Οι πραγματικά σπουδαίοι δίσκοι ήταν πάντα, είναι ακόμη και θα είναι και στο μέλλον ένα σπάνιο αστρικό φαινόμενο που η κάθε γενιά έχει τη δυνατότητα να το συναντήσει ελάχιστες φορές. Ο ενδιάμεσος χώρος ανάμεσα στα μνημειώδη άλμπουμ γεμίζει κυρίως με δίσκους (τους κακούς που είναι πάμπολλοι δεν τους λογαριάζουμε) που εδώ συχνά έχουμε ονομάσει «συμπαθές τίποτα». Χιλιάδες δίσκοι που τους ακούς «ευχάριστα» και τους ξεχνάς γρήγορα χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος να επανέλθεις σε αυτούς. Η γοητεία τους εξαντλείται στο πρώτο άκουσμα, η ποπ κουλτούρα απλώς θα τους καταγράψει χωρίς να τη σημαδέψουν, η σκόνη του χρόνου θα τους σκεπάσει εντελώς. Υπάρχουν όμως και τα άλμπουμ που ξεφεύγουν απ’ αυτό το σωρό δημιουργώντας μια ιδιαίτερη ζώνη ανάμεσα στα σπουδαία άλμπουμ και τα «συμπαθή τίποτα». Δίσκοι που είναι φανερό πως περιέχουν δημιουργικότητα, ευαισθησία, αναζήτηση, αποτελεσματικότητα και πως οι δημιουργοί τους έκαναν καλά τη δουλειά. Αυτονόητο αλλά σπάνιο… Δίσκοι που μπορείς να ακούσεις και να ξανακούσεις, που δεν θα ξεχαστούν εύκολα και γρήγορα, που έχουν λόγο ύπαρξης και επιτελούν το έργο για το οποίο προορίζονται: προσφέρουν στον ακροατή αισθητική απόλαυση. Ιδού 4 τέτοια δείγματα από την πρόσφατη δισκογραφία...
Radiohead - A Moon Shaped Pool
Αφήνουν στην άκρη τις «ανορθοδοξίες» και τους «πειραματισμούς» και ασχολούνται με τη μουσικότητα, την απλότητα, τις μελωδίες, την ατμόσφαιρα, τους χαμηλούς τόνους. Δίσκος ωριμότητας, καλλιτεχνικής αποτελεσματικότητας και δημιουργικότητας που πιστοποιεί και την αξία τους και ανανεώνει το ενδιαφέρον μας για την περίπτωσή τους.
Πατάει γερά στην πολύχρονη πείρα του, η τραγουδοποιία είναι πια στο αίμα του και χωρίς ίχνος κούρασης από τα γεράματα, με μουσικά υλικά που προέρχονται από μία ευρεία γκάμα, με το μεράκι του παλιού μάστορα και τη φλόγα που δεν έχει σβήσει κάνει ένα άλμπουμ που δεν χάνει από πουθενά.
BADBADNOTGOOD - IV
Με το 4ο άλμπουμ τους οι Καναδοί βελτιώνουν ακόμη περισσότερο το χαρμάνι τους, που συνδυάζει επιτυχώς και με δημιουργικό τρόπο την jazz με στοιχεία από την pop ως το hip-hop και πετυχαίνουν ένα ευχάριστο και ευήκοο αποτέλεσμα που έχει έντονη την προσωπική σφραγίδα.
Η Natasha Khan επανέρχεται με ένα κόνσεπτ άλμπουμ που περιγράφει όσα ζει μία νύφη στο μήνα του μέλιτος όπου πηγαίνει μόνη μετά τον ξαφνικό θάνατο του συζύγου. Το θέμα από μόνο του «σκοτεινιάζει» την pop στην οποία μας έχει συνηθίσει, οι στίχοι παίρνουν μία άλλη διάσταση, η προσπάθεια για μια πιο ώριμη δημιουργία είναι κι εδώ φανερή και –εν πολλοίς– αποτελεσματική, αν και οι κόνσεπτ δίσκοι είναι πάντα μια δύσκολη υπόθεση.
19°
