Λίγο πριν το τέλος της περσινής χρονιάς, έσκασε ένα άλμπουμ με πολύ ελκυστικό εξώφυλλο (είχε κάνει το εικαστικό θαύμα της η Θεοδώρα Μαλάμου), από ένα συγκρότημα που με την πρώτη καταλάβαινες ότι δεν μπορούσες να το περάσεις στην κατηγορία της γρήγορης κι απλά «ενημερωτικής» ακρόασης.
Ο τίτλος του, «Do you like your outfit?», υπαινισσόταν κάποια διάθεση ενδοσκόπησης με μια δόση αόριστης ειρωνείας, στη μετά lifestyle εποχή μας, όπου γεννιούνται νέοι ήχοι και ιδέες, κάτω από ακροβατικές συνθήκες.
Ο Θοδωρής Ζευκιλής, λοιπόν, τον οπoίο γνωρίζαμε ως παραγωγό συγκροτημάτων όπως οι Tango With Lions, Planet Of Zeus, Marietta Fafouti, αυτή τη φορά μας ξανασυστήνεται με το δικό του σχήμα, τους Bourgeois Boheme, με ένα άλμπουμ που ζυμωνόταν επί δέκα χρόνια, ανάμεσα σε παραγωγές και συνεργασίες.
Είναι αυτά τα τελευταία δέκα χρόνια που άλλαξαν τις ζωές όλων μας, αποσάρθρωσαν ψευδαισθήσεις, ψηλάφισαν την απόγνωση, δημιούργησαν νέες πορείες πλεύσης, και μας έκαναν ν’ αφουγκραζόμαστε, ίσως λίγο πιο προσεκτικά, τις πραγματικές μας ανάγκες.
Σ’ αυτό το άλμπουμ αποτυπώνεται ο παλμός μιας δεκαετίας που αφήνει μια πρωτόγνωρη γεύση, κι απόψε, Πέμπτη 4 Απριλίου, οι Bourgeois Boheme το παρουσιάζουν live για πρώτη φορά, στον Ίλιον Plus. Λίγο νωρίτερα, ο Θοδωρής Ζευκιλής μάς είπε λίγα λόγια γι’ αυτό.
Bourgeois Boheme: Ακούγεται πολύ catchy αλλά σίγουρα έχει και μια δεύτερη «ανάγνωση» το όνομα του σχήματος. Τι ακριβώς είχες στο νου σου διαλέγοντας αυτό το όνομα;
Οι Γάλλοι χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο απαξιωτικά θέλοντας να δηλώσουν ότι κάτι είναι κενό περιεχομένου και δήθεν. Οι Θεσσαλονικείς πάλι θα το έλεγαν ντεμέκ. Η σκέψη ότι η ζωή μας είναι ένας αγώνας μεταξύ ουσίας και ανουσιότητας με ιντρίγκαρε πάρα πολύ, με αποτέλεσμα να διαλέξω αυτήν την ονομασία για το project group που ετοίμαζα.
Κάνοντας ένα λογοπαίγνιο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για...10 χρόνια κομμάτια, μια και τα δουλεύεις την τελευταία δεκαετία, ανάμεσα σε παραγωγές και πολλές συνεργασίες. Είναι τελικά αυτό το άλμπουμ ένα άτυπο ημερολόγιο μιας δεκαετίας;
Είναι χρονικά σημάδια και όχι ημερολόγιο με την περιγραφική του έννοια. Κάθε τραγούδι μου θυμίζει φάσεις, παρέες, έρωτες, αλλά χωρίς να έχει γραφτεί κατ'ανάγκη με αφορμή τις παραπάνω μνήμες. Πολλές φορές υπονομεύει τους πραγματικούς λόγους.
Τι έχει αλλάξει σε σένα και πώς βλέπεις να έχουν αλλάξει οι άνθρωποι γύρω σου μέσα σ’ αυτήν τη δεκαετία;
Νομίζω ότι όσο μεγαλώνω γίνομαι όλο και πιο αντιδραστικός (στη σκέψη όχι στην συμπεριφορά), γιατί πολλά από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας προσβάλλουν την νοημοσύνη μου. Στη συμπεριφορά ως προς τους άλλους (και ειδικά αυτούς που αγαπώ) οπλίζομαι με υπομονή και κατανόηση. Είναι πολύ εύκολο να μπλέξεις σε μια πολεμική αντιπαράθεση στις μέρες μας.
Πιστεύεις ότι ζούμε το τέλος όλων των βεβαιοτήτων; Τι αναπληρώνει το κενό τους;
Ίσα ίσα νομίζω ότι ζούμε την άνθηση «νέων» βεβαιοτήτων αν αναλογιστούμε την άνοδο του εθνικισμού/φασισμού αλλά και του θρησκευτικού φανατισμού. Το κενό που δημιουργείται είναι απλά αυτό του πολιτισμού.
Υπάρχει μια έντονη δραστηριότητα στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια από πλευράς μουσικής, με πολλά νέα σχήματα αλλά και με επαναδραστηριοποίηση παλιότερων. Εσύ, από μέσα, πώς τα βλέπεις, γεννιέται κάτι καινούργιο;
Αξιόλογα πράγματα βγαίνουν, καινούργια όμως όχι. Κάτι πάει να βράσει, αλλά ακόμα χωρίς αποτέλεσμα. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι, ενώ έχουν πολύ καλό επίπεδο παραγωγής και αισθητικής, στο τέλος της ημέρας είναι τόσο αυτοαναφορικά, που τελικά δεν αφορούν κανέναν. Θα γίνει όμως, είναι αξιωματικά σίγουρο. Τώρα για την επαναδραστηριοποίηση των παλιών, την περιμένω με περιέργεια όταν φτιάχνουν καινούργια σχήματα. Αυτό που δεν αντέχω είναι οι επανενώσεις παλαιότερων γκρουπ. Δεν θέλω, ρε φίλε, να ξαναζήσω τα νιάτα μου ξαναζεσταμένα!
Η χρονιά που τρέχει θα φέρει στη χώρα ίσως τα περισσότερα live και φεστιβάλ από ποτέ. Υπάρχει πράγματι ακροατήριο ή όλα πλέον είναι κομμάτι του νέου lifestyle;
Έχω σταματήσει να πηγαίνω σε μεγάλες συναυλίες και φεστιβάλ, μου αρέσουν περισσότερο τα πιο μικρά venues, το ζω πιο άμεσα. Το lifestyle παίζει πολύ και το καταλαβαίνεις από τα χιλιάδες smartphones που αποτυπώνουν τη στιγμή που δεν έζησες ποτέ.
Τι ετοιμάζετε για το live της Πέμπτης;
Το live της Πέμπτης είναι η παρουσίαση των τραγουδιών του άλμπουμ. Η προσπάθειά μας επικεντρώνεται στο να φτιάξουμε μια θεατρική ατμόσφαιρα χωρίς να χάσουμε την ενέργεια που έχει ένα ροκ live. Βέβαια, να είστε σίγουροι ότι θα υπάρξουν και εκπλήξεις.
Τι γυρίζει στο πικάπ/cd player ή ό,τι άλλο αυτήν την περίοδο;
Ένα άλμπουμ δεκαετίας: Robert Plant, Alison Krauss – «Raising sand».
