Πήγαν, είδαν, τραγούδησαν, χόρεψαν, μέθυσαν, φωτογράφισαν και γύρισαν. Χωρίς περαιτέρω εισαγωγές, αυτό είναι το παραμύθι του Primavera Sound 2013, του «καλύτερου ελληνικού φεστιβάλ» που δε γίνεται στην Ελλάδα αλλά στη Βαρκελώνη και το οποίο τιμούν με την παρουσία (και τα ευρώ) τους μερικές εκατοντάδες Ελλήνων μουσικόφιλων. Βρήκαμε 51 από αυτούς και ζητήσαμε τις εντυπώσεις τους…
ΤΟ PRIMAVERA SOUND 2013 HTAN…
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ (Λατέρνατιβ)
Μια καλή ευκαιρία να αντιληφθούμε ότι η οικονομική κρίση δεν σημαίνει και πολιτισμική διάλυση.
Μία καραμπινάτη απόδειξη πως ένας σωστός προγραμματισμός μπολιασμένος με καλό marketing πετυχαίνουν τα sold out.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ (ΒΗΜΑgazino)
Too good to be true, μάλλον η καλύτερη και πιο επιτυχημένη διοργάνωσή τους έβερ, το τερματίσαμε, του χρόνου πάμε Melt!, σε έξι χρόνια θα κάνουμε το δικό μας.
Άψογο σαν διοργάνωση γενικά, με έμφαση στη συνέπεια του χρονοδιαγράμματος του και τη δημιουργικότητα των χορηγών του (ας πούμε η «φορητή σκηνή» Ray Ban unplugged).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ (Εν Λευκώ 87.7)
Ένα φεστιβάλ που θα μπορούσε να ενταχθεί στο “Survivor”: εξοντωτικός καθημερινός 10ωρος αγώνας να βρεθείς την ιδία ώρα σε τουλάχιστον 4 από τα 8 stages διαβαίνοντας έναν όχλο 100.000 «παθιασμένων» ανθρώπων. Άξιζε, άξιζε.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΜΑΝΤΑΣ (Untitled)
Oριακό από άποψη αντοχών, κόσμου, ποιότητας συγκροτημάτων που φιλοξένησε.
ΣΤΕΛΛΑ ΤΣΟΛΑΚΗ (η πιο χαρούμενη φεστιβαλίστρια)
Μεγαλύτερο απ' όσο φανταζόμουν (σε μέγεθος και σύλληψη)
ΑΛΕΞ ΓΛΕΝΤΗΣ (@alex_glentis)
Ακατάλληλο για βερμούδες, άβολα παπούτσια κι ευαίσθητη ακοή
Πλείστες μουσικές κορυφώσεις και ολίγες (ευτυχώς) απογοητεύσεις
ΖΩΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (Πρώτο Θέμα)
Μια ευκαιρία: α) για τους 30something να θυμηθούν τις ένδοξες μέρες της προηγούμενης δεκαετίας, β) να χρονομετρείς τον εαυτό σου στο βάδην (στη διαδρομή από το live των Crystal Castles μέχρι τους MBV έσπασα το ατομικό ρεκόρ μου)
ΖΗΣΗΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ (Zebra Tracks)
Μια ιδανική δεύτερή πενθήμερη. Στα 30.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΙΔΗΣ (_abandon_ship)
Spring break
ΕΥΗ ΧΟΥΡΣΑΝΙΔΗ (akouauto.gr)
H πενταήμερη εκδρομή του Top Secret International Nightschool for Indie Kids.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ (@fotobill)
Παιδική χαρά κι εμείς τα νήπια.
ΗΛΕΚΤΡΑ ΣΑΡΑΝΤΗ (@hlektronio)
Ραντεβού στο αριστερό ηχείο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΝΕΓΟΣ (οικοδεσπότης)
Ραντεβού στο δεξί ηχείο, εκτός από την σκηνή Heineken που πηγαίνουμε αριστερά για να είμαστε αντίθετα στη φορά του κόσμου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΤΣΟΒΑΣΙΛΗΣ (@fangyuanriot)
Το καλύτερο δώρο που μου έχουν κάνει ποτέ.
ΜΑΓΔΑ ΧΑΜΠΑΛΟΓΛΟΥ (@submac_D)
Οι φίλοι. Και η μουσική. Και η μουσική με φίλους.
ΧΡΥΣΟΚΟΝΑ ΜΑΥΡΟΥ (αρχιτέκτονας, σχεδόν Καταλανή)
Συμπυκνωμένο μουσικό παραλήρημα
ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΜΑΤΗ (Ροκενρόλα)
Φωνακλάδικο. Σαν γατί σε οίστρο.
ΕΒΕΛΙΝΑ ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ (Red Bull)
Εμπειρία ζωής για μια πρωτάρα σαν και του λόγου μου plus ένα epic fail για τις αντοχές της μέσης μου.
@athensbynite
Το Μεγάλο Φαγοπότι για αδίστακτους μουσικοφάγους τερμίτες #musicofagia
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ (indie kid)
Αξέχαστο για το μυαλό μου, δύσκολο για τα πόδια μου και προσοδοφόρο για την Cosmote.
CAT BLACK (designer, DJ, οπτιμίστρια)
Κρύο, καυτό, απίστευτα οργανωμένο και υπέροχο.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΦΕΝΤΖΗ (aka Kafka, Εν Λευκώ 87.7) Πολυ ευγενικό μαζι μου. Μου φίλησε το χερι και με αγκάλιασε.
ΓΚΕΝΤΙΑΝ ΚΡΙΣΤΟ (Untitled)
Μια τεράστια τούρτα παγωτό σοκολάτα με κομματάκια ανανά κι άχνη ζάχαρη
ΣΤΡΑΤΟΣ ΜΠΙΧΑΚΗΣ (.message)
Μια σύγχρονη βακχική γιορτή
ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑΤΟΥ (DJ, buonasera)
Ισπανικός διονυσιασμός/φίλοι/αγάπη/γέλια/κρύο αλλά ατελείωτος χορός και υπέροχη μουσική.
ΕΥΑ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ (The Dressing Room)
Για πρωτάρα και χωρίς τα κατάλληλα outfits μόνο κέφι και μπρίο-κρύο
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΑΣ (Inner Ear)
Tο μπάσο της Debbie Googe (MBV) και η φιγούρα του Bradford Cox (Deerhunter)
(photo: Xarlene)
ΝΑΤΑΣΑ ΠΑΠΑΘΩΜΑ (Indieground Radio)
To απόλυτο λούνα πάρκ για τους καμένους μουσικόφιλους – με άλλα λόγια πέρασα τέλεια!
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ (δικηγόρος I)
Ένα μεγάλο πάρτι πολύχρωμων αποχρώσεων. Βασικά, με πήγε κάπου, που αν κι απροσδιόριστο, κατάλαβα ότι μου είχε λείψει.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΥ (Βετεράνος, 7η χρονιά στο Primavera)
Οι Swans, οι Neurosis, οι MBV,οι Mount Eerie και οι Jesus and Mary Chain
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ (Zebra Tracks)
H αποθέωση του διλήμματος με χαρακτηριστικό παράδειγμα: My Bloody Valentine ή Crystal Castles?
ΝΙΚΟΛΑΣ ΒΛΑΧΟΣ (λονδρέζος)
Εξουθενωτικά φιλόξενο.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΜΠΑΚΑ (Archangel Music)
Ε Μ Π Ε Ι Ρ Ι Α
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Αρρώστια.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΤΑΜΟΥ (δικηγόρος ΙΙ)
Η αρχή για το Primavera Sound 2014, 2015, 2016 κλπ. κλπ.
ΗΛΙΑΣ ΠΥΚΝΑΔΑΣ (mixtape.gr)
Ίσως το τελευταίο Primavera Sound που θα πάω.
«ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ…»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΑΣ
Οι Deerhunter. Ήρθαν σαν μια πολύ καλή μπάντα και έφυγαν ως το σπουδαιότερο group του σήμερα. Veni, vidi, vici.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ
Deerhunter και ειδικά η λήξη με το (ιδανικό για τέλος) “Monomania”.
ΕΒΕΛΙΝΑ ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ
Στο νήμα με τις Savages, όλο το πρώτο live των Deerhunter.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ (γάβρος)
Oι κιθάρες στο “Only Tomorrow” των MBV, το κοπάνημα στο “Monomania” των Deerhunter και τον σχολιασμό στο twitter των live από την @marianfil σε Κωσταλικό στυλ.
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ
Το τραγούδι που θυμάμαι έντονα είναι το “I Feel Better” των Hot Chip - επειδή ήταν το τελευταίο live τα είχαμε δώσει όλα και είχα ανέβει πανω στο σύρμα και χόρευα και σε κάποια στιγμή κλείνω τα μάτια και σταματούν όλα, η μουσική, ο κόσμος και απλά είναι όλα ένα λαμπερό άσπρο χρώμα και δεν υπάρχει κανείς και για δύο δευτερόλεπτα, σαν να έγινε μια σιωπηλή έκρηξη μέσα μου κι ένιωσα ευτυχισμένη. Εκστατικά ευτυχισμένη.
ΖΗΣΗΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ
Οι Hot Chip και το κύμα που μας πήρε στο “I Feel Better”
ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ
Το “One Life Stand” των Hot Chip που μου σιγοτραγουδούσε στο αυτί η Ηλέκτρα.
CAT BLACK
Το live των hot chip και η στιγμή «σερπαντίνα», ενώ ακουγόταν το “Midnight City”. Κόπηκαν γόνατα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΑΡΚΟΥ (φωτογράφος)
Ο Nick Cave με τους Bad Seeds, για τις ανεπανάληπτες εκτελέσεις των κλασσικών “Stagger Lee”, “The Weeping Song”, “The Mercy Seat”, “Tupelo
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΜΠΑΚΑ
Ο - πάντα βουτηγμένος στην κάβλα -Cave, οι συγκινητικοί Grizzly Bear, η ποιότητα των Roll The Dice, το υπερθέαμα των Knife, το φοβερό πάρτι του Daphni, είναι πολλά ρε.
ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ ΜΑΛΛΙΟΥ
Είδα πρώτη φορά τον Nick Cave κι έπαθα ότι έπαθαν κι όλα τα υπόλοιπα κοριτσάκια που είδαν τη συναυλία.
ΜΠΕΣΣΥ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ως Καλύτερη στιγμή: Nick Cave - Stagger Lee - raw power in the action από τον μέγιστο Νικολακη κι ως περήφανη στιγμή: Dead Can Dance - Το Πρεζακι (οπως ειπε και ο Brendan Perry. "This is for Greece").
ΜΑΡΙΤΙΝΑ ΠΑΠΑΜΗΤΡΟΥ (cinemanews.gr)
O άκρως ερωτικός Nick Cave και το ντελίριο στο dj set του πολυτάλαντου Dapnhi.
ΣΤΕΛΛΑ ΤΣΟΛΑΚΗ
O Nick Cave (τον είδα live για πρώτη φορά και τον αγάπησα), το πάρτι του Daphni, το τελευταίο κομμάτι των Roll The Dice.
ΓΚΕΝΤΙΑΝ ΚΡΙΣΤΟ (Untitled)
Προς μεγάλη μου έκπληξη, το live του Nick Cave και των Bad Seeds
ΝΑΤΑΣΑ ΠΑΠΑΘΩΜΑ
Το live του Nick Cave, το καλύτερο του φεστιβάλ για μένα.
ΖΩΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Κουλό; Στο live των Dead Can Dance εγώ μάθαινα τσιφτετέλι κάτι αγγλίδες που λάτρεψαν τα ρεμπέτικα (ναι, είπαν το “Πρέζα όταν πιεις”)
KRIS RIOΤ (DJ, Cinekod)
Το live tων Jesus & Μary Chain - ήταν κάτι που το περίμενα χρόνια κι έπαιξαν σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από πάνω τους, ειδικά στα φωνητικά ήταν epic.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
James Blake και πανσέληνος σε ένα stage. Ίσως να φταίει η άνοιξη για την ερωτική διάθεση.
ΣΟΦΙΑ ΙΓΝΑΤΙΔΟΥ (Wire)
Πόσο άθλιος ήταν ο James Blake! Αν και δεν μπορώ να πω ότι εξεπλάγην, ήμουν και fan παλιά, πανάθεμά με. Ευχάριστη έκπληξη, οι Liars, Με μουντζώνω που για πρακτικούς λόγους έχασα Swans και Goat.
ΧΡΥΣΟΚΟΝΑ ΜΑΥΡΟΥ
James Blake - απρόοπτο αριστούργημα!
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΦΕΝΤΖΗ
Το “Sleeping Ute” των Grizzly Bear , το απόλαυσα στα γόνατα, έψαχνα για τα χαρτομάντιλα στο πάτωμα
ΗΛΙΑΣ ΠΥΚΝΑΔΑΣ
Η ζωντανή εκτέλεση ολόκληρου του περσινού άλμπουμ των Dexys στο Auditori
ΑΛΕΞ ΓΛΕΝΤΗΣ
Τους Tame Impala και το set του Daphni με τον ήλιο να βγαίνει πάνω στη θάλασσα.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
Το ονειρικό “Feels like we only go backwards “ από τους Tame impala.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΜΑΝΤΑΣ
Το “Feels Like We Only Go Backwards” των Tame Impala που σήμανε και επίσημα για εμένα την έναρξη του φεστιβάλ, το σπάσιμο στο “Monomania” των Deerhunter, το singalong στο “Tender”, όλο το set Daphni.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Wu Tang μαδερφακεεεερς...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΤΣΟΒΑΣΙΛΗΣ
Το live των My Bloody Valentine. Ευτυχώς ήταν το τελευταίο που είδα γιατί μετά από ΑΥΤΟ δεν θα μπορούσα να δω κάτι άλλο.
ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑΤΟΥ
Απίστευτοι Βlur, Wu Tang Clan, Cave, Daphni, Hot Chip, χορευτικό surf στις σπασμένες πλάκες της πλατείας
@athensbynite
Το μοναχικό έπος του Andrew Savage (Parquet Courts) πριν του πέσει το μικρόφωνο και τον ερωτευτώ οριστικά και για πάντα
ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ (@barmy73)
Το ξέφρενο πανηγύρι στο φινάλε του Bob Mould (“Flip Your Wig” και “Makes No Sense At All”)
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Το διπλό μπίλι με Death Grips και καπάκια Fuck Buttons, μάλλον βρήκαμε το καινούριο “Surf Solar” και λέγεται “The Red Wing”.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΥ (Βετεράνος, 7η χρονιά στο Primavera)
Swans στο δεξί ηχείο, να σκάνε κύματα θορύβου και να σε πετάνε πίσω. Gira is GOD.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΑΡΛΑΣ (Fractal Press)
Οι Savages. Mε έκαναν να καταπιώ τον αυτάρεσκο indie σνομπισμό μου. Μπορεί να τις αγαπούν τα mainstream media, μπορεί να είναι εντελώς "Siouxsie and the Interpols", αλλά έχουν σπάνιο ταλέντο και τσαγανό.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Το “Shut Up” των Savages, μάλλον ο Ιan Curtis είχε νόθα κόρη κι επίσης καλύτερο performance για μένα οι Deerhunter στην Ray Ban (btw ωραίο συνολάκι φορούσε o τραγουδιστής)
ΕΥΑ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Savages- Shut Up γιατί «πρέζα όταν πιεις γίνεσαι ευθύς» που λέει και ο βαρύτονος Brendan Perry
κι ας ελπίσουμε ότι η Jessie Ware θα έρθει στην Αθήνα με τον ενδυματολόγο που ξέχασε να πάρει μαζί της στην Barca
ΣΤΡΑΤΟΣ ΜΠΙΧΑΚΗΣ(.message)
- ρε σεις, οι Liars είναι αυτοί;
- ναι, λέμε...
- αποκλείεται, αυτοί παίζουν rave.
ΝΑΝΤΙΑ ΔΙΑ ΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (123P)
Για μένα καλύτερη εμφάνιση - ή μάλλον αυτό που δεν περίμενα να γουστάρω τόσο πολύ – ήταν ο Daphni. Να ήταν η συγκίνηση κι ο ενθουσιασμός που είχαν ξεμείνει από τους Blur, να ήταν που ο Μαντάς σα μαέστρος έδινε το ρυθμό; Τρομερός πάντως. Εξάλλου, ποιον άλλο διώξανε με το ζόρι από τηΝ σκηνή;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΒΛΑΧΟΣ
Το 15 λεπτο remix (ή τουλάχιστον τόσο μου φάνηκε εκείνη την ώρα που η αίσθηση του χρόνου ήταν το λιγότερο δύσκολη) του “Weak Become Heroes” των The Streets από τον DJ Koze. Τελευταίο τραγούδι του φεστιβάλ στην σκηνή Pitchfork. Έχει ξημερώσει, έχει άπειρο κρύο, αλλά δε θες με τίποτα να τελειώσει αυτό που ζεις. Κι όμως, ο Koze σου θυμίζει με την πιο χαρακτηριστική προφορά και τους πιο χαρακτηριστικούς στίχους που έχουν υπάρξει ποτέ σε τραγούδι ότι σε 12 ώρες θα είσαι πάλι πίσω στο μίζερο σκοτάδι της Αγγλίας. Η πιο κυριολεκτική ακρόαση τραγουδιού που έχω ζήσει.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΜΠΙΝΗΣ
Ανακοίνωση: «Αύριο οι νέες μπάντες του πανεπιστημίου μας θα εξετασθούν στο μάθημα " Η τέχνη των live " με εξεταστέα ύλη τους Crystal Castles».
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΤΑΜΟΥ
Δεν θα ξεχάσω την ατμόσφαιρα που υπήρχε στο “Τender” των Blur και την στιγμή που άκουγα το intro στο “Plague” των Crystal Castles
BLUR
ΜΑΓΔΑ ΧΑΜΠΑΛΟΓΛΟΥ
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που ανέβηκαν στη σκηνή οι Blur και ο όλος κόσμος άρχισε να κινείται στο ρυθμό του “Girls and Boys”. Εννοώ όλος ο κόσμος. Εννοώ όλη η γη.
ΕΥΗ ΧΟΥΡΣΑΝΙΔΗ
10η σειρά στους Blur, ταχυπαλμία, τα φώτα σβήνουν, χιλιάδες ουρλιάζουν, πέφτουν οι πρώτες νότες του “Girls and Boys”, σηκωνόμαστε όλοι στον αέρα –εξωσωματική στιγμή στο χρόνο.
ΖΩΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Στο “Girls & Boys”, εναρκτήριο κομμάτι του καλύτερου live που έχω δει στην ζωή μου, χοροπηδούσα κλαίγοντας και με συγκρατούσαν οι φίλοι μου για να μην ανέβω στη σκηνή και παρενοχλήσω σεξουαλικά τον Damon Albarn.
ΝΙΚΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ (d-oh.gr)
Μια από τις πιο έντονες συναυλίες της ζωής μου.
ΜΑΡΙΤΙΝΑ ΠΑΠΑΜΗΤΡΟΥ
Το δάκρυ που μου ξέφυγε στο “Trimm Trabb”
ΜΑΝΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ
Το “Out Of Time” των Blur, νόμιζα ότι δεν θα ζήσω να το δω παιγμένο ζωντανά
ΗΛΕΚΤΡΑ ΣΑΡΑΝΤΗ
Όσο και να προσπαθήσω να το παίξω ψαγμένο εναλλακτικό γκομενάκι, τίποτα δε με συγκίνησε σαν τους Blur.
ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑΤΟΥ
Αποκορύφωμα το “The Universal” και το “Tender”. Μαγεύτηκα, ερωτεύτηκα, αιωρήθηκα στον αέρα μεταξύ του φεγγαριού και του Damon
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
“The Universal” και τα μυαλά στα μπλέντερ.
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ
Αξέχαστοι. Γιατί πέραν του πόσο hot είναι ακόμα ο Damon, η μπάντα παρά τα τόσα χρόνια που κουβαλάει είχε την ορμή, τη φρεσκάδα και την ένταση ενός πρωτοεμφανιζόμενου. Επίσης, αν και (είμαι) μικρή, με έκανε να θυμηθώ πως ήταν όταν ήμουν μικρότερη.
ΓΙΩΤΑ ΧΑΤΖΟΓΛΟΥ (δικηγόρος IIΙ)
Δε θα ξεχάσω ποτέ την εκτέλεση του “Tender”.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΟΡΡΕ
Το τέλειο singalong στο “Tender”.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Eχμ, Ω ΜΑ ΜΠΕΙΙΜΠΕΕΕ Ω ΜΑΑΑΑ
ΚΡΥΟ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΝΕΓΟΣ
Το Primavera Sound 2013 ήταν πολύ κρύο για αυτά που είχα κουβαλήσει στη βαλίτσα μου.
@zeugolator
Ήταν φεστιβάλ ιδανικό για ‘’βαριά’’ ντυμένους μουσικόφιλους, εγώ ξεπάγιασα.
ΜΠΕΣΣΥ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Πριν φύγω ότι θα έκανα μέχρι και μπάνιο στη θάλασσα της Βαρκελώνης... ναι καλά.
ΕΒΕΛΙΝΑ ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ O -πιο skinny πεθαίνεις- frontman, Bradford Cox, χαμήλωσε τα γκάζια ερμηνεύοντας το “T.H.M.” με τη ρόμπα της γιαγιάς. Τι διάολο όμως; Αυτός δεν κρύωνε;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΑΡΚΟΥ
Σκέφτηκα σοβαρά ότι έπρεπε να ψάξω ν' αγοράσω κασκόλ και γάντια στη Βαρκελώνη, Μάιο μήνα
ΝΑΤΑΣΑ ΠΑΠΑΘΩΜΑ
Έχασα κάποια live επειδή έτρεμα και έφευγα νωρίτερα απ’ όσο θα ήθελα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Του χρόνου άμα είναι έτσι να πάμε σε κάνα Iceland Airwaves
ΗΛΙΑΣ ΠΥΚΝΑΔΑΣ
#PSolokryo13grrrrr
ΚΟΝΤΕΡ
ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ
Το Primavera Sound 2013 ήταν μεγαλύτερο από ποτέ: από τη μία άκρη στην άλλη (Heineken-Vice) απόσταση ένα χιλιόμετρο!
ΜΑΡΙΤΙΝΑ ΠΑΠΑΜΗΤΡΟΥ
Για δρομείς μεγάλων αποστάσεων, τόσο χιλιόμετρο που περπατήσαμε απο σκηνή σε σκηνή.
ΝΑΝΤΙΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
Τρομερά live αλλά πολλά τα χιλιόμετρα αδερφάκι μου
ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΑΡΚΟΥ
Το φεστιβάλ παρότι μεγάλωσε επικίνδυνα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, κατάφερε να με κερδίσει και πάλι.
(photo: Eric Parmies)
ΚΥΤΙΟ ΠΑΡΑΠΟΝΩΝ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΑΡΛΑΣ
Το Primavera Sound 2013 ήταν το πιο μεγάλο, το πιο απόμακρο, το πιο απρόσωπο και το πιο κουραστικό ever.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΟΡΡΕ
Το Primavera Sound 2013 ήταν λιγότερο πάρτι απ' ότι περίμενα
KRIS RIOΤ
Γαματο κι απίστευτη εμπειρία, αλλά από τη μια έπεφταν μαζί αυτά που ήθελα να δω κι από την άλλη έπρεπε να περιμένω 2 και 3 ώρες μέχρι να έρθει το επόμενο live που με ενδιέφερε
ΣΟΦΙΑ ΙΓΝΑΤΙΔΟΥ
Πιο κρύο από το Λονδίνο. Αν πάει έτσι, θα χάσει τους μισούς από τους «βόρειους» πελάτες του. Κι επίσης απάλευτα μεγάλο.
ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΜΑΤΗ
Μεγαλύτερη απογοήτευση οι Knife. Για εγωιστικούς λόγους (δεν είμαι τόσο καλή στο χορό)
ΑΛΕΞ ΓΛΕΝΤΗΣ
Δε θα ξεχάσω επίσης την ξενέρα από τους My Bloody Valentine.
@zeugolator
Mου είπαν ότι ο θόρυβός των MBV θα με ισοπεδώσει, δεν πλησίασε καν...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Οι Dead Skeletons είναι μεγάλη μπάντα κι άξιζαν μεγαλύτερη σκηνή από τη Vice... να τα λέμε αυτά. Κρίμα που δεν έπαιξαν οι Band of Horses... μόνο και μόνο για το “Is there a ghost”.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ
Υπάρχει και το live που θα ξεχάσω. Jesus & Mary Chain, κρίμα...
ΝΑΤΑΣΑ ΠΑΠΑΘΩΜΑ
Η μεγαλύτερη απογοήτευση ήταν οι Jesus & Mary Chain. Διοργάνωση άρτια, αλλά κάπως τσιμπημένες μέσα στο φόρουμ οι τιμές σε ποτά, νερό κτλ.
ΜΠΕΣΣΥ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Απογοήτευση; Nothing really.
ΦΑΓΗΤΟ
ΝΙΚΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Tapas στην Xampanyeria
ΜΠΕΣΣΥ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Το μεταλλαγμένο sushi που επέλεξε να φάει η Κάφκα σε ολόκληρο φεστιβάλ με burgers, fries, hot dogs, mexican food, thai food, kebab and it goes on....
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Το μισοψημένο κομμάτι χοιρινό που φάγαμε σε ένα «ταπατζίδικο» στην Born. Σερβιρισμένο πάνω σε ζεστή πλάκα με χοντρό αλάτι και κουκουνάρι.
@zeugolator
Η Voll-Damm Doble Malta, υπέροχη μπύρα με 7,2% alc. vol.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΑΡΚΟΥ
Τα γιαπωνέζικα noodles που με αναστήσανε στις 03:00 την τελευταία μέρα.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΜΠΑΚΑ
Το 'για το δρόμο' φαλάφελ το τελευταίο χάραμα
ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
Ο γυμνιστής στην παραλία έξω από το forum που έφτιαχνε το μαλλάκι του. Μοναδική στιγμή για όλους.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΜΠΑΚΑ
Η θέα του κοινού από την κορυφή της ρόδας
ΓΙΩΤΑ ΧΑΤΖΟΓΛΟΥ
Η τεράστια ρόδα που όταν έφτανε ψηλά, έβλεπες όλη τη Βαρκελώνη και ήμασταν σε φάση “Jack i'm flying!”.
ΣΤΕΛΛΑ ΤΣΟΛΑΚΗ
Η πανσέληνος να βγαίνει πίσω από τη Ray Ban στους Dead Can Dance
ΜΑΓΔΑ ΧΑΜΠΑΛΟΓΛΟΥ
Η επιστροφή στο σπίτι με το λεωφορείο N6, που έκανε το γύρο όλης της Βαρκελώνης, στις 6 το πρωί.
ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑΤΟΥ
Η πιο όμορφη αγκαλιά στο “Over and Over” των Hot Chip
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
Οι αναμνηστικές ομαδικές φωτογραφίες με δεκάδες πανευτυχείς αγνώστους με φόντο την αυγή της Κυριακής στην σκηνή Ray-Ban. Πόσο κούκλος είμαι;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΝΕΓΟΣ
Η συγκινητική εικόνα στο φινάλε - ξημερώματα Κυριακής - με όλο το crew του Primavera επί σκηνής να χορεύει στο dj set του Coco (καλλιτεχνικός διευθυντής) που φυσικά διαλέγει τελευταίο κομμάτι “Changes” του David Bowie.
ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΜΠΙΝΗΣ
Νεαρός Βρετανός υπό την επήρεια μέθης ρωτάει στις χημικές τουαλέτες του φεστιβαλ μια παρέα Ισπανών, του απαντούν κάτι σε άψογα καταλανικά, τους κοιτάζει σαστισμένος, εκνευρίζεται και καταλήγει να ικανοποιήσει την ανάγκη του έξω από μια άδεια χημική τουαλέτα.
ΗΛΕΚΤΡΑ ΣΑΡΑΝΤΗ
Οι Άγγλοι είναι η μάστιγα της ανθρωπότητας. Εξαιρώ έναν που έχουμε στην παρέα μας.
@athensbynite
Συνέλαβα τον εαυτό μου να δακρύζει ανεξέλεγκτα σε τρία live στη σειρά. Dan Deacon για την ιδιοφυΐα του, Liars γιατί αυτό που παίζουν αυτό είμαι εγώ κι MBV γιατί αυτό που έπαιξαν ήμουν εγώ. Πφφφ cheesy:p
ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ
Τα συγκαταβατικά βλέμματα και χαμόγελα όταν γνωριζόμουνα με Ιταλούς και Ισπανούς στις ουρές ("partners in disaster")
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Σταύρο είναι τόσο συγκινητικό που ο κόσμος πάνω στις κερκίδες χορεύει σαν να μην υπάρχει αύριο», στο dj set του Daphni - 6 το πρωί στην Ray Ban
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΑΡΛΑΣ
Η αμηχανία των Parquet Courts όταν τους αναγνώρισα στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου και τα εντυπωσιακά σχόλια που εισέπραξε το νέο Fractal Press από όσες μπάντες το είδαν και από όλους σχεδόν τους συμμετέχοντες στο φετινό Primavera Pro.
ΓΚΕΝΤΙΑΝ ΚΡΙΣΤΟ
Στο Park Guell, πίνω παγωμένες μπίρες με θέα όλη την Βαρκελώνη και γύρω μου πετάνε πράσινοι παπαγάλοι
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Ο σπιτονοικοκύρης στο διαμέρισμα που νοικιάζαμε, μάλλον ήθελε να γίνει σπιτονοικοκύρισσα και μόλις είχε ξεκινήσει αυξητικές ορμόνες με εμφανή αποτελέσματα στο στήθος του.
ΖΩΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Η ποδηλατάδα στην πιο γαλλική γειτονιά της Βαρκελώνης, την Eixample, και η τρανσέξουαλ σπιτονοικοκυρά μας, μέναμε κι απέναντι από το μοναδικό sex shop του κέντρου. Α, και το «κέφι και μπρίο» όταν μας κυνηγούσαν α λα Walking Dead μαστουρωμένοι τύποι στην Raval.
ΣΤΕΛΛΑ ΤΣΟΛΑΚΗ
Το «δε μου έφτασε» της τελευταίας βραδιάς - ο πόνος στα πόδια την Κυριακή το πρωί.
ΜΑΡΙΤΙΝΑ ΠΑΠΑΜΗΤΡΟΥ
Μέτρησα τα δοκάρια στο μετρό της Gracia, έκανα μια περίεργη συζήτηση γύρω από τη Marianne Faithfull κι άραξα στο γρασίδι ένα απόγευμα στη Barceloneta.
ΕΥΗ ΧΟΥΡΣΑΝΙΔΗ
Είμαστε στην ουρά για να κάνουμε βόλτα στη ρόδα του φεστιβάλ, ένας Ισπανός μας φωνάζει από απέναντι με σπασμένα αγγλικά “you are five, we are five, I have pot, let’s do a hotbox http://www.urbandictionary.com/define.php?term=hotbox”
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΑΣ
Ο ξανθός μπουκλωτός αμερικάνος θεούλης που ήταν παντού... σε όλα τα live, σε όλους τους χώρους. Ή είχε βρει το καλύτερο ναρκωτικό ever ή ήταν τρίδυμα αδέρφια.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΟΡΡΕ
Εκείνος ο ξανθός μακρυμάλλης με τα μούσια που τερμάτιζε τον χιπστερισμό παίζοντας κιθάρα ενώ έκανε πατίνι.
ΕΒΕΛΙΝΑ ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ
Μα ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ να βρίσκεις κωλόχαρτο στις χημικές τουαλέτες;
ΕΥΑ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Να μην ξεχασω την επομενη φορα δραμαμινες για τις χημικες τουαλετες
ΖΗΣΗΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ
Μου έκλεψαν το διαβατήριο και για άλλη μια φορά διαπίστωσα ότι η αντιμετώπισή της ελληνικής γραφειοκρατίας κι ανευθυνότητας ακόμα κ στο εξωτερικό μπορεί να στείλει κόσμο....
ΣΟΦΙΑ ΙΓΝΑΤΙΔΟΥ
Το απίστευτο φαγητό της Caro (που μας φιλοξενούσε), τα cute στεφάνια από λουλούδια που έφτιαξαν οι φίλοι της για το φεστιβάλ, ο κολλητός μου Gareth να κάνει σαν παιδί στην σκέψη ότι θα δει MBV και ότι κατέληξα να πίνω καφέ περιτριγυρισμένη από κάτι γιαγιάδες-τουρίστριες που το θεώρησαν πολύ λογικό να κάνουν ντου κάτσουν μαζί μου στο Cafe Zurich της Plaza Catalunya.
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ
Όταν ανέβηκα στη ρόδα με τη Γιώτα κι άλλους έξι άγνωστους από Νέα Υόρκη, Ιρλανδία, Αγγλία κι αλλού. Κάποια στιγμή καταλάβαμε ότι τα βαγόνια πραγματοποιούν κλήση 180 μοίρών, αρχίσαμε και χοροπηδούσαμε και πέφταμε ο ένας πάνω στον άλλον και χορεύαμε κι όλα αυτά. Και τους ήξερα μόλις 15 λεπτά. Ζεστασιά ρε.
ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ ΜΑΛΛΙΟΥ
Πέρασα σχεδόν ένα ολόκληρο βράδυ με έναν Ιταλό κύριο που μας ακολουθούσε παντού. Δε μιλάω ιταλικά, δεν με πίστεψε.
ΝΑΝΤΙΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
Πάντα αγαπημένη η Βαρκελώνη, πολύ καλό φαί (“La Paradeta” και “Cuines Santa Caterina” στα τοπ), πλατείες πίσω από κάθε γωνιά και κόσμος που αράζει και πίνει μπύρες οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Πολύ καλό.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΥ
Όσο και να προσπαθούν να την κυριλέψουν, η Βαρκελώνη θα είναι πάντα παρακμιακή, βρώμικη κι underground στην ψυχή
17°
