Μουσικές ιστορίες στο Μετρό. Νέος επιβάτης σε χαμηλές πτήσεις.
Από την Παρασκευή 16 Οκτωβρίου ο Θεσσαλονικιός τραγουδοποιός επανέρχεται στο Μετρό, με μια μουσική παράσταση που για πρώτη φορά ξεκινά από τα χρόνια του με τους Νέους Επιβάτες μέχρι την καινούργια του δουλειά, που αναμένεται πριν από τα Χριστούγεννα. Μαζί του και πάλι η Σοφία Γεωργαντζή σε κιθάρα, κρουστά και φωνή, ο Ευριπίδης Μπέκος (ο ενορχηστρωτής της φετινής παραγωγής του Ζερβουδάκη «…περί μπάζων και λοιπών απορριμμάτων») στο πιάνο και η Μερόπη Βλαχογιάννη στο ακορντεόν. Δες τι είπε στην A.V. λίγο πριν την έναρξη των νέων αυτών αθηναϊκών εμφανίσεών του.
Tι έχει αλλάξει από την εποχή των Νέων Επιβάτων για σένα;
Ο ερασιτεχνισμός. Σαν τη χαμένη μας αθωότητα, το πείσμα που θαρρείς μες στα χρόνια δυνάμωσε και η απόκτηση δυσανεξίας στο υπερφίαλο γενικότερα.
Τι μουσικές ιστορίες θα τους λες στο Μετρό;
Ανείπωτες… χωρίς φόβο. Από τους Νέους Επιβάτες ως το σήμερα. Μεγάλωσε η διαδρομή, εγώ στο κατόπι της, κι ούτε που το κατάλαβα.
Προτιμάς να βγαίνεις μόνος σου στη σκηνή, παρά την τάση των μεγάλων σχημάτων;
Ναι, καλύτερα μόνος, γιατί αποφεύγεις παρεξηγήσεις, πιθανόν και με ανθρώπους που αγαπάς και πιστεύεις.
Πώς επέλεξες τη μουσική σου παρέα στο Μετρό;
Αποκλειστικά και μόνο από την αγάπη τους για αυτό που μαζευτήκαμε να κάνουμε. Νέα παιδιά με πολύ μεράκι, όρεξη για μουσική και ιδιαίτερα ταλαντούχοι στο αντικείμενό τους.
Ζυγισμένος ανάμεσα στον ηλεκτρισμό και την απολύτως ακουστική εκφορά. Έντονα έθνικ στοιχεία. Ένα ζεϊμπέκικο θα δούμε πώς… Απόλυτα επικοινωνιακές βιωματικές μπαλάντες. Ένα καλαματιανό με όνομα «Λήθη» και πολλά άλλα.
Πόσο λαϊκές και πόσο ροκ είναι οι καταβολές;
Έντονες και από τις δύο μεριές και νιώθω πως δεν έχω πια να αποδείξω και τίποτα.
Κάποια ιστορία από την προετοιμασία του άλμπουμ;
Υπάρχει ένα τραγούδι που το έχει γράψει η συνεργάτις μου τον τελευταίο χρόνο, η Σοφία Γεωργαντζή. Λέγεται «Πώς να αναπνεύσω». Έτυχε λοιπόν να ηχογραφούμε πέφτοντας στις φοβερές πυρκαγιές της Αττικής, νιώθοντάς το πολύ μοιραίο, καρμικό τέλος πάντων...
Πως βλέπεις την κοινωνικο-πολιτική κατάσταση;
Ελπίδες. Προσδοκίες. Προσοχή στη συνήθεια. Προσοχή και αγάπη στα νέα παιδιά που επιμένουν να εξεγείρονται και καλά κάνουν. Εμείς πάλι περιμένουμε.
Πώς σου φαίνεται η σύγχρονη μουσική πραγματικότητα;
Πάντα υπάρχει λόγος για τέχνη, πόσο μάλλον για τη μουσική που αποτελεί και μία άμεση μορφή της. Δεν μπορεί να σβήσει η εσωτερική ανάγκη για έκφραση. Υπάρχει διάχυτο το άρωμα του μέλλοντος. Το αντιλαμβάνομαι στην όποια επαφή μου με νεότερα άτομα ή μουσικούς που υπηρετούν με αφοσίωση το είδος που αγαπούν. Αναδασμός λοιπόν στο ταλέντο και τη δημιουργικότητα. Οι μεγάλοι συνθέτες μάλλον παρήλθαν ως έννοια ανεπιστρεπτί και καλώς πράξανε.
Θα μείνει όρθια η δισκογραφία, ανεξάρτητα από μονοκρατορίες, πτώση υπερκερδών ή αμηχανίας όσον αφορά τα πνευματικά δικαιώματα. Την πιστεύω αυτή τη διαδικασία γιατί είναι πολύ όμορφη καταρχήν και μου κάνει και κάτι σαν την τυπογραφία στη συνέχεια. Δεν χάνεται ούτε το βιβλίο ούτε ο «δίσκος». Οι ζωντανές εμφανίσεις είναι το ζητούμενο για μένα. Είμαι από τους τυχερούς που ζουν από αυτό που αγαπούν. Αν άρχιζα από την αρχή, το ίδιο θα έκανα. Την αγαπώ πολύ και τη δουλειά και την τέχνη μου.
12°
