Η καθιερωμένη ματιά στα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς κατά τη γνώμη της διεθνούς κριτικής με το Vol.2 για το δεύτερο τρίμηνο του 2017. Δίσκοι που συγκέντρωσαν υψηλή βαθμολογία και πολύ θετικές κριτικές από γνωστά μουσικά περιοδικά, από καθιερωμένα μουσικά site και από έγκριτες εφημερίδες (Uncut, Mojo, Pitchfork, Rolling Stone, PopMatters, New York Times, The Guardian, Paste Magazine, Spin, Clash Music, consequence of sound, Q Magazine, The Observer κ.α.). Η γνώμη πολλών και ειδικών κάνει αυτούς τους δίσκους -αν μη τι άλλο- αξιοπρόσεκτους. Μπορείτε να αναζητήσετε και το Vol.1 που αναρτήθηκε στις 10/4 για να έχετε μία συνολική εικόνα του πρώτου 6μήνου του 2017.
Kendrick Lamar - DAMN
Ο 4ος δίσκος του είναι όσο προσιτός πρέπει κι όσο "προχωρημένος" χρειάζεται για να συναρπάζει κριτικούς και κοινό. Δεν είναι στο ύψος του: "To Pimp A Butterfly" αλλά δεν παύει να είναι ένα άλμπουμ που δημιούργησε με φροντίδα και ταλέντο ένας από τους πιο ικανούς μουσικούς της σύγχρονης μαύρης μοσικής.
Ηλεκτρονικοί ρυθμοί με σκοτεινό πρόσημο και πειραματική διάθεση από έναν παραγωγό που με τον 2ο δίσκο του κατοχυρώνει μια ιδιαίτερη θέση σε αυτό το μουσικό είδος.
Power Trip - Nightmare Logic
Με το 2ο άλμπουμ τους οι Τεξανοί μας προσφέρουν 35΄ από ατόφιο και καλοφτιαγμένο trash metal
Σταθερή αξία που χωρίς ποτέ να "εντυπωσιάζει" κατορθώνει πάντα να είναι πιστικός, πλήρης, δημιουργικός και να δίνει (μετά από 13 δίσκους) ουσία και περιεχόμενο στο rock 'n' roll.
Gas - Narkopop
Μετά από 17 χρόνια σιωπής (ως Gas) ο Wolfgang Voigt επιστρέφει με ένα ambient άλμπουμ γερμανικής αισθητικής που όμως δημιουργεί παγκόσμια τοπία και μια πολύ ενδιαφέρουσα μουσική διαδρομή για να τα συναντήσεις.
The Moonlandingz - Interplanetary Class Classics
Δύσκολο να κατατάξεις αυτό το άλμπουμ μουσικών αναζητήσεων και ισχυρών αναδράσεων πίσω από το οποίο κρύβονται οι: Lias Saoudi και Saul Adamczewski (Fat White Family), οι: Adrian Flanagan και Dean Honer (Eccentronic Research Council) και παίρνουν μέρος η Yoko Ono, ο Randy Jones (The Village People) και η Rebecca Taylor (Slow Club).
Τα -σχεδόν- 50 χρόνια μουσικής δράσης του σπουδαίου Ιάπωνα μουσικού δεν δείχνουν να βαραίνουν ούτε κατ' ελάχιστο την δημιουργικότητα και την ικανότητα του στο πιάνο. Ο πρώτος του δίσκος μετά από μια δεκαετία είναι ένα ακόμη ποιητικό, γοητευτικό, μουσικό άλμπουμ στο οποίο (φυσικά) συμμετέχει ο David Sylvian.
Perfume Genius - No Shape
Ο 4ος δίσκος του Mike Handreas επιβεβαιώνει εμφατικά πως έχει ταλέντο, δημιουργικότητα και πως μπορεί να δημιουργεί μελοδραματικό ποπ λυρισμό.
Pwr Bttm - Pageant
Το αμερικάνικο pop/rock ντουέτο κυκλοφορεί τον 2ο δίσκο του που έχει χιούμορ, χορευτική διάθεση και εύστοχες μελωδίες.
Aimee Mann - Mental Illness
Εχοντας ένα παρελθόν 8 δίσκων που της έχουν δώσει ήδη μια καλή θέση στην αμερικάνικη τραγουδοποιεία, πιστοποιεί εδώ πως έχει το εσωτερικό βάθος να δημιουργεί τραγούδια που έχουν αξία και λόγο ύπαρξης.
Mark Lanegan Band - Gargoyle
Η καπνισμένη φωνή, η ροκ μυθολογία που τον έχει ποτίσει, τα βάσανα της ζωής και η συσσωρευμένη γνώση του έχουν δώσει την δυνατότητα να γράφει σύγχρονα αστικά μπλουζ που είναι πάντα πιστικά.
20°
