Η κολεκτίβα μουσικών και χορευτών Δαιμονία Νύμφη live στο Piraeus 117 Academy στην Αθήνα και στο Principal Club Theater στη Θεσσαλονίκη
Το 1994, ο Σπύρος Γιασαφάκης και η Εύη Στεργίου, ξεκίνησαν ένα μαγικό ταξίδι φέρνοντας στο σήμερα τους μύθους και τους ήχους της Αρχαίας Ελλάδας. Το «ταξίδι» αυτό ονομάστηκε Δαιμονία Νύμφη και σήμερα, 26 χρόνια μετά, όχι μόνο συνεχίζει να υφίσταται, αλλά φτάνει όλο και ψηλότερα «σκαλοπάτια».
Πλέον τα δύο ιδρυτικά μέλη έχουν εξελιχθεί σε μία ολόκληρη κολεκτίβα μουσικών και χορευτών από όλο των κόσμο. Με κατασκευασμένα στα πρότυπα των αρχαιοελληνικών από τον Νικόλαο Μπρα όργανα, όπως η λύρα, η αρχαία κιθάρα και ο βάρβιτος, η μουσική τους άλλοτε ακουμπά το τελετουργικό και άλλοτε το θεατρικό, ενώ σήμερα καταφέρνουν να δημιουργούν μία μυστικιστική βακχική τελετουργία σε όποια σκηνή βρεθούν.
Η πορεία τους μοιάζει γεμάτη σημαντικές στιγμές. Έχουν κυκλοφορήσει έξι άλμπουμ και από το 2008 η έδρα τους έχει μεταφερθεί στο Λονδίνο. Εκεί ξεκίνησε και η άμεση ενασχόλησή τους με το θέατρο, συνθέτοντας και παρουσιάζοντας ζωντανά μουσική για τέσσερις παραγωγές του Theatre Lab Company και της σκηνοθέτιδας Αναστασίας Ρεβή.
Οι συνεργασίες τους δεν σταματάνε, βέβαια, στο θέατρο. Έχουν γράψει μουσική για ταινίες, ντοκιμαντέρ και stand-up comedy, ενώ μουσικά έχουν συνεργαστεί με καλλιτέχνες, όπως οι Δήμητρα Γαλάνη, Ψαραντώνη, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Αναστασία Έδεν (εξ Άβατον), Φένια Παπαδόδημα, Peter Ulrich (Dead Can Dance, This Mortal Coil) και Dessislava Stefanova. Το 2018, μία από τις μεγαλύτερες εθνικές βιβλιοθήκες παγκοσμίως, η Εθνική Βρετανική Βιβλιοθήκη επικοινώνησε μαζί τους, για να συμπεριλάβει το υλικό τους στο αρχείο της. Έναν χρόνο αργότερα η μουσική τους εντάχθηκε στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων που οργανώθηκαν στη Φιλιππούπολη, με αφορμή τον θεσμό «Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης».
Η φήμη τους, όμως, δεν περιορίστηκε στα πλαίσια των τεχνών και του πολιτισμού. Μουσικές τους συνθέσεις εισέβαλαν και στον χώρο της μόδας και συγκεκριμένα στο fashion show του οίκου Gucci για τη σεζόν Άνοιξη/Καλοκαίρι 2016 και στην Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού το 2018.
Τώρα οι Δαιμονία Νύμφη έρχονται και στην Ελλάδα. Με δύο εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, θα δημιουργήσουν μία μοναδική μουσική εμπειρία. Κομμάτια από το σύνολο της δισκογραφίας τους θα συνδυαστούν με νέο ακυκλοφόρητο υλικό, με τελικό αποτέλεσμα ένα θέαμα-ένωση της διονυσιακής έκστασης με τη θεατρική τελετουργία.
Πώς θα ζήσουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες αυτές τις βραδιές; Μάς απαντάνε: «Είναι Σαββατόβραδο, 8 του Φλεβάρη. Είναι μια από αυτές τις μέρες που ο χρόνος χάνεται και το μόνο που έχει σημασία είναι αυτό που θα συμβεί πάνω στη σκηνή.
Κάπου στα δεξιά, η Victoria κρατάει το μικρό της σημειωματάριο και ζωγραφίζει. Τα φώτα πάνω στη σκηνή αναβοσβήνουν κι η Ιωάννα δένει τα σκοινιά που θα χορέψουν σε λίγες ώρες μαζί της. Με συνεπαίρνει για λίγο η εικόνα, τόσο που ξεχνώ γιατί βρίσκομαι εδώ. Κάποια φωνή με επαναφέρει. Eίναι η Gizem που τεντώνει τα σκοινιά των κρουστών. Μαζί με τον Πρόδρομο θα πρωτοστατήσουν με τον ήχο των τυμπάνων στον πιο άγριο διονυσιακό χορό, αλλά για την ώρα όλα είναι ήσυχα. Βρίσκω την ευκαιρία να κουρδίσω την αρχαία λύρα μου. Όση περισσότερη ώρα παίξω μέσα στο χώρο ,τόσο καλύτερα θα προσαρμοστεί το όργανο και θα κρατήσει το κούρδισμα. Αναζητώ τη Rey, πάντα τραγουδάμε κάποιες αγαπημένες μελωδίες πριν τη συναυλία, άλλοτε ένα ιρλανδέζικο τραγούδι κι άλλοτε ένα από τα Βαλκάνια.
Το βλέμμα μου πέφτει στο κέντρο της σκηνής. Κάθε λογής μουσικά όργανα είναι απλωμένα γύρω γύρω, κιθάρες, όλων των ειδών τα σείστρα, ένας άσκαυλος, τύμπανα, η πανδούρα, μια αρχαία λύρα... Ανήκουν στο σκοτεινό βασίλειο του Σπύρου. Με γρήγορες κινήσεις οργανώνει τα αναλόγια και χάνεται στα καμαρίνια. Τον ακολουθώ.
Βγαίνοντας από τη σκηνή βλέπω τη Sheila να ετοιμάζει το τελετουργικό της. Ένας χορός πολεμικός, μια επίκληση στη Μητέρα Γη και πολλή αυτοσυγκέντρωση. Παραδίπλα ο Θοδωρής παίζει με την κρητική λύρα έναν καινούριο σκοπό. Ασυναίσθητα μαζευόμαστε γύρω του και τραγουδάμε την καινούρια μελωδία.
Η σκηνή είναι πια άδεια και μισοσκότεινη, αλλά οι φωνές και τα γέλια που ακούγονται μας ζεσταίνουν το βλέμμα. Φοράμε τις μάσκες και κοιταζόμαστε. Είμαστε οι Δαιμονία Νύμφη».
16°
