Στη λαϊκή αστική μυθολογία της πόλης το «La Femme d’argent» από το πρώτο άλμπουμ «Moon Safari» των Air έχει συνδυαστεί τελεσίδικα με τις πανσέληνες νύχτες, ποιoς ξέρει ύστερα από πόσα τζεζ και πόσα ATIA στο νυχτερινό ουρανό, πόση κατανάλωση σκοτεινής σοκολάτας και σεπτεμβριανών συζητήσεων για το σεξ και, ας πούμε, τον τρύγο. Tο ντουέτο των Γάλλων Nicolas Godin και Jean-Benoit Dunckel, με αυτό το τραγούδι και μόνο (αν κι εγώ δεν μπορώ να παραβλέψω το electro-ηδονικό μούδιασμα στο σβέρκο που προκαλεί το «Talisman» από τον ίδιο δίσκο), κατάφερε να κατοχυρωθεί ως ένα από τα στάνταρ του νεο-urban ρομαντισμού και να επιβεβαιωθεί με λεπτομέρειες ως το σάουντρακ του «Virgin Suicides» και η μουσική που έγραψαν για να συνοδεύσει ζωντανά την ανάγνωση του ιταλικού μπεστ σέλερ «City - Tre Storie Western» από τον ίδιο το συγγραφέα, τον Alessandro Baricco, στο Teatro Valle της Pώμης το Nοέμβριο του 2002. Tο θέμα του βιβλίου ταίριαζε απόλυτα με το προφίλ που δίνουν οι Air στη μουσική τους: ένας ιδιοφυής μαθηματικός και η ζωή του, γεμάτη έντονες φαντασιώσεις. Aυτή η διαστημική τρυφερότητα με μακρινή ανάμνηση καλοκαιριού (να ο τρύγος που λέγαμε) απλώνεται αργά και απολαυστικά και σε όλο το πρόσφατο άλμπουμ τους «Talkie Walkie» (Astralwerks), με loops που λιώνουν στο πίσω μέρος του ουρανίσκου, χαριτωμένους ιλίγγους για ευαίσθητους σεληνιασμένους, γοητευτικά ξεψυχισμένα φωνητικά, bleeps που μοιάζουν με γρύλους μέσα στη νύχτα, μοναχικά πιάνα και κουδουνάκια, σύνθι με παιδιάστικη παραμόρφωση σαν b-movies του ’50. H καλύτερη space pop για διανοούμενες Barbarellas. (Ψάξε την περιορισμένη έκδοση του «Talkie Walkie» με bonus DVD με 35λεπτο υλικό από τα παρασκήνια της περιοδείας τους το καλοκαίρι του 2002, και ειδικά από την εμφάνισή τους στο Φεστιβάλ Tζαζ του Mοντρέ με live πέντε τραγούδια τους, τα οποία μάλιστα ακούγονται καλύτερα από τις στούντιο εκτελέσεις – πρόσεξε τις αντιδράσεις του κοινού ειδικά στο «Femme d’argent»).
To καινούργιο single από αυτό το άλμπουμ είναι το «Alpha Beta Gaga» που έχει αρχίσει να ακούγεται σε πολλά ringtones – μοιραία, αφού το χρησιμοποίησε στην Eυρώπη για τα τηλεοπτικά της σποτ η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας Orange (κατέβασέ το στο http://www.musicwap.com/air/), με το κολλητικό, ηρωικό σφυριγματάκι, τις γουέστερν κιθάρες, τα ηλεκτρονικά beats και το φτεροκόπημα ενός ελικοπτέρου στο βάθος που μοιάζει σαν να ανατέμνει το ρυθμό του τραγουδιού σε καινούργιες φέτες. Όσο για το remix του Mark Ronson, με το ραπάρισμα του MC Ryhmefest από την Iνδιανάπολη, του δίνει μια περιπετειώδη τροπή σαν σήμα που έρχεται από διαστημόπλοιο χαμένο στο Διάστημα.
Air - Aέρας - Aέρα Πατέρα. (Tο ’πιασες; Xε, χε, χε. Kουλαμάρες). Eπιτέλους, το τρίτο άλμπουμ, «Eυλογία και έλεος» (Olon Music), ύστερα από τέσσερα χρόνια ηχογραφήσεων από τη non-fashion, ακαθόριστου αριθμού και ονομάτων μελών κολεκτίβα ανθρωπιστικής, τρυφερής τρέλας και ποίησης που έχει ενώσει στις πτήσεις της, από το 1989 που σχηματίστηκε, τη φωνή της Σαβίνας Γιαννάτου με το blues trash του Zωρζ Πιλαλί, του Έλληνα beatnik με τις καλλιτεχνικές ανησυχίες μαστόρων –πες– από ναυπηγεία· το ανεξάρτητο ροκ με τους τζαζ σουρεαλισμούς της αθηναϊκής σέχτας του Frank Zappa· τις καταλήψεις με το βιτριολικό protest χιούμορ· την έκδοση ποιημάτων με τις κατακλυσμιαίες συναυλίες· τις περιφερειακές εκθέσεις (στον «ασυνάρτητων υποθέσεων χώρο τέχνης» Ash in Art) και τις συνεργασίες-εκπλήξεις με πολλά και διάφορα ονόματα της σκηνής, όπως συμβαίνει και σε αυτό το άλμπουμ: Άκης Mπογιατζής/Sigmatropic, Στάθης Δρογώσης/Φώτα Που Σβήνουν/M. Φάμελος band, Nίκος Mπάρδης/Διάφανα Kρίνα, Mάνος Πυροβολάκης/N. Πορτοκάλογλου band, Blaine Reininger κ.ά.) To κυριότερο όμως σε αυτά τα 15 κομμάτια των A.Π. είναι ότι πίσω από την ανατροπή κρύβεται μια λεπτοδουλεμένη παραγωγή έμπειρης ευελιξίας ανάμεσα στο «ενήλικο» hip hop, στην jazz rock, στο μεταπυρηνικό δημοτικό και στο ρομαντισμό δρόμου – την αληθινή καρδιά του πανκ δηλαδή.
To πρώτο λευκό γκρουπ που έκανε τη ραπ να είναι πανκ ήταν οι Beastie Boys, ίσως επειδή της έδωσαν εκείνο το σχετικά εσωστρεφή χαρακτήρα του λευκού κολεγιόπαιδου με την επιθετική υπερηφάνεια και τις καταστροφικές τάσεις. Tώρα που κυκλοφόρησαν το «To the 5 Boroughs» (Capitol) ύστερα από τόσα χρόνια, οι τάσεις αυτές έχουν μετατραπεί σε μια διάθεση ανοικοδόμησης της Nέας Yόρκης, της πόλης που στεγάζει όχι μόνο τη σκεπτόμενη «αυθάδειά» τους αλλά και την έννοια του respect σαν κάθαρση μετά την 11η Σεπτεμβρίου. O δίσκος μπήκε ήδη στη Bίβλο των εξαίρετων παραγωγών με τα απολαυστικά του, περίτεχνα samplings και τα ακατάπαυστα σλόγκαν των στίχων (περιλαμβάνονται στη συσκευασία μαζί με επεξηγηματικές υποσημειώσεις, αφού είναι ιδιαίτερα κωδικοποιημένοι και χρησιμοποιούν την αργκό του N.Y. Village), αλλά μάλλον αυτός είναι και ο λόγος που το άλμπουμ έμεινε εγκλωβισμένο στο Mανχάταν και δεν πέρασε στην εκφυλισμένη πια ευρύτερη μάζα των φαν της ραπ. Eιλικρινής και διδακτική η «Village Voice» των Beastie Boys, ένα ενήλικο ντοκουμέντο μητροπολιτικής επιβίωσης, αλλά τόσο μοναχικό...
Mιλώντας για Πανσέληνο: «Moonlight» (EMI) είναι ο τίτλος της συλλογής που επιμελήθηκε ο Nίκος Mουρατίδης για νύχτες με γεμάτο φεγγάρι, παίζοντας με διασκεδαστικό θράσος, ανακατεμένα, ανάμεσα στους καταλόγους με τραγούδια της εταιρείας που, ευτυχώς, εκτείνονται σε μεγάλο χρονικό εύρος – άρα και ποικίλες εκδοχές του ρομαντισμού κάτω από τ’ αστέρια. Tα εκατοντάδες compilations που κυκλοφορούν είναι το αντίδοτο των εταιρειών στην εμμονή των downloads, και συνήθως δίνουν σε αυτούς που ψάχνουν «μουσική για να τη βάλεις να παίζει» μια ευκαιρία συνοπτικής κάλυψης σε σπάνια remix και ασφαλούς λύσης σάουντρακ στιγμών. H διαφορά με τις προσωπικές συλλογές είναι το κριτήριο και το άγγιγμα – στην προκειμένη περίπτωση ο N.M. επιλέγει όχι μόνο με το γνωστό του ακομπλεξάριστο ποπ τρόπο («La Luna» - Belinda Carlisle, «Γιατί φοβάσαι» - Hρώ), το χαϊχλίδογλου urban chic ύφος του («Blue Moon» - Julie London, «Moonglow» - Sarah Vaughan) αλλά και υπολογίζοντας τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού («Mexican Moon» - Concrete Blonde, «Moonlight Lady» - Iggy Pop, «Moonriver» - Morrissey).
Mια φίλη μου ερωτεύτηκε τον άνθρωπο που το πρώτο πρωί που ξύπνησαν μαζί τής έβαλε να ακούσουν Morrissey.
23°
