3. Παύλος Παυλίδης & B-Movies «Μια Πυρκαγιά Σ' Ένα Σπιρτόκουτο»
Μουσική, στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Στίχοι: Σήμερα σκεφτόμουνα το φως
σ’ εκείνο το παράξενο δεντρόσπιτο
καθόμουν μέσα με τις ώρες σιωπηλός
το καλοκαίρι φίδι ήσυχο αργόσυρτο
Μια καμπάνα που χτυπάει απ’ τον αέρα
με φέρνει πάλι εκεί που σ’ έχασα
Σήμερα σκέφτηκα ότι έχω να σε ’δω
πολύ καιρό
μια μέρα χάθηκες στο πλήθος κάπου εδώ
παράξενο
Σήμερα σκεφτόμουνα το φως
έτσι όπως έπεφτε στο πρόσωπό σου αλλόκοτο
καθώς γελούσες και ψιθύριζες διαρκώς
ότι χωράει μια πυρκαγιά σ’ ένα σπιρτόκουτο
Μια σημαία που κυματίζει μέσα στη μπόρα
με φέρνει πάλι εκεί που σ’ έχασα
Σήμερα σκέφτηκα ότι έχω να σε ’δω
πολύ καιρό
μια μέρα χάθηκες στο πλήθος κάπου εδώ
παράξενο
Σήμερα σκεφτόμουνα το φως
έτσι όπως έπεφτε στο πρόσωπό σου αλλόκοτο
καθώς γελούσες και ψιθύριζες διαρκώς
ότι χωράει μια πυρκαγιά σ’ ένα σπιρτόκουτο
Μια καμπάνα που χτυπάει απ’ τον αέρα
με φέρνει πάλι εκεί που σ’ έχασα
Σήμερα σκέφτηκα ότι έχω να σε ’δω
πολύ καιρό
μια μέρα χάθηκες στο πλήθος κάπου εδώ
παράξενο
4. Γιάννης Αγγελάκας & Οι 100οC «Μόνο από τη λύπη σου»
Στίχοι - Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας
Στίχοι: Θα έπινα απ’ τους φίλους μου
Το πιο πικρό ποτό
Και θα’ λεγα «Θεούλη μου, τι γλύκα, ευχαριστώ»
Και των ανθρώπων θα ’πινα τον πιο βουβό καημό
Και θα ’λεγα «Υπέροχο, βάλτε να ξαναπιώ»
Μόνο από τη Λύπη σου
Μονάχα από τη Λύπη σου
Με τίποτα απ’ τη Λύπη σου
Δεν θα ’θελα να πιω
Όλα τα φαρμάκια θα μπορούσα να τα πιω
Θα κατάπινα ποτάμια από δάκρυα και θυμό
Μόνο από τη Λύπη σου
Μονάχα από τη Λύπη σου
Με τίποτα απ’ τη Λύπη σου
Δεν θα ’θελα να πιω
5. Χάρις Αλεξίου «Ένα Ναι Κρύβει Ένα Όχι»
Μουσική / Στίχοι: Χάρις Αλεξίου
Στίχοι: Ένα «Ναι», γίνεται «Όχι», σε μια στιγμή
Ένα «Φτάνω», γίνεται ξάφνου, «Φεύγω»
Ένα «Σε θέλω», γυρνάει την πλάτη στην πρώτη αφορμή
ένα «Λουλούδι», «Βάζω στραβά το καπέλο»
Αχ οι άνθρωποι αλλάζουμε σαν φεγγάρια
Τα «δεν ταιριάζουμε» φυτρώνουν σαν μανιτάρια
Σαν το ηλεκτρικό, που το κόψαμε για πάντα
Είναι τα «σ’ αγαπώ»
Που τελειώνουν στα τριάντα
Ένα Ναι κρύβει ένα Όχι πάντα
Ένα «δεν υπάρχει άλλος», γίνεται «ποιος είσαι εσύ»
Ένα «στα δίνω όλα» «μ’ έχεις αδειάσει»
Ένα «χωρίς εσένα είναι η ζωή μου μισή»
Γίνεται, «δεν σ’ αντέχω μ’ έχεις κουράσει»
Αχ οι άνθρωποι αλλάζουμε σαν φεγγάρια
Τα «δεν ταιριάζουμε» φυτρώνουν σαν μανιτάρια
Σαν το ηλεκτρικό, που το κόψαμε για πάντα
Είναι τα «σ’ αγαπώ»
Που τελειώνουν στα τριάντα
Ένα Ναι κρύβει ένα Όχι πάντα
Αχ οι άνθρωποι αλλάζουμε σαν φεγγάρια
Τα δεν ταιριάζουμε, φυτρώνουν σαν μανιτάρια
Σαν το ηλεκτρικό, που το κόψαμε για πάντα
Και τα «σ’ αγαπώ»
Που τελειώνουν στα τριάντα
Ένα Ναι κρύβει ένα Όχι πάντα
Ένα Ναι κρύβει ένα Όχι πάντα
Το Νου σου!!!!
6. Sadahzinia «Ο ανθρωπάκος»
Μουσική/στίχοι: Sadahzinia
Στίχοι: Είμαι απ’ το παλιό και είμαι απ’ το νέο.
Εκφέρω γνώμη κι έχω το φρόνημα κρυφό.
Φορτώνω θάρρος κι αμίλητα ό,τι θέλω λέω.
Κρύβω το ανόητο όσο και το σοφό.
Ανησυχώ για τους άλλους κι αδιαφορώ συγχρόνως.
Μητρική φιγούρα όσο και πατρική,
γυναίκα είμαι, σύζυγος, και κόρη ταυτοχρόνως
γερμένη πλάτη και όψη παιδική.
Προσγειωμένη βλέπω την πραγματικότητα.
Φαντασιώνομαι και ονειροπολώ.
Γοητευμένη από τη στείρα ματαιότητα
υποτάσσομαι στο μέλλον το θολό.
Είμαι από το Νότο γέννημα και το Βορρά,
ζω στην Ανατολή βαθιά ξεκίνησα απ’ τη Δύση.
Ό,τι κι αν γίνεται στον κόσμο με αφορά.
Διαλέγω το ευτελές στου εγκέφαλου την πλύση.
Βοηθώ τον πρόσφυγα και τους ομοίους του,
όμως φοβάμαι μην τυχόν βρεθεί μπροστά μου.
Νοιάζομαι και μπουχτίζω απ’ τους οικείους μου.
Ζω σε μια αντίφαση και είμαι στα καλά μου.
Είμαι μια αντίφαση, των ονείρων μου λάκκος.
Ηγεμόνας, ένας του σύμπαντος δράκος.
Είμαι μια αντίφαση, ένα αιώνιο ράκος.
Αυτός που δεν άκουσε ποτέ είμαι ο ανθρωπάκος.
Διέσχισα την κοιλάδα που μου αναλογούσε.
Κρύφτηκα μέσα στο καβούκι μου σεμνά.
Πάτησα επί πτωμάτων, η ζούγκλα με καλούσε.
Κλείστηκα ολότελα κρατώντας τ’ αχαμνά.
Δεν είμαι βλάκας, δεν άφησα να με γελάσουν.
Έβγαλα νύχια και δόντια για ν’ ανέβω ψηλά.
Δεν είμαι βλάκας, δεν άφησα να με γελάσουν,
μια ζωή την έζησα χωμένος στα κρυφά.
Σύντροφος Ευρωπαίων και Βαλκάνιων ανδρών
σύντροφος αιρετών και εκκαθαρισμένων.
Απουσιάζω μόνιμα, και είμαι πάντα παρών
- ο αχαριστότερος των ευεργετηθέντων.
Ειδήμων στα ζητήματα, κι αρχάριος ξεκινώ.
Κάποιος μέσα μου μιλά και δε σωπαίνει.
Ο πόνος πάλι με κρατάει ζωντανό,
μα είναι απόλυτα κι αυτός που με πεθαίνει.
Κάθε χρώματος και τύπου είμαι εγώ,
κάθε τάξης, γένους, κάθε θρησκείας.
Αντιστέκομαι πάντα σε ό,τι καλύτερο από μένα βρω,
μα παραδίνομαι στο λίκνο της βλακείας.
7. Κ. Βήτα «Μεσάνυχτα»
Μουσική, στίχοι: Κ. Βήτα
Στίχοι: Στη φαρδιά λεωφόρο τα όνειρα πέφτουν.
Από τα μαλλιά κοριτσιών αυτοκίνητα τρέχουν και σαν κόσμημα αρχαίο το φεγγάρι ανεβαίνει, είναι νύχτα στο κέντρο και το μόνο που βλέπει.
Μια εφηβική αυταρέσκεια, παγωτό που κυλάει, ένα εύθραυστο κέλυφος σαν τέχνης κομμάτι. Η σοφία δραπετεύει, εξαπλώνεται ιός, στην οθόνη ανακοινώνεται ένας νέος διαγωνισμός.
Η αλυσίδα στα πόδια σου τρέμει σαν ήλιος. Άραγε είμαι τόσο ελεύθερος από κοντά σου να φύγω; Τα τατουάζ από το σώμα σου ζητούν απόδραση και όλα απόψε δεσμεύονται σε μια ανόητη υπόσχεση.
Η καρδιά σου υδράργυρος, χίλια κομμάτια, χωρίς παρελθόν, χωρίς μέλλον τα μάτια από του Ρίο τη γέφυρα σε ένα αδιέξοδο κόσμο ζητάς τα ύψη μα πέφτεις στον υπόγειο. Φεύγεις, γυρνάς, η ιδία ιστορία, άραγε υπάρχει διαφυγή από τη μονοτονία;
Μπορούμε να αλλάξουμε… αν θέλεις και εσύ και χωρίς αυτοάμυνα να κλείσει η παρακμή. Μπροστά στο παρμπρίζ ο ήλιος βγαίνει, βρες ένα νόημα, η ζωή δεν περιμένει, σαν πετρέλαιο την νύχτα που δε γνώρισε ήλιο
12°
