αν θα κάνεις τις σωστές επιλογές;
Νομίζω πέρασα τη φάση της πίεσης στις αρχές της περσινής χρονιάς. Ήρθε και η πανδημία και πέρασα ένα διάστημα που δεν ήθελα καν να γράψω μουσική για σχεδόν 8 μήνες. Αυτό μάλιστα συνέβη πριν υπογράψω με την RCA και τη Sony και επαναπροσδιορίσω το μέλλον μου με τη βοήθεια μιας ακόμη μεγαλύτερης ομάδας. Αλλά ναι, λίγο πριν γίνει αυτό και με την πανδημία να σταματάει τα πάντα, με έπιασε κρίση ταυτότητας, δεν ήξερα κυριολεκτικά τι θα μου ξημέρωνε δεδομένου ότι πριν την πανδημία είχα ήδη σχεδιάσει τις επόμενες κινήσεις μου. Θυμάμαι να λέω στη μητέρα μου «δεν ξέρω ποια είμαι πραγματικά πλέον, είχα συνηθίσει να παίζω μπροστά σε κόσμο και να συνδέομαι μαζί τους, να επικοινωνώ και τώρα όλα αυτά χάθηκαν… νιώθω ανύπαρκτη». Αλλά λίγο πριν το τέλος του χρόνου ξαναμπήκα στο στούντιο, δημιούργησα ένα νέο EP που κυκλοφορώ σταδιακά πλέον και το μόνο μου άγχος και πίεση είναι πoιο κομμάτι να διαλέξω για video ή για single.

Για το τέλος, πες μου έναν μουσικό που σε έχει επηρεάσει και θα ήθελες να μπεις στο στούντιο μαζί του.
OMG! Τον Bon Iver. Είναι ο αγαπημένος μου.