Κλειδώστε τις κόρες σας. Ο Γιάννης Νάστας και οι Xaxakes επιστρέφουν. Από τη Θεσσαλονίκη. Βρόμικη ποπ για την alitaria. Mετά από μια γλυκόπιοτη pause 10 ετών συμπύκνωσε σε ένα γοητευτικό «Valse των ελαφιών» τη noir αισθητική του new wave, την οργή των Dead Kennedys και τη γνώση της καθαρής ποπ μελωδίας χωρίς εντυπωσιακές ντρίπλες. Λίγο πριν την άφιξη της hardcore συμμορίας που δεν αστειεύεται –καθόλου χάχακες δηλαδή– ο Νάστας έχει μερικές ωραίες ιδέες στο κεφάλι του και τις μοιράζεται με την ΑΤΗΕΝS VOICE.
Tι έγιναν οι Χάχακες; Αναπτύσσεται τόσο πολύ η μουσική και η ζωή που ένα αστείο τύπου «χαχα» σταδιακά μετεξελίσσεται σε μια λέξη με τρελή δύναμη. Μια λέξη που έγινε μέρος της μουσικής κοινωνίας.
Τι έχει αλλάξει στη μουσική από τότε που ξεκινούσες; Άκουγα πολλή μαυρίλα σαν πιτσιρικάς. Joy Division. Μια πολύ ωραία θλίψη. Κάποια στιγμή γύρισαν τα μυαλά μου. Άρχισα να ακούω Φρανκ Σινάτρα. Μετά από τόσα χρόνια ντυμένος σαν κοράκι άρχισα να φοράω χρωματιστά. Η πλάκα είναι ότι όταν έσκασε το πρώτο άλμπουμ όλοι νόμιζαν ότι άρχισα ξαφνικά τότε με κόκκινα και πορτοκαλί. Πολύς κόσμος ερχόταν στη συναυλία να ακούσει το Μόντε Κάρλο και έτρωγαν στο κεφάλι μερικά hardcore κομμάτια που δεν τα περίμεναν.
Οπότε και εμπορικά ήταν σαν να πηγαίνεις στη βρύση και να μην πίνεις νερό. Εγώ δεν θέλω νερό. Κρασί θέλω. (Γέλια)
Κοινωνικά τι αλλαγές βλέπεις; Η ελληνική κοινωνία έχει καταντήσει ένα σιχαμένο πράγμα, εξαιτίας της τηλεόρασης πάνω από όλα. Αυτά τα πρωινάδικα, οι αποτυχημένοι μουσικοί που παίζουν με τις τσιφτετελούδες, που κάνουν και κανένα σόλο σαν παλιοί ροκάδες.
Από την άλλη οι πιτσιρικάδες δείχνουν έναν άλλο δρόμο. Υπάρχει μια άνθηση που σε λίγο καιρό θα γίνει ανεξέλεγκτη. Οι πιτσιρικάδες είναι ανοιχτοί. Και θέλουν η μουσική να τους χτυπήσει στο κεφάλι. Θέλουν Marilyn Manson, θέλουν γκάζι.
Ο τίτλος του άλμπουμ πώς προέκυψε; Είναι η σύγκρουση του κυνισμού με το ρομαντισμό. Φαντάστηκα ένα ζευγάρι σαν να ήταν ελάφια. Ξεκινάει το κάθε ελάφι και ψήνει το ένα το άλλο στον έρωτα, θα σε έχω σαν βασίλισσα, και το άλλο να λέει ναι, ναι, no, no, αν φύγω θα καώ, το μυαλό της είναι να φύγει, να πάει στη Νέα Υόρκη, να μεταμορφωθεί σε λυκάνθρωπο, να μπει σε ένα club, να χορέψει, να πιει, και μετά, όταν έχει φάει τα μούτρα της ή τα μούτρα του, να γυρίσει σαν ελάφι ξανά και να πάει να χορέψει στο βουνό ένα βαλς. Αυτό είχα στο μυαλό μου. Ή πάρε αγάπη και μείνε κάπου σταθερά ή, αν τα θες όλα, και κυνισμό και ρομαντισμό, θα φας τα μούτρα σου, φίλε.
Όλα τα τραγούδια μιλάνε για αγάπη. Eσύ πού ακριβώς την τοποθετείς στη ζωή σου; Μου αρέσει η αγάπη. Ο έρωτας είναι ωραίος αλλά επικίνδυνος πια. Η ταχύτητα των καιρών δεν αφήνει πια δύο ανθρώπους να αγαπηθούν.
Πώς πέρασαν αυτά τα χρόνια με πατημένο το pause; Πολύ όμορφα. Με τρεις απίθανους πιτσιρικάδες που απέκτησα, που αυτό κι αν είναι αγάπη κι έρωτας.
Το τελευταίο πράγμα που σε γοήτευσε; Moυ άρεσε η Μοnika, με μια όμορφη ξενόγλωσση παρουσίαση στην Αrchangel. Αρχίζει o κόσμος να γίνεται Eυρωπαίος και μου αρέσει. Όλη αυτή η φάρα η παλιά θα φάει τα μούτρα της γιατί η πιτσιρικαρία δεν καταλαβαίνει και δεν την ενδιαφέρει αν κάποιος στα 40 του έχει βγάλει ένα σωρό άλμπουμ. Ο άλλος βγαίνει και λέει «σε γαμ…» και τι με νοιάζει που είμαι 15 χρονών. Και αυτό είναι το ωραίο.
Info FUZZ CLUB. Έναρξη 21.00. Είσοδος € 15, 20 (ταμείο). Προπώληση: FNAC, IANOS, Public, i-ticket.gr. Στις 5/3. Χορηγός η A.V.
25°
