Μια Τρίτη στην Καντίνα: Track by track το νέο άλμπουμ των Evripidis and His Tragedies

 

 

Μια σαρκαστική αλλά και τρυφερή αυτοπροσωπογραφία ή πως το παιδί που κρύβεται μέσα μας μπορεί τόσο να εξοργίσει όσο και να γοητεύσει τους γύρω μας, να μας βάλει σε μπελάδες ή να μας σώσει σε μια δύσκολη στιγμή.

 

2. Μια Τρίτη στην Καντίνα
 

Μια τηλεφωνική συνομιλία με εναν φίλο που μένει στο Λονδίνο, μια νοσταλγική και εξιδανικευμένη ματιά στα "άγριά μας χρόνια" στην Αθήνα.

 

Μια επιστροφή στο πατρικό σπίτι με το ζόρι, λόγω απρόβλεπτων εξελίξεων.

 

Το πορτρέτο ενός αγαπημένου, εκκεντρικού, δυναμικού και διασκεδαστικού ανθρώπου, ενός διάττοντα αστέρα που έλαμψε όσο λίγοι μπορούν.

 

Μια έκκληση για την ανάκαμψη ενός αγαπημένου προσώπου σε δεύτερο πρόσωπο. Μια ευχή για την επιστροφή του από έναν βαθύ υπνό.

 

Ένας μικρός καλοκαιρινός έρωτας που λειτουργεί σαν σωσίβια λέμβος σε δύσκολους καιρούς και ανταριασμένες θάλασσες.

 

 

Το αντίθετο του καλοκαιριού. Κακός καιρός, καταρρακτώδεις βροχές, μια μεγάλη απώλεια, μια χώρα στα πρόθυρα της κατάρρευσης, παραδομένη στην αβεβαιότητα. Κάποια στιγμή ο ήλιος ξαναβγαίνει και βγάζει τη γλώσσα με αυθάδεια στους εκάστοτε καημούς των ανθρώπων.

 

Μια θρασύτατα φτηνή δικαιολογία ή μια σκληρή αλλά ειλικρινής ομολογία; Ένα ανθρωπόμορφο τέρας ή απλά ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος που αποφασίζει βάζοντας μπροστά τις προσωπικές του ανάγκες;

 

Μια γλαφυρή περιγραφή ενός ερειπωμένου σπιτιού όπου κάποτε ήχησαν παιδικά γέλια και καυγάδες, κακαρίσματα, γαυγίσματα, μεταεφηβικές συγκεντρώσεις και κρυφές συναντήσεις εραστών. Τωρα το μόνο που ακούγεται ειναι το θρόισμα των φύλλων στην αυλή.

 

Ένας φόρος τιμής στις γυναίκες που κάνουν τη μαμά μου ευτυχισμένη εδώ και δεκαετίες, που με εχουν ουσιαστικά μεγαλώσει και αποτελούν ενα πολύτιμο δίχτυ ασφαλείας.

 

Μια ερωτική εξομολόγηση σε πείσμα των όποιων προσωπικών φόβων και κοινωνικών προκαταλήψεων.