Μου έδωσαν αυτή τη στήλη στην εφημερίδα να καταθέσω τις σκέψεις μου. Όπως θα καταλάβετε όσοι τη διαβάσετε, δεν είναι αποκλειστικά γύρω από τη μουσική. Και παρότι δεν είμαι από τους αγαπημένους της καλλιτέχνες, η AΤΗΕΝS VOICE μού δίνει ελεύθερο βήμα έκφρασης και την ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.
Με τα χρόνια, λοιπόν, έμαθα πως δεν χρειάζεται να έχεις κάποιο ταλέντο για να απασχολείς τη μουσική. Χρειάζεται απλώς να είσαι όμορφος, να κάνεις γυμναστική, να γραμμώνεις τους μυς σου, να παίρνεις ναρκωτικά, να μην αφήνεις νέους ανθρώπους να βγαίνουν, εκτός αν σου μοιάζουν, να πληρώνεις κανάλια και ραδιόφωνα όχι μόνο για να σε παίξουν, αλλά κυρίως να για μην παίξουν κάποιον που εσύ θεωρείς απειλή. Όταν σε καλούν κάπου, να φοράς ανύπαρκτα ρούχα συνοδευόμενα πάντα με τεράστια γυαλιά μύγας, να τραγουδάς μόνο για βλακώδη θέματα, που δεν χρειάζονται σκέψη. Να μπορείς να βγαίνεις ημίγυμνος στην τηλεόραση και να βγάζεις επιφωνήματα τύπου ξε, αχ, βαχ κτλ.
Αυτούς επιβραβεύει το σημερινό σύστημα και τα ΜΜΕ.
Γενικά αυτούς που εκπροσωπούν το μέσο παράδειγμα του ηλιθίου. Βλέπετε οι ηλίθιοι ή έστω οι βλάκες αναπαράγονται περισσότερο. Όσοι ασχολούνται με το πνεύμα συνεχώς ανησυχούν. Πώς να φέρω παιδί σε αυτό τον κόσμο; Και πώς θα το μεγαλώσω; Και αν μου βγει έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα; Μέχρι να ολοκληρώσουν αυτές τις σκέψεις, οι βλάκες ήδη έχουν κάνει τρία παιδιά.
Όμως η βλακεία είναι κληρονομική, σε αντίθεση με την πνευματικότητα που θέλει καθημερινή εξάσκηση. Αρκούν λοιπόν τρεις με τέσσερις γενιές για να κερδίσουν την πλειοψηφία στη χώρα μας και γενικά στον πλανήτη μας. Και νομίζω πως ήδη τις συμπληρώνουμε.
Εκτός και αν έχετε καλύτερη εξήγηση για το πώς, ενώ από την εποχή του Σωκράτη, του Ευριπίδη, του Περικλή κτλ. κρατήσαμε ένα κάποιο επίπεδο μέχρι την εποχή του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, του Βενιζέλου κτλ., ξαφνικά βρεθήκαμε στην εποχή της Μπεζαντάκου, του Τσιτουρίδη, του Τσαλίκη, του Νεονάκη; Πώς εξηγείται ότι τα περισσότερα νέα παιδιά κάνουν ουρές για να γίνουν άφωνοι τραγουδιστές, ανορεκτικά μοντέλα, απατεώνες πολιτικοί και καραγκιόζηδες παρουσιαστές;
Άσε δε που αν κάποιος διαφοροποιηθεί από όλα τα παραπάνω εμφανίζονται ως διά μαγείας από παντού παντογνώστες και τον κατακρεουργούν.
Γιατί δυστυχώς το πρότυπο δεν είναι ο Τσίπρας, ο Λυριτζής, ο Πορτοκάλογλου, ο Ζουράρις, ο Λαζόπουλος, αλλά οι τύποι ανθρώπων που προανέφερα. Και γιατί άλλωστε να είναι; Βλέπετε όταν ο Χατζιδάκις προσπαθούσε να πουλήσει τα υπάρχοντά του για να επιβιώσει, ο Σκανδαλίδης ως υπουργός Πολιτισμού επιχορηγούσε επιχειρηματία για την υποστήριξη «συναυλιών» λαϊκού αοιδού.
Την ώρα που ο Σταύρος Παράβας πέθαινε και κινδύνευε από κατάσχεση του σπιτιού του για 10.000 ευρώ, το Υπουργείο Πολιτισμού επιχορηγούσε επιχειρηματία με εκατομμύρια ευρώ για την ανέγερση τεράστιου «πολιτιστικού» κέντρου.
Την ώρα που για να διαβάσω το «Άξιον Εστί» πληρώνω 4,5% ΦΠΑ, ενώ για να το ακούσω πληρώνω 19% ΦΠΑ. Βλέπετε, πίσω από τα CD δεν κρύβονται και τόσο σημαντικοί μεγαλοεκδότες.
Την ώρα που το 2003 ενώ έχω παραδώσει μαζί με συναδέλφους μου προσωπικά στον Κίμωνα Κουλούρη τα ονόματα και τις διευθύνσεις όλων των υπευθύνων-εγκληματιών για την παράνομη κοπή και ηλεκτρονική διακίνηση CD, DVD, ναρκωτικών κτλ. ακόμα τους ψάχνουν.
Την ώρα που ο έντιμος Καραμανλής ωρυόταν για τα λαμόγια αγνοούσε πως απευθυνόταν στα μεγαλύτερα λαμόγια που πέρασαν ποτέ.
Την ώρα που ο Σημίτης και ο Παπανδρέου ευλογούσαν τη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή κομπίνα που έγινε ποτέ στην Ελλάδα, γνώριζαν πως αποτελούμε το πειραματόζωο της μεγαλύτερης αμερικάνικης χρηματιστηριακής κομπίνας που γίνεται τώρα.
Την ώρα που όταν αποκτήσουμε ακίνητο αρχίζουμε να πληρώνουμε Φόρο Ακίνητης Περιουσίας, ενώ η Εκκλησία, που δεν λειτουργεί πια ως φιλανθρωπικός και κοινωφελής οργανισμός αλλά ως μία εμπορική και μάλιστα εξαιρετικά επικερδής επιχείρηση και διαθέτει μεγάλη ακίνητη περιουσία, την οποία ενοικιάζει, πουλάει, κοστολογεί και εν ολίγοις κερδίζει μέσα από αυτή, δεν πληρώνει απολύτως τίποτα;
Την ώρα που «Το σπίτι του Ηθοποιού» μαραζώνει αναζητώντας μάταια πόρους επιβίωσης, το ΥΠΕΧΩΔΕ δωρίζει παραλίες και επιχορηγεί ξενοδοχειακές μονάδες και «πολιτιστικά» νυχτερινά κέντρα.
Την ώρα που η Τουρκία επιχορηγεί κάθε προσπάθεια δισκογραφική και μη που προάγει την παράδοση και τον πολιτισμό της χώρας, στην Ελλάδα κόβουν όλους τους πόρους πολιτισμού από θέατρα και δήμους.
Γιατί άραγε, ενώ εδώ και δεκαετίες εισάγουμε τον πολιτισμό όλων των χωρών, το μόνο αξιόλογο που εξάγουμε είναι… τυρί φέτα;
Θa μου πείτε τώρα, και τι να γίνει. Να μη βλέπουμε τηλεόραση; Να μην ψηφίζουμε; Να μην έχουμε αυτοδύναμες κυβερνήσεις; Να μην; Να μην; Ναι, φιλαράκια μου. Να μην. Να μη βλέπουμε ηλίθια τηλεόραση και μας στουμπώνουν με άχρηστες και ηλίθιες πληροφορίες. Να μην ψηφίζουμε κόμματα και παρατάξεις που στα χρόνια είναι αποδεδειγμένα φυτώρια απατεώνων. Υπάρχουν πάντα εναλλακτικές λύσεις. Η ανυπαρξία αυτοδυναμίας συνεπάγεται έλεγχο και δημοκρατία. Να μην ακούμε μουσική από τυπάκια που σφετερίζονται τη λέξη «μουσική», που κάποτε ήταν ιερή. Να μην κατεβάζουμε παράνομα μουσική όταν όλοι ξέρουμε πως από αυτό εξαρτάται η επιβίωση κάποιων συνανθρώπων μας. Να μη γινόμαστε κι εμείς απατεώνες.
Γιατί τότε δικαίως σε λίγα χρόνια οι λέξεις Ελλάδα και Πολιτισμός θα είναι διαμετρικά αντίθετες. Και καλώς θα λεγόμαστε Μοναχόπολις αφού Πολιτικοί, Ιερείς, Καλλιτέχνες και Πολίτες απλά δεν θα έχουν τον Θεό τους.
19°
