Φτάνω σε σημείο, παρά τις διαπιστώσεις των ειδικών πως η μουσική έχει τελειώσει και απλώς επαναλαμβάνεται, να μην προλαβαίνω να ακούω ωραίους δίσκους και υπέροχα τραγούδια για όλες τις ώρες. Και ακόμα καλύτερα, να με εντυπωσιάζουν τραγούδια από ελληνικές μπάντες και καλλιτέχνες.
Τα ακυκλοφόρητα του Βαγγέλη Κατσούλη στην Into The Light Records, που κάνει πάταγο στο εξωτερικό, τη δισκάρα των Θεσσαλονικιών φασαριόζων This Is Nowhere, τη συνεργασία των επίσης βόρειων Plastic Flowers με τους Κeep Shelly In Athens στο μελωδικό «Ghosts», το bossa style ρεμίξ του Cayetano στο «Almost Home» του Moby, το «Can Stop Playing» της Giganta, που αποτελεί μέρος της πρώτης ever ελληνικής κυκλοφορίας στην κορυφαία Ninja Tune, το πρώτο άφρο σίνγκλ των Epirus Quartet από τη νεοσύστατη δισκογραφική Fair Weather Friends, κάπου ανάμεσα σε Λονδίνο, Θεσσαλονίκη και Tέξας, το σκοτεινό hip hop του Elephant Phinix σε ρεμίξ του Mpc μάγου Mononome στην Βeatquick και, τέλος, τα διαμάντια των Egg Hell και
Εlectric Litany στην ασταμάτητη Inner Ear.
Τραγούδια από το καλύτερο σάουντρακ της χρονιάς «Ηer» των Arcade Fire, από το σκοτεινό και ηλεκτρονικό «Ghettoville» του Actress, αλλά και indie psych, pop, rock από τους Beck, Real Estate, Chinawoman, Elephant, Temples, Sun Kill Moon.
Βάλε και μερικά μαύρα και αποικιακά από Moodymann, Gil Scott Heron, Pharrell, Quantic, Seun Kuti, Souljazz Orchestra, Lack Of Afro και ξεκινάμε για τον Μάιο.
14°
